EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

            Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

         ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

  Πόσο κοντά βρισκόμαστε άραγε στο πνεύμα των Χριστουγέννων;

Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο, Δρ. Νομικής, Δικηγόρο

Μετά την πτώση της Απριλιανής επανάστασης, ο Ελληνικός λαός πίστεψε πως η αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα τον οδηγούσε στην ευημερία και στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων του.  Εγγυητές γι’ αυτό προβλήθηκαν το Κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα και οι λοιποί συνταγματικά προσδιορισμένοι θεσμοί.

Το δημόσιο χρέος της χώρας αρχές της δεκαετίας του 70 ήταν σχεδόν μηδενικό. Μετά όμως σιγά- σιγά άρχισε να αυξάνει ως δηλητηριώδες μανιτάρι, που θα έφτανε όμως η μέρα να πνίξει τις ελπίδες του αποπροσανατολισμένου αυτού λαού.

Τα πολιτικά κόμματα της χώρας στο πλαίσιο ενός θανατηφόρου δικομματισμού, χάιδευαν τα αυτιά του λαού που περίμενε όλο και περισσότερα για να δίνει την ψήφο του στους μονομάχους μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας ,του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Η ψεύτική ευμάρεια δεν άργησε να εξαπλωθεί πάνω από τα κεφάλια του αποπροσανατολισμένου πλήθους τις δεκαετίες του 80, 90 αλλά και 2000, ροκανίζοντας σιγά – σιγά με υπέρμετρο δανεισμό το μέλλον  των Νεοελλήνων.

Μαζί μ’ αυτό όμως αποδομήθηκαν εκείνοι οι θεσμοί που κράτησαν αυτό το έθνος εκατονταετίες ολόκληρες και υπήρξαν τα κύτταρα αντίστασης σε ο,τιδήποτε ανθελληνικό και ισοπεδωτικό για το έθνος. Η κοιμώμενη και καλοβολεμένη κοινωνία στην ψεύτικη ευμάρεια και υπερκατανάλωση της καθόλου δεν νοιαζόταν, αν ισοπεδώνονταν ιστορία- παράδοση και εθνική συνείδηση.

Έτσι η υφέρπουσα αμφισβήτηση αξιών και ιδανικών της φυλής, της πατρίδας και του έθνους πέρασε πρώτα από τα σχολεία, δημιουργώντας θολή υποκουλτούρα και τις σκοτεινές προϋποθέσεις, για να ντρέπεται κάποιος να λέει πως είναι πατριώτης, αντίθετα να’ ναι περήφανος, αν δήλωνε διεθνιστής μπολσεβίκος.

Εκτός από την πλαγιοκόπηση στην  έννοια της Πατρίδας, το άθλιο πολιτικό σύστημα των ανάξιων πολιτικάντηδων φρόντισε και για την αποδόμηση της θρησκευτικής συνείδησης, αφού σ’ αυτό συνηγόρησε διαχρονικά και η αποδεδειγμένη ανεπάρκεια του θρησκευτικού κλήρου, που καλοβολεμένος ων,  βρισκόταν διαρκώς μακριά από τον προσανατολισμό και τους στόχους του.

Φωτεινές εξαιρέσεις ελαχίστων κληρικών που με το παράδειγμα της ζωής τους έδιναν κάποια ελπίδα ότι ο Χριστός υπάρχει ακόμη ανάμεσα μας (θυμόμαστε όλοι με νοσταλγία, τον μακαριστό Χριστόδουλο!)  Η πλειονότητα όμως των κληρικών δυστυχώς μακριά από τον πραγματικό ρόλο και τον προορισμό τους…..

Το τελειωτικό κτύπημα όμως δόθηκε στον θεσμό της οικογένειας, που υπήρξε το κύτταρο ύπαρξης και η συνέχεια του ταλαίπωρου αυτού έθνους μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά και αργότερα σε όλες τις διαχρονικές δοκιμασίες της φυλής. Το αποτέλεσμα οδυνηρό, αφού πέραν των άλλων, συνέπεια της νοοτροπίας αυτής, υπήρξε η υπογεννητικότητα και το έντονο δημογραφικό μας πρόβλημα, όταν οι γύρω λαοί γεννούν και αυγατίζουν…..

Την ειρωνική και αρνητική αντιμετώπιση του τριπτύχου πατρίδα- θρησκεία- οικογένεια από την πολιτική υποκουλτούρα που μαστίζει δεκαετίες τον τόπο μας, ήλθε να τελειώσει η «μπαχαλοποίηση» της παιδείας μας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα όμως αισθητή στα πανεπιστημιακά ιδρύματα….. Και φυσικά να αναδείξει πρωτίστως την πνευματική και ηθική ανεπάρκεια των , πολλές φορές με δουλική συμπεριφορά στο σάπιο πολιτικό σύστημα, συμπεριφερομένων πανεπιστημιακών δασκάλων!

Χωρίς πραγματική παιδεία όμως κανένας λαός και κανένα έθνος δεν έχει προοπτική επιβίωσης και προκοπής……

Οι θλιβερές κυβερνήσεις όμως διαιώνιζαν το εθνοκτόνο έργο τους, αφού συνέχιζαν να δανείζονται ασύστολα για να δίνουν «όλο και περισσότερα» στο λαίμαργο, γεμάτο ψευδαισθήσεις και ψευτοκαλοπέραση εθισμένο πλήθος.

Φτιάχτηκε έτσι σιγά- σιγά μια εγωπαθητική και άφιλη κοινωνία, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς το παραμικρό ίχνος ηρωϊκού τρόπου ζωής, χαμένη μέσα στο διαδίκτυο, στην αναζήτηση της θεσούλας στο Δημόσιο, χωρίς ανησυχίες για παραγωγή και ανάπτυξη ιδιαίτερα στους παραδοσιακούς και καίριους τομείς του πρωτογενούς τομέα. Που σαν τέτοιους έχει αυτή η χώρα, την γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά και κλωστοϋφαντουργία. Ευλογημένες ασχολίες αυτού του λαού για εκατονταετίες.  Το αποτέλεσμα; Ένας υπερτροφικός δημόσιος τομέας που αποτελούσε την κύρια δεξαμενή αθλίων ψηφοφόρων των κομμάτων εξουσίας, παράλληλα όμως ήταν η τροχοπέδη στην ανάπτυξη αλλά και η ωρολογιακή βόμβα, που θα έσκαγε και θα έφερνε τα πάνω- κάτω.

Και τα έφερε! Γιατί ξαφνικά η ευμάρεια και η καλοπέραση άρχισε να γίνεται εφιάλτης.

Μετά την αυταπάτη του χρηματιστηρίου , των θαλασσοδανείων, μέχρι και διακοποδανείων, αλλά και της εγωιστικής ψευδαίσθησης των Ολυμπιακών αγώνων, άρχισαν να καταφτάνουν ανησυχητικές ειδήσεις πως το κράτος καταρρέει, πως δεν έχει πια να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.

Η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ από τον θλιβερό και ολιγόπνοο πλήρως εξαρτημένο Γιωργάκη Παπανδρέου αλλά και η συνέχεια από τους υπολοίπους ψευτοταγούς (Σαμαρά- Βενιζέλο- Τσίπρα) έχει ρίξει πια σε συνεχείς περιπέτειες τον αποπροσανατολισμένο συνάμα όμως μαλθακό και έρμαιο της τύχης του, λαό!

Η χιονοστιβάδα των δυσμενών εξελίξεων συνεχίζεται έτσι από το 2008 αμείωτα μέχρι και σήμερα, παρά τις συνεχείς κίβδηλες υποσχέσεις των θλιβερών πολιτικάντηδων και παρά τα μνημόνια τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο και μας δένουν πισθάγκωνα.

Και παρ’ ότι συμβαίνουν όλα αυτά με αύξουσα γεωμετρική πρόοδο από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στην μαθηματικά βέβαιη αποδόμηση της Ελληνικής Κοινωνίας. Αφού οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπτονται σε επίπεδα εξαθλίωσης, η κοινωνική ασφάλιση δοκιμάζεται θανάσιμα, καίριες κοινωνικές τάξεις πλήττονται (πχ αγρότες), η φορολογία έχει πνίξει νοικοκυριά και επιχειρήσεις… και πάνω σ’ όλα αυτά χιλιάδες αμφιβόλου προέλευσης λαθρομετανάστες εποικίζουν καθημερινά την χώρα, αλλοιώνοντας μετά βεβαιότητας την πληθυσμιακή υπεροχή των Ελλήνων με ό,τι καταστροφικό αυτό συνεπάγεται.

Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε τώρα πια με την ανθελληνική αυτή συγκυβέρνηση! Οι αντιστάσεις της κοινωνίας μηδενικές. Αλλοιώνεται η ιστορία αυτού του λαού από τους εθνομηδενιστές (αμφισβήτηση γενοκτονιών από τον θλιβερό Φίλη και λοιπούς συντρόφους του) και κανένας δεν μιλά.

Να καταργηθεί η θρησκευτική προσευχή στα σχολεία αλλά και γενικότερα τα θρησκευτικά, θέλει η περισπούδαστη (;!) νεολαία του Σύριζα αλλά και πάλι αυτός ο λαός αποχαυνωμένος. Αλήθεια ο κλήρος που είναι;;!!

Επεκτείνεται το σύμφωνο συμβίωσης και σε ομόφυλα ζευγάρια και ο νεωτερικός πολιτισμός μας το θεωρεί ως κάτι το φυσιολογικό και πρέπον! Σαπίσαμε και μεις χαιρόμαστε! Τα φιλιά στην Βουλή- αλήθεια άντρο ανομίας;- μεταξύ των «αντρών» και «γυναικών»  μετά την ψήφιση του, η πλήρης απόδειξη!

Εγκλωβισμένοι μέσα στην ψεύτικη ευμάρεια μας, αναζητώντας και πάλι την κατανάλωση, τα φώτα , την σελίδα κοινωνικής δικτύωσης για ξιπασιά και επίδειξη, αλλά και την άκρατη ψευδαίσθηση ελευθερίας, ετοιμαζόμαστε μέσα σ’ αυτήν την αντίφαση να γιορτάσουμε Χριστούγεννα.

Πως αλήθεια; Με ψέμα; Με αταξία και αναρχία; Με εγωκεντρικό ψευτοαστισμό; Με λαμπερές βιτρίνες- πρόκληση και πάλι για κατανάλωση- ρεβεγιόν και πολύχρωμα λαμπιόνια;

Χριστούγεννα όμως σημαίνει κατάνυξη, περισυλλογή και αναβάπτιση, κοινωνώντας και γιορτάζοντας σεμνά και ταπεινά την έλευση στην γη του Θεανθρώπου!

Χριστούγεννα σημαίνει καθαρή καρδιά, καθαρή σκέψη, με αισθήματα αγάπης και αλληλεγγύης ο ένας για τον άλλο, μέσα όμως στην παράδοση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Όλα αυτά όμως λείπουν σε μια γεμάτη από κατάθλιψη πλέουσα ,στο  Άγνωστο και χωρίς στόχους κοινωνία, που ακόμη κυνηγά το εφήμερο και το λαμπερό!

Γιατί οι ψευτοταγοί φρόντισαν μέσα από μια αχαλίνωτη ελευθερία να οδηγήσουν στην δουλεία τον αποπροσανατολισμένο λαό.

Δεινοί μελετητές της ελευθερίας οι Έλληνες φιλόσοφοι , κυρίως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, παρατήρησαν ότι ο ασφαλέστερος τρόπος να απολεσθεί η ελευθερία είναι η ανάπτυξη της προς τον χώρο των επιθυμιών. Η φύση της επιθυμίας είναι κατά τον Αριστοτέλη απέραντη, η μια γεννά την άλλη και έτσι οδηγείται κανείς στην ματαιοπονία, προσπαθώντας να τις ικανοποιήσει όλες. Αντί του ισάζειν τα υλικά αγαθά συνιστά το ομαλίζειν τις επιθυμίες.

Η ελευθερία ως ασυδοσία συνδυαζόμενη με την δημοκρατία, γίνεται προθάλαμος της χειρότερης μορφής πολιτειακού βίου που είναι η τυραννίδα. Η τυραννίς θεωρείται ως το έσχατον νόσημα της πόλεως. Με το νόημα αυτό επέρχεται ο θάνατος της πολιτειακής ζωής. Μήπως αυτό δεν ζούμε σήμερα;!

Η σημερινή τυραννία της υποτιθέμενης δημοκρατίας, με μνημόνια, με περικοπές και αβάσταχτους φόρους έχει οδηγήσει σε «δουλεία» αυτόν τον λαό. Στο καθεστώς που ζούμε κανείς πια δεν είναι ελεύθερος, όλοι είναι δούλοι και δουλότερος (δουλικότερος) ο τύραννος. Δεν ήταν και είναι άραγε οι εκάστοτε πρωθυπουργοί μας και το σινάφι τους;!

Ιδού η πρόκληση λοιπόν πως θα αποφύγει αυτός ο λαός εκεί που έφτασε, αυτό που ονομάζει ο Πλάτων «δεσποτείαν δούλων»;!

Μπορεί κανείς να αντιλέξει πως μέχρι τώρα ο αποπροσανατολισμένος αυτός λαός υπήρξε έρμαιο δημαγωγών; Οι δημαγωγοί που κήρυξαν ως εχθρούς τους Λίγους, όσους υπερέχουν! Και τους Αρίστους! Ενοχλεί η υπεροχή! Κι έτσι η κοινωνία μας έγινε οπαδός των δημαγωγών. Οι οπαδοί όμως των δημαγωγών γίνονται «των ετοίμων αναλωταί» δαπανούν με απληστία, επινοούν ηδονές, αποκτούν «κηφηνώδεις επιθυμίας». Θέλουν απολαυστικό βίο χωρίς εργασία . Κοινότητα κηφηνών λοιπόν!. Όταν τελειώσουν τα αγαθά όμως και όλοι εξακολουθούν να ζητούν, τότε αρχίζει ο αλληλοσπαραγμός.  Η κοινωνία μας αντιδρά νωχελικά γιατί στο υποσυνείδητο της θεωρεί τον απολαυστικό βίο, το «συβαριτικώς ζην», ως ιδεώδες! .

 Ας της θυμίσουμε όμως πως μακροβιότερος και ίσως ουσιαστικότερος ήταν ο σπαρτιατικός βίος, δηλαδή το «συνειμένως ζην». Ο συβαριτικός βίος ήταν και νοσηρός. Πόλη με τρυφή και ηδυπάθεια κατήντησε και η δική μας «πολιτεία».  Και εδώ όμως καραδοκεί κάποιος κρότων με αυστηρότερο και λιτότερο τρόπο ζωής. Η Σύβαρις είχε οικτρό τέλος. Εμείς τώρα που διανύουμε την περίοδο Χριστουγέννων έχουμε την δύναμη να αποτινάξουμε τον συβαριτικό τρόπο ζωής και μαζί και τους τυράννους; (για όλες αυτές τις σκέψεις και ερεθίσματα βλ Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη, Πορεία του έθνους προς δουλεία; Πανηγυρικός 28 Οκτωβρίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ιδίως σελ 13-15 εκδόσεις Καρδαμίτσα , Αθήνα 1991)

Είναι θλιβερό αλλά η κοινωνία μας αποδομημένη όσο και αποπροσανατολισμένη τελείως από τους άθλιους και ανάξιους ψευτοταγούς της και μόνον μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται! Αντίθετα είναι έτοιμη ακόμη και για κανιβαλισμούς!

Ο Χριστός ήλθε στην γη να διδάξει αλήθεια, αγάπη, εγκράτεια, ηρωικό τρόπο ζωής, αλληλεγγύη, αξίες που πρώτα απ’ όλα δίδαξαν οι δικοί μας αρχαίοι φιλόσοφοι (Πλάτων- Αριστοτέλης) Είμαστε έτοιμοι να τις αποδεχθούμε;!

Χριστούγεννα σημαίνει καθαρότητα συνείδησης , ταπεινότητα περισυλλογή, σκέψεις, χαρά, μα προπάντων όλοι οι Συνέλληνες με αγώνα υπέρ βωμών και εστιών , μακριά από κόμματα, να βαδίσουμε όλοι μαζί το δύσκολο πεπρωμένο μας. Για ν’ αφήσουμε κάτι πίσω στον δύσμοιρο τόπο και στα παιδιά μας.

Γιατί έχει βαθύ νόημα η πολυθρύλητη φράση του Ηροδότου (Ζ’ 102,1) «Τη Ελλάδι πενίη αιεί σύντροφος εστί» Γιατί διαφορετικά θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί!