Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ ...ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Σε καιρούς θριάμβου του διεφθαρμένου
αντιφασιστικού κράτους, μια «επίστρατη» δημοσιογράφος του, σταθερώς
εβραιόδουλου, δημοτικού ραδιοσταθμού της Αθήνας “FM 98,4”, η Δέσποινα Τσαντέ, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να
«εισπράξει» (πέραν της μισθοφορίας της…) και …αντιφασιστικό εύσημο, καλώντας με
στο στούντιο του ραδιοφ-ο-νικού της «υποπρακτορείο» για να …αντιμετωπίσω τον
Ριχάρδο Σωμερίτη και τον εβραίο «καθηγητή» του Παντείου Μαϊνάρντους (από τους
διορισμένους του συστήματος), με το «πιασάρικο» θέμα της λαθρομεταναστεύσεως!
Η καλή μας Δεσποινούλα, νόμισε ότι τα δύο πρωτοκλασάτα
αντιφασιστικά σκύβαλα θα ήσαν ικανά να κατατροπώσουν εμένα τον …Φασίστα και με
την αβάντα της καλοπληρωμένης δημοσιο-…κάφρου η διεφθαρμένη λαθρολάγνα
δημοκρατία θα κατίσχυε επί του …άκαρδου Φασισμού, όμως η τριμελής παρείτσα των
σφουγκοκωλάριων του συστήματος εισέπραξε δεινή ήττα και από πρωτοκλασάτη (της
εποχής) υποβαθμίστηκε σε πρωτοκλασμένη! Η, μοιραία εκείνη, εκπομπή λέγονταν «Μεσ’
τη μέση» και έγινε στις 16 Δεκεμβρίου 1992, από τις 10-12 το μεσημέρι.
Όταν καθίσαμε και οι τέσσερις στο στούντιο
η Δεσποινούλα ξεκίνησε με μία ποζάτη αντιφασιστική εισαγωγή του «δεκάρικου» για
να κατακτήσει τα συναισθήματα των ακροατών μας με τα γνωστά εργολαβικά κακοχώνευτα
τσιτάτα «αντιβίας» και την ακολούθησαν
και οι δυό λάβροι αντιφασίστες τους οποίους παρακολουθούσα χωρίς να διακόπτω.
Σε κάποια στιγμή τους παρεκάλεσα, φλεγματικά, να …βάλουν τελεία, αλλά και πάλι
τους άφησα επιδεικτικά να πομφολυγούν υπέρ των λαθρομεταναστών μέχρι σημείου
που «έπεσαν» τα πρώτα τηλεφωνήματα ακροατών απαιτώντας να μου δοθεί ο λόγος.
Και πάλι δε διέκοψα παρασύροντάς τους στο
να κουράσουν το ακροατήριο. Τους άφησα να εξαντλήσουν την υπομονή όσων τους
άκουγαν όταν, πια, οι αντιδράσεις των ακροατών της εποχής εκείνης (κατά την
οποία εάν δήλωνες «Έλληνας» ήταν αρκετό να οδηγηθείς στο απόσπασμα) άρχισαν να πυρπολούν
το τηλεφωνικό κέντρο του σταθμού…
Τότε, μπήκα στο «παιγνίδι» αναπτύσσοντας
τη πάγια τοποθέτησή μου απέναντι στο λαθρομεταναστευτικό το οποίο αποτελεί
συγκεκαλυμένο αλλά στυγνό δουλεμπόριο! Ανέπτυξα διεξοδικά, παρά τις συνεχείς
απόπειρες φιμώσεώς μου, την ουσιωδώς ανθρωπιστική προσέγγισή μου,
στιγματίζοντας τους λαθρολάγνους ως αδίστακτους, καμουφλαρισμένους,
εκμεταλλευτές φτηνών εργατικών χειρών οι οποίοι και τους εμπερίστατους
μετανάστες εξευτελίζουν και την εθνική οικονομία και το εθνικό ασφαλιστικό
σύστημα καταρρακώνουν!
Ούτε ο Σωμερίτης, ούτε ο Μαϊνάρντους, ούτε
και η δέσποινα Τσαντέ περίμεναν μια επίθεση από … «αριστερά», όπως ακριβώς από
«αριστερά» προκύπτει ο …Ναζισμός και οι αντιδράσεις τους ήσαν βίαιες και
χυδαίες! Ο αιφνιδιασμός μου όχι μόνον τους απογύμνωνε από κάθε επιχείρημα αλλά
και τους έσυρε στο έσχατο επίπεδο να δηλώσουν ότι δεν μιλάνε …πλέον με έναν
Φασίστα και από εκείνη τη στιγμή γύρισαν τις πλάτες τους στα μικρόφωνα και,
χολωμένοι, με άφησαν να μονοπωλήσω το δίωρο της εκπομπής με τη Δέσποινα Τσαντέ
να με ακούει αμήχανη ώσπου κι αυτή έκανε το μοιραίο λάθος καλώντας τις λάθος «ενισχύσεις»
για να αντιμετωπισθεί αυτός ο απρόβλεπτος Φασίστας που έτρεψε σε άτακτη φυγή
έναν Σωμερίτη κι έναν Μαϊνάρντους. Έτσι, η πανικόβλητη Δέσποινα Τσαντέ ζήτησε
τηλεφωνικώς από τη γνωστή αντιφασίστρια και συγγραφέα διαστροφικών «best seller»
(«Επάγγελμα Πόρνη») Λιλή Ζωγράφου να …παρέμβει. Η σεξο-αντιφασίστρια, κάτι σα
την Ντολορές Ιμπαρούρι, στο πιο «μεταχειρισμένο», έσπευσε να πισωστηρίξει τη
Δέσποινα Τσαντέ με μία πρώτη ατάκα που άφησε άφωνους τους χιλιάδες ακροατές εκείνης
της «ιστορικής» εκπομπής αλλά και τους τρεις αντιπάλους μου εντός στούντιο:
« -Πριν μέρες, κατεβαίνοντας τη Λεωφόρο
Αλεξάνδρας με τη δούλα (sic) μου τη
νέγρα (sic) μια ομάδα της Χρυσής Αυγής μας επιτέθηκε και μας χτύπησε!»
Το τι ακολούθησε ήταν απερίγραπτο! Η
Δέσποινα ήθελε να καταπιεί το ακουστικό, ο Σωμερίτης με το Μαϊνάρντους είχαν «χαθεί»
κι άλλο στις βαθειές καρέκλες του στούντιο, το τηλεφωνικό κέντρο είχε «λαμπαδιάσει»
και όλοι νόμιζαν ότι η Δέσποινα Τσαντέ και το κακέκτυπο της Ιμπαρούρι, η Λιλή
Ζωγράφου, ήσαν τουλάχιστον «μιλημένες» για να με δικαιώσουν!
Δια στόματος ενός αντιφασιστικού
«αγλαίσματος», όπως της Λιλής Ζωγράφου, ο Φασίστας δικαιώνονταν …«on air»!
Η εκπομπή τελείωσε με το Σωμερίτη και
Μαϊνάρντους να δραπετεύουν μουγκοί και ταπεινωμένοι από το στούντιο! Ούτε
χαιρέτισαν οι δημοκράτες, παρά το ότι τους χαμογελούσα διάπλατα με το γνωστή
Φασιστική μου ευγένεια. Η Δέσποινα
Τσαντέ θα ήθελε πολύ να με δαγκώσει αλλά το χαμόγελό μου την …επανατοποθέτησε!
«Και εις άλλα με υγεία!» της ευχήθηκα, ενώ κατευθύνθηκα στο τηλεφωνικό κέντρο
για να ζητήσω αντίγραφα των τηλεφωνημάτων. ΟΛΑ τα μηνύματα από τις δύο
τηλεφωνήτριες πλην ε ν ό ς, ήσαν ΥΠΕΡ ΜΟΥ και οι ακροατές μας είχαν καταλάβει
ότι οι λαθρολάγνοι δεν είναι παρά καμουφλαρισμένοι δουλέμποροι, ενώ οι Φασίστες
είναι οι πραγματικοί ανθρωπιστές οι οποίοι κήδονται της αξιοπρεπείας του
εμπερίστατου Συνανθρώπου! Kι αυτή ήταν η
μεγάλη αλήθεια αυτής της εκπομπής!
Παρέλαβα τα αντίγραφα των τηλεφωνημάτων για
το αρχείο μου αλλά, σκοπίμως, παρέλειψα να διευκρινίσω ότι ΔΕΝ είμαι Φασίστας! Η
αλήθεια είναι ότι το αποφεύγω μέχρι και σήμερα… Έτσι κι αλλοιώς οι βλάκες έτσι
νομίζουν, γιατί να τους χαλάσω την illusion?
Στο κάτω-κάτω, ο τίτλος του Φασίστα είναι τιμητικός! Για φαντάσου να με θεωρούσαν
…δημοκράτη;
Aριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
Τ.
6977764737
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.