EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

«Ο θαυμασμός της σημερινής ακροδεξιάς από μόνος του,

είναι καταδίκη για τις ιδέες του Ίωνα Δραγούμη

και παραχάραξη της ιστορίας»,

Γράφει ο Φίλιππος Δραγούμης

[Ανιψιός του Ίωνος Δραγούμη]

     Όποιος αποδέχεται τον εθνικισμό όπως τον εννοεί το κόμμα της Χρυσής Αυγής θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποκηρύξει τον Ίωνα Δραγούμη ως εθνικό προδότη ή έστω να τον αγνοήσει πλήρως, όπως πράγματι αγνοήθηκε στην εποχή του…

     Ο θαυμασμός τους προς τον Ίωνα στηρίζεται σε λανθασμένη ανάγνωση της ιστορίας, πρόθεση καπηλείας της ώστε να εμφανιστεί μια σκόπιμη κι αναχρονιστική μονομέρεια που, αν επικρατήσει, θα οδηγήσει τη χώρα σε τραγωδίες. Δεν πρόκειται για μια καινούργια ιδέα, αλλά για την ίδια «εθνική παραφροσύνη» οδήγησε στην Μικρασιατική Καταστροφή και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Στην παραφροσύνη όμως αυτή, τώρα προστίθεται ο αναχρονισμός και η οπισθοδρόμηση.

     Πρώτα πρώτα, όπως ανέφερα, δεν συνδεόταν με κανέναν λαϊκισμό τυφλού ξεσηκωμού ενάντια των άλλων «ξένων». Πώς, άλλωστε, θα μπορούσαν να είναι αίφνης «ξένοι» μεταξύ τους όλοι αυτοί που συγκατοίκησαν επί εκατοντάδες χρόνια; Δεν εθελοτυφλούσε, αρκούσε τότε να δει κανείς την Αττική: σε όλη την αγροτική περιφέρεια Αλβανοί (κανείς τότε δεν έλεγε άλλο Αρβανίτης και άλλο Αλβανός, κι ο Ίων δεν ήταν εξαίρεση) ζούσαν και καλλιεργούσαν τα χωράφια. Ο πατέρας του, Στέφανος Δραγούμης, ήταν στενός φίλος του Ιωάννη Μπάγκα, που άφησε την περιουσία του στο Ελληνικό Δημόσιο, δηλώνοντας στη διαθήκη του πως Έλληνες και Αλβανοί είναι καμωμένοι για να ζουν μαζί και πως μόνο μαζί μπορούν να μεγαλουργήσουν. Η οικογένεια Δραγούμη ισχυριζόταν πως καταγόταν (πριν πάει στο Βογατσικό) από δίγλωσσο χωριό στη σημερινή Αλβανία, άρα ασφαλώς είχε αρκετά μικτή καταγωγή ώστε να μην φαντάζεται τον εαυτό του απόγονο κάποιου σύγχρονου του Περικλή, χάρις στις μετρήσεις DNA κάποιου «κατά Κασιδιάρη» Ελληνόμετρου. Ας μην ξεχνάμε και την εν μέρει Ρώσικη καταγωγή του.

     Μελετούσε από αναρχικούς όπως τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν ως τον Μπαρές, περνώντας από τον Νίτσε, τον Ρουσώ, τον Τολστόι, τον Ζιντ αλλά και τον Δαρβίνο, χωρίς να αποκλείει βέβαια ούτε και τον Μαρξ. Έβλεπε τις αντιφάσεις και τη μονομέρεια πολλών θεωριών και την ανεπάρκεια του διλήμματος του ατομισμού \ αλτρουισμού να εξηγήσει το όλον της συμπεριφοράς μας, κατανοώντας πως νασιοναλιστές, αναρχικοί, σοσιαλιστές και ατομικιστές «έκαμαν φωτεινή και μονομερή προβολή ενός αισθήματος». Με δυο λόγια, μελετούσε ό,τι υπήρχε διαθέσιμο και ερευνούσε χωρίς προκατάληψη τη σύνθεση: μια εξαιρετικά δύσκολη αναζήτηση, που ασφαλώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει. Κάθε θεωρία είχε κάποια αλήθεια, αλλά καμία δεν την περιείχε όλη.

Φίλιππος Δραγούμης

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/apopsi/ion-dragoumis/ ]