EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΜΙΑ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ -

ΙΕΡΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗΣ

    Ὅσοι ἔχουν μελετήσει ἔστω καὶ κατ’ ἐλάχιστον τὴν ἱστορία καὶ τὴν διαδρομή τῆς Σβάστικας ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, γνωρίζουν ὅτι πρόκειται περὶ συμβόλου ποὺ συναντᾶται ἀπ’ ἄκρου σ’ ἄκρον τῆς γῆς. Εἶναι πράγματι ἐκ πρώτης ὄψεως πασιφανὲς ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα πανάρχαιο καὶ οἱονεὶ ἀρχετυπικὸ σύμβολο ποὺ παρουσιάζει μιὰ ἀξιοθαύμαστα εὐρεῖα γεωγραφικὴ κατανομή. Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ δὲ τὴν δική μας Φυλή, νὰ σημειώσουμε ὅτι συναντᾶται σὲ κάθε σημεῖο ποὺ ἐγκαταστάθηκαν οἱ ἸνδοΕυρωπαῖοι πρόγονοί μας - ἀπὸ τὴν Ἰνδία μέχρι τὴν Μεσόγειο καὶ ἀπὸ τὸν Καύκασο μέχρι τὸν σκανδιναβικὸ Βορρᾶ - διευθετῶντας ἔτσι μὲ κατηγορηματικὰ σαφῆ τρόπο τυχόν ἀπορίες σχετικὰ μὲ τὸν ἂν κατεῖχε ἢ ὄχι σημαντικὴ θέση στὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν θρησκευτικὴ ἔκφραση τῶν κοινῶν μας προπατόρων.

    Αὐτὴ ἡ θρησκευτικὴ ἔκφραση εἶναι γνωστὸ ὅτι παρέλυσε καὶ τελικὰ ἐσίγησε συντετριμμένη κάτω ἀπὸ τὸν ὁδοστρωτῆρα τοῦ ἐξ Ἱεροσολύμων ἀφορμώμενου καὶ πανταχοῦ ἐπελαύνοντος μονοθεϊσμοῦ. Ἀμφότεροι οἱ ἐκχριστιανισθέντες Ἄριοι τῆς Εὐρώπης καὶ οἱ ἐξισλαμισθέντες Ἄριοι τῆς Ἀνατολῆς ὑποχρεώθηκαν νὰ ἀποκοποῦν ἀπὸ τὶς ρίζες τους καὶ νὰ ὑποστοῦν μιὰ τερατώδη καὶ ἄνευ προηγουμένου πλύση ἐγκεφάλου ὥστε μετὰ τὴν παρέλευση κάποιων γενεῶν νὰ μὴν εἶναι κἂν σὲ θέση νὰ διανοηθοῦν ὅτι πνευματικοί τους προπάτορες μπορεῖ νὰ εἶναι κάποιοι ἄλλοι κι ὄχι οἱ λεγόμενοι Πατριάρχες τοῦ Ἰσραήλ. Σύμβολα και παραδόσεις είτε παραδόθηκαν στην λήθη είτε κατόρθωσαν να συνεχιστοῦν πληρώνοντας, ὡστόσο, τὸ βαρὺ ἀντίτιμο τῆς ἀπαγκίστρωσης ἀπὸ τὴν προγονικὴ θεοσέβεια καὶ τῆς ριζικῆς μεταμόρφωσής τους ὥστε νὰ συμβαδίσουν με τὸ νέο πνεῦμα τοῦ ἀντεθνικοῦ μονοθεϊσμοῦ.

     Ἡ Πατρίδα μας δὲν ξέφυγε ἀπ’ αὐτὴν τὴν μοῖρα. Εἶδε τὰ ἱερά της νὰ σφραγίζονται, τὸ ἐθνικό της ὄνομα νὰ διασύρεται, τὰ ἀγάλματά της νὰ πελεκίζονται, τὶς ἱεροπραξίες της ν’ ἀπαγορεύονται. Ἀποκορύφωμα ὅλης αὐτῆς τῆς ξέφρενης πορείας τοῦ διὰ νόμων ἐπιβαλλόμενου ἐξιουδαϊσμοῦ στάθηκε τὸ κλείσιμο τῆς Σχολῆς τῶν Αθηνῶν τὸ 529 ἐπὶ Ἰουστιανιανοῦ. Ἐχοντας στὴν πλάτη της σχεδὸν μιὰ χιλιόχρονη ἀπρόσκοπτη παρουσία καὶ ἔχοντας καταστεῖ ὁ θεματοφύλακας τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὰ δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια - μὲ τοὺς τελευταίους σχολάρχες της νὰ κωδικοποιοῦν ἀκατάπαυστα τὴν παρακαταθήκη τῶν Ἑλλήνων θεολόγων καὶ τῶν μυημένων στὰ Μυστήρια φιλοσόφων - τελικὰ ἡ Ἀκαδημία υποχρεώθηκε νὰ σωπάσει διὰ παντός.

     Θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει κάποια σχέση τὸ σφράγισμα αὐτὸ τῶν πυλῶν τῆς Ἀκαδημίας μὲ τὸν περὶ τὴν Σβάστικα ἀναλφαβητισμὸ στὸν ὁποῖον καταδικάστηκαν σύμπασες οἱ γενιὲς τῶν κατοπινῶν Ἑλλήνων; Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ ἀποπειραθοῦμε νὰ δώσουμε μιὰ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ὁμολογουμένως τολμηρὸ καὶ καινοφανὲς ἐρώτημα.

      Πρωτίστως, νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Σβάστικα συναντᾶται σὲ τὸση ἀφθονία στὰ αρχαιολογικὰ εὑρήματα τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ -κατὰ τὴν διαχρονία του- ὥστε ἀρκετοὶ μελετητὲς ἔχουν ὁδηγηθεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι κοιτίδα τοῦ συμβόλου αὐτοῦ εἶναι μᾶλλον ἡ ἑλληνικὴ Γῆ. Ἀναφέρει σχετικὰ ὁ ἱστορικὸς τῆς Τέχνης William Henry Goodyear στὸ ἔργο του “The Grammar of the Lotus: A New History of Classic Ornament as a Development of Sun Worship (1891): " Ἡ πραγματικὴ ἑστία τῆς Σβάστικας εἶναι ὁ Ἑλληνικὸς γεωμετρικὸς ρυθμός, αὐτὸ γίνεται ἀμέσως καταφανὲς στὸν ἐρευνητὴ ὁ ὁποῖος μελετᾶ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν καλλιτεχνικῶν ρυθμῶν. Ἀναζητοῦντες τὴν κοιτίδα τοῦ Συμβόλου, ὀφείλουμε νὰ ἐξετάσουμε τὸ ποῦ ἐμφανίζεται μὲ τὶς μεγαλύτερες διαστάσεις καὶ ποῦ ἐμφανίζεται μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο καὶ ἐξέχοντα τρόπο. Τὰ ἑλληνικὰ γεωμετρικὰ ἀγγεῖα εἶναι τὰ μοναδικὰ μνημεῖα ἐπὶ τῶν ὁποίων ἡ Σβάστικα συστηματικῶς ἐμφανίζεται σὲ πίνακες ἀφιερωμένους εἰδικῶς σὲ αὐτήν. Δὲν ὑπάρχουν ἄλλα μνημεῖα ἐπὶ τῶν ὁποίων ἡ Σβάστικα εἶναι δυνατὸν νὰ εὑρεθεῖ σὲ μιὰ διάσταση ἡ ὁποία καταλαμβάνει τὸ ἥμισυ τοῦ συνολικοῦ ὕψους ὁλοκλήρου τοῦ ἀντικειμένου. Τὸ κανονικὸ μέγεθος τῆς Σβάστικας στοὺς πολὺ πρώϊμους χρόνους εἶναι διαμέτρου μικροτέρας τῶν 0.8 ἑκατοστομέτρων, ἐνῶ στὴν ἑλληνικὴ γεωμετρικὴ ἀγγειοπλαστικὴ ἔχει διάμετρο καὶ 2 καὶ 3 ἴντσες (5-8 ἑκ.)”

     Αὐτὰ, βέβαια, εἶναι λίγο πολὺ γνωστὰ σὲ ὅσους ἔχουν καταπιαστεῖ μὲ τὸ θέμα. Προτοῦ λοιπὸν κάποιος ψέξει τὸν γράφοντα ὅτι γλαῦκ’ Ἀθήναζε κομίζει, νὰ δηλωθεῖ ἐδῶ ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν τὰ ἄνωθι περιγραφόμενα, πιθανὸν εἶναι ν' ἀγνοοῦν τὸ πλέον οὐσιῶδες τοῦ ζητήματος, τὸ ποιά δηλαδὴ ἦταν ἡ σημασία τῆς Σβάστικας γιὰ τοὺς προγόνους μας. Κι αὐτὸ συμβαίνει διότι ἔχει τεχνηέντως καλλιεργηθεῖ ἡ σφαλερὰ ἐντύπωση ὅτι ἐπρόκειτο περὶ ἑνὸς συμβόλου χρησιμοποιουμένου γιὰ διακοσμητικοὺς καὶ μόνον λόγους. Γιὰ τὸ ἂν εὐσταθεῖ ἢ ὄχι αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία, ἀρκεῖ νὰ ἐγκύψουμε σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ὁ Πλάτωνας στὸν “Τίμαιό” του καὶ συγκεκριμένα στὰ χωρία ἐκεῖνα ὅπου περιγράφεται ἡ δημιουργία τῆς Ψυχῆς τοῦ Κόσμου ἐκ μέρους τοῦ Δημιουργοῦ.

      Προτοῦ παραθέσουμε τὰ ἐν λόγῳ ἀποσπάσματα καλὸ εἶναι νὰ γίνει μιὰ χρήσιμη ἐπισήμανση πρὸς ἀντίκρουση τῶν ψευδολογιῶν ποὺ οἱ χριστιανοὶ διαδίδουν καὶ ἀναπαράγουν επὶ τοῦ θέματος, φτάνοντας ἀκόμα καὶ στὸ καταγέλαστο σημεῖο να παρουσιάζουν τὸν Πλάτωνα ὡς πρὸ Χριστοῦ Χριστιανὸ (!) καὶ μονοθεϊστή (!). Νὰ γίνει σαφὲς, λοιπὸν, ὅτι ὁ περιγραφόμενος στὸν Τίμαιο δημιουργὸς δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ συνάφεια μὲ τὸν ἐξωσυμπαντικὸ βιβλικὸ Ἰεχωβά ποὺ ἐκ τοῦ μηδενὸς κατασκευάζει τὸν κόσμο - καὶ ὁ ὁποῖος κινούμενος γραμμικὰ θὰ φτάσει κάποια στιγμὴ στὸ τέλος του. Ἀντιθέτως, αὐτὸ ποὺ ὁ ἐν Τιμαίῳ δημιουργὸς κάνει εἶναι νὰ μορφοποιήσει τὴν προϋπάρχουσα ὕλη παράγοντας τάξη ἐκ τῆς ἀταξίας, κάτι ποὺ ἀνταποκρίνεται πλήρως στὸ ἡσιόδειο Χάος τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης. Δὲν ὑπάρχει καμμία ex nihilo κατασκευή κι ἄρα ὁ Κόσμος - κυκλικὰ κινούμενος- δὲν ἔχει καμμία αρχὴ καὶ κανένα τέλος. Οὔτε φυσικὰ καὶ συνοδεύεται αὐτὴ ἡ ποιητικὴ εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ μὲ ἀντι-πολυθεϊστικὲς συνδηλώσεις! Ἂν δὲν ἦταν ἀδαεῖς στὰ τῆς ἑλληνικῆς θεολογίας θὰ γνώριζαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ πρὸς χάριν τῆς Σιὼν ἀσυστόλως ψευδολογοῦντες ὅτι μία ἐκ τῶν βασικῶν θέσεων τῆς ἑλληνικῆς κοσμοθεάσεως εἶναι αὐτὸ ποὺ διὰ στόματος Σαλουστίου διατυπώνεται μὲ ἐκπληκτικὴ ἐνάργεια ὡς ἑξῆς “Τὴν πρώτην αἰτίαν μίαν τε εἶναι προσήκει, παντός γαρ πλήθους ἡγεῖται μονάς”. Τὸ Ἑν - τὸ πλατωνικὸ Ἀγαθόν, ὁ ἡρακλείτιος Λόγος, ὁ πυθαγόρειος Ἀριθμὸς, ὁ πληθωνικὸς ὕψιστος Ζεύς - ἐκδιπλώνεται σὲ ὅλες τῆς βαθμίδες τῆς ἱεραρχημένης Πραγματικότητας καὶ ἔτσι “γεννώνται” οἱ ὑπερκόσμιοι καὶ ἐγκόσμιοι θεοί, ὁ Νοῦς καὶ ἡ Ψυχὴ τοῦ Κόσμου, οἱ δαιμονικὲς τάξεις, ἡ ἔμψυχος ὕλη ἀλλὰ καὶ ἡ ἄμορφη.

       Στὸ 34b, λοιπὸν, διαβάζουμε γιὰ τὴν τοποθέτηση τῆς Ψυχῆς τοῦ Κόσμου στὸ μέσον τοῦ Σύμπαντος “..ἔφτιαξε τὸ σῶμα τοῦ κόσμου λεῖο, ὁμαλὸ καὶ μὲ ὅλα τὰ μέρη του σὲ ἴδια ἀπόσταση ἀπὸ τὸ κέντρο, δηλαδὴ ἕναν κόσμο ἑνιαῖο, τέλειο καὶ ἀποτελούμενο ἀπὸ τέλεια συστατικά. Στὴ μέση του τοποθέτησε τὴν ψυ­χή, ἁπλώνοντάς την παντοῦ - ἀκόμα καὶ τὴν ἐξωτερική του ἐπιφάνεια περικάλυψε μ' αὐτή τὴν ἴδια. Ἔτσι δημιούρ­γησε ἕναν καὶ μοναδικὸ κόσμο ποὺ κινεῖται κυκλικά..”

       Στὸ 34c δηλώνεται ρητά ἡ πρωτοκαθεδρία τῆς κοσμικῆς Ψυχῆς ἔναντι τοῦ ἔνυλου Κόσμου “..ὁ θεὸς ὅμως δημιούργησε τὴν ψυχὴ πρὶν ἀπὸ τὸ σῶμα κι ἔτσι εἶναι ἀνώτερή του τόσο στὴν ἡλικία ὅσο καὶ στὴν ἀρετή, γιὰ νὰ τὸ ἐξουσιάζει καὶ ὄχι να ἐξου­σιάζεται ἀπ' αὐτόν..”.

       Παρακάμπτοντας τὰ γραφόμενα ἀπὸ τὸ 35a μέχρι τὸ 36b -ὅπου παρατίθενται λεπτομέρειες σχετικὰ με τὸν τρόπο κατασκευῆς τῆς Ψυχής - φτάνουμε στὸ 36c ὅπου ἀναγιγνώσκουμε τὰ ἑξῆς λίαν ἐνδιαφέροντα: “..Κατὸπιν ὅλο αὐτὸ τὸ κατασκεύασμα τῆς ψυχῆς τὸ ἔσχισε στὰ δύο κατὰ μῆκος, καὶ κρατῶντας τὰ δύο κομμάτια συνδεδεμένα σταυρωτὰ στὸ μέσον τους, ἔτσι ὥστε νὰ σχηματίζουν ἕνα Χ, ἔκαμψε τὰ ἄκρα τους σὲ κύκλους καὶ τὰ ἕνωσε σ’ ἕνα σημεῖο ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὸ πρῶτο σημεῖο σύνδεσης”.Δύο διασταυρούμενες σε σχῆμα Χ λωρίδες μὲ καμπτόμενα ἄκρα..Τι ἔχουμε ἐδῶ ἂν ὄχι μιὰ εὔγλωττη περιγραφὴ τοῦ συμβόλου τῆς Σβάστικας;! Και εἶναι δύο oἱ λωρίδες διότι ἀναπαριστοῦν τὸ Εἶναι καὶ τὸ Γίγνεσθαι, καθότι ἡ Ψυχὴ στὸ 35a ὁρίζεται ὡς κρᾶμα τῆς ἀμερίστου καὶ μεριστῆς οὐσίας!

     Ψυχὴ τοῦ σύμπαντος Κόσμου λοιπὸν ἡ Σβάστικα. Καὶ δὲν μὰς τὸ λέγει αὐτὸ κάποιος τυχαῖος ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Πλάτων, ὁ μυημένος εἰς τὰ Μυστήρια, ὁ ουχὶ μόνον φιλόσοφος -καθώς εἴθισται σήμερα νὰ νομίζουμε-  ἀλλὰ και ὑψίπνοος θεολόγος ποὺ συνέχισε τὴν παρακαταθήκη τῶν προγενέστερων ὀρφικοπυθαγορείων καὶ τὴν διαιώνισε διασώζοντας πλεῖστα ὅσα ἐκ τῶν μυστηριακῶν διδαγμάτων τους. “Ἅπασα γὰρ ἡ παρ’ Ἕλλησι θεολογία τῆς ὀρφικῆς ἐστὶ μυσταγωγίας ἔκγονος”, καθὼς διαλαλεῖ ὁ Πρόκλος στὸ “Περὶ τῆς Κατὰ Πλάτωνα Θεολογίας” (Ι.5, 25-26)

    Καὶ γιὰ νὰ κατανοηθεῖ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο ἡ ἱερότητα τῆς Σβάστικας γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, ἂς ἐντρυφήσουμε λίγο στὴν κοσμολογικὴ λειτουργία καὶ στὴν θέση ποὺ ἡ Ψυχὴ τοῦ Κόσμου κατέχει στὴν οὐράνια γεωγραφία. Ἐπιστρέφουμε λοιπὸν στὸν Πλάτωνα ὅπου στὸ 36c-37a διαβάζουμε: “Ἡ ψυχή, ξεκινῶντας ἀπὸ τὸ μέσον, ἁπλώθηκε μέχρι τὰ τε­λευταῖα  ἄκρα τοῦ οὐρανοῦ, τὸν κάλυψε κυκλικὰ ἀπ' ἔξω κι ἄρχισε νὰ γυρίζει γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό της, σὲ μιὰ αἰώνια καὶ σώφρονα ζωή. Τὸ σῶμα τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ὁρατό, ἐνῶ τῆς ψυχῆς  ἀόρατο. Ἐκείνη ὅμως μετέχει στὴ λογικὴ καὶ στὴν ἁρμονία, ὡς ψυχὴ τῶν νοητῶν καὶ τῶν αἰώνιων ὄντων, καὶ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ, ἀφοῦ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸ ἄριστο”

    Συνοψίζοντας, ἡ διεπόμενη ἀπὸ αὐτοκινησία καὶ ἀεικινησία Ψυχὴ τοῦ Κόσμου εἶναι τὸ κάλλιστο ὅλων, τὸ πρῶτο γέννημα τοῦ αρίστου Ὄντος.  Εἶναι ἡ κινητήρια ἀρχὴ τῶν οὐρανίων σωμάτων, τοῦ κύκλου τῶν φυσικῶν γεννήσεων ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀνθρώπου (καὶ σημειωτέον ὅτι ὡς κίνηση δὲν ὁρίζεται μόνο ἡ φυσικὴ μεταβολὴ ἀλλὰ καὶ πᾶσα νοητικὴ δραστηριότητα). Εἶναι ἐκείνη ποὺ ἐμψυχώνει, ποὺ κινεῖ, ποὺ ζωοποιεῖ. Ἐκείνη ποὺ ἀενάως καὶ ἀοράτως περιπολοῦσα στὸ οὐράνιο στερέωμα διευθετεῖ καὶ κοσμεῖ τὰ πάντα. “ Ψυχὴ πᾶσα παντὸς ἐπιμελεῖται τοῦ ἀψύχου..πάντα τὸν κόσμον διοικεῖ “ καθως δηλώνεται στὸν “Φαῖδρο”. Ἐκείνη ποὺ θέτει σὲ ἁρμονικὴ καὶ σώφρονα τροχιὰ κάθε τὶ ποὺ ὑπάρχει στὸ Σύμπαν. Ὅλα αὐτὰ αντικατοπτρίζονται στὸ σύμβολο της Σβάστικας καὶ συμβολίζονται δι’ αὐτῆς!

     Ὁ προαναφερθεὶς Πρόκλος - ἀπὸ τοὺς τελευταίους σχολάρχες τῆς ἱδρυμένης ἀπὸ τὸν Πλάτωνα Ἀκαδημίας ποὺ κατὰ τὰ χρόνια τῆς χριστιανικῆς ἐπικρατήσεως συνέγραφε ὕμνους πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ κωδικοποιοῦσε ὅλον τὸν ὅγκο τῶν θεολογικῶν πεποιθήσεων ποὺ εἶχε κληροδοτηθεῖ ἀπὸ τὸ παρελθόν - διασαφηνίζει ἀκόμα περισσότερο το θέμα καὶ μᾶς διαφωτίζει γιὰ τὴν τελετουργικὴ χρήση τῆς Σβάστικας: “Καὶ αὐτὸ ἀκριβῶς ἀποκαλύπτει ἡ ΘΕΟΥΡΓΙΑ κατὰ τὸν Πλάτωνα μέσῳ τῶν γραμμάτων. ΕΝΤΥΠΩΝΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΧΙΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΜΙΚΥΚΛΙΩΝ” (Εἰς τὸν Τίμαιον τοῦ Πλάτωνος, 255 - 256).

      Σίγησε λοιπόν ἡ Ακαδημία, σίγησε καὶ ἡ ροὴ τῆς Γνώσης. Σήμερα μποροῦμε, ὡς ἕναν βαθμὸ, ν’ ἀναψηλαφήσουμε ὄψεις τοῦ παρελθόντος ποὺ περιέπεσαν στήν λήθη, ὡστόσο πεισματικὰ ἐμμένουμε ν’ ἀντικρίζουμε τὰ πάντα ὑπὸ τὸ παραμορφωτικὸ νεωτερικὸ πρῖσμα τῆς ἀπομάγευσης καὶ γι’ αὐτὸ ἐκλαμβάνουμε τὴν Σβάστικα ἁπλᾶ ὡς ἕνα διακοσμητικὸ μοτίβο χωρὶς κἂν νὰ ὑποψιαζόμαστε ὅτι μπορεῖ νὰ ἐλλοχεύει ἔστω καὶ ἡ παραμικρὴ ἔκφανση ἱερότητας.

       Καὶ ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὄτι οἱ δύο ἐν Ἑλλάδι χῶροι ποὺ κάπως (ψευτο)σχετίζονται μὲ τὸ θέμα προτιμοῦν νὰ τηροῦν σιγὴν ἰχθύος. Ἡ ἐγχώρια ψευτοφασιστικὴ ἀκροδεξιὰ ποὺ κατὰ καιροὺς ὑποδύεται - για φετιχιστικοὺς καὶ μόνο λόγους- τὴν ἐθνικοσοσιαλίζουσα κόρη καὶ ποὺ πρωτοκλασάτα στελέχη της “χτυπᾶνε” τὴν Σβάστικα στὰ οὐχὶ φυσικῷ τῷ τρόπῳ φουσκωμένα μπράτσα τους, δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ μιλήσει γι’ αὐτὴν τὴν ὄψη τῆς Σβάστικας, ἀκόμα καὶ ἂν τυχαίνει νὰ τὴν γνωρίζει, διότι προέχουν οἱ ἀγαστὲς σχέσεις ποὺ τόσο λαχταρᾶ νὰ διατηρεῖ μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ κατεστημένο - τὸ ὁποῖο γιὰ εὐνόητους λόγους δὲν θέλει νὰ γίνεται λόγος γιὰ τὴν “παλαιά” μας θρησκεία. Στον ἴδιο ὄρκο σιωπῆς συμμετέχουν -πλὴν μίας καὶ μοναδικῆς ἐξαίρεσης- οἱ ἡγήτορες τοῦ καλούμενου “ἐπανελληνισμοῦ” καὶ αὐτοπροσδιοριζόμενοι ὡς “συνεχιστὲς τῆς παραδεδομένης ἑλληνικῆς θρησκείας” οἱ ὁποῖοι εἶναι τόσο πολὺ θεοσεβεῖς ὡστὲ θυσιάζουν στὸ βωμὸ τῆς μεταπολεμικῆς ἀντιεθνικοσοσιαλιστικῆς ψύχωσης ἕνα ἀπὸ τὰ ἱερότερα σύμβολα τῆς θρησκείας ποὺ ὑποτίθεται “ἐκπροσωποῦν”! Προέχει ἡ ὀσφυοκαμψία μπροστὰ στὰ κελεύσματα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καὶ ἡ ἔγνοιά τους μὴ τυχὸν καὶ κηλιδωθοῦν ἀπὸ τὴν..ἀναθεματισμένη καὶ μισητὴ Σβάστικα τὰ δημοκρατικὰ/ἀντιφασιστικὰ διαπιστευτήρια ποὺ πασχίζουν νὰ δίνουν καὶ νὰ διατυμπανίζουν μὲ κάθε εὐκαιρία.

     Ἐναπόκειται λοιπὸν στὴν προσωπικὴ πρωτοβουλία τῶν ἁγνῶν ἀκόλουθων τῶν ἑλληνικῶν τρόπων καὶ νομιζομένων ὡστε ν’ ἀνασύρουν ἀπὸ τὴν λήθη τὴν ἱερή μας Σβάστικα. Ἀτενίζοντάς την μὲ τὴν ἀπαιτούμενη ἱεροπρέπεια εἶναι στὸ χέρι μας νὰ συντονίσουμε τὸ Εἶναι μας μὲ τὸν ἁρμονικὸ ρυθμὸ τῆς ἀκατάπαυστα περιστρεφόμενης Ψυχῆς τοῦ Κόσμου καὶ ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τὴν ὀχλοβοὴ τοῦ σύγχρονου κόσμου νὰ κοσμήσουμε ἑαυτοὺς μὲ Σοφία, Ἀνδρεία, Ἐγκράτεια καὶ Δικαιοσύνη. Εἴθε!

     Γιὰ μιὰ εὐσύνοπτη παρουσίαση τοῦ θέματος, παρακολουθῆστε τὸ ἀκόλουθο βίντεο:

YΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ ΙΔΕΑΛΙΣΤΗΣ