EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΒΙΖΙΤΟΡΟΙ ΚΑΙ ΒΙΖΙΤΟΥΔΕΣ

     Με ανύπαρκτη την ΅Ελλάδα από την προ-ρωμαϊκής κατοχής περίοδο και μέχρι την έλευση του αειμνήστου άνακτος Όθωνος Α’ Wittelsbach, ούτε χώρα, ούτε γλώσσα (ουσιαστικώς) υφίστατο αλλά πλήθος «δανείων». Ένα από αυτά τα «δάνεια», εκ της Ιταλικής προερχόμενο, προσδιόριζε και την ουσία του, κατά το πάλαι, υψηλού λειτουργήματος της …Πειρατείας για την άσκηση της οποίας μέχρι και …δίπλωμα υπογεγραμμένο παρά νενομισμένου Πειρατή απαιτείτο!

     Στην πειρατική, λοιπόν, «καθομιλουμένη» το ρήμα «βιζιτάρω» εσήμαινε την … «επίσκεψη» (ρεσάλτο) ενός πειρατικού τσούρμου επί του καταστρώματος του σκάφους-λείας του δια τα …περαιτέρω! Εκ της ιταλικής «επισκέψεως», λοιπόν, δηλαδή της «visita» το ρήμα και οι … «δράστες» Πειρατές  «Βιζιτόροι»!

    Ο χρόνος κυλά γρήγορα αλλά κάποιες ιδιότητες παραμένουν τηρουμένων των κοινωνικών αναλογιών και στη σημερινή ελλαδική και –ποσώς- Ελληνική κοινωνία (επί του προκειμένου ούτε οι αιώνες κατάφεραν να θεραπεύσουν τη κακιά βεντερούγα των γραικύλων) τον ρόλο των Βιζιτόρων διετήρησαν όσοι εκτός αστικών ειωθότων τοποθετημένοι, δηλαδή, αυτοί που συλλήβδην αποκαλούμε αναρχο- κλπ κλπ, διότι αυτοί επιμένουν (και ορθότατα!) σε έναν ρόλο απροσκλήτου επισκέπτη της αστικής «σκαμπαβίας» από την οποία «αντλούν» τα προς το υπάρχειν τους!

     Δυστυχώς, τη προόδω του χρόνου, η «βίζιτα» υπελίχθη και σε έννοια ορίζουσα μία χθαμαλότατη δραστηριότητα ταυτιζόμενη με το αρχαιότερο επάγγελμα ενίων θηλέων, δηλαδή την επί χρήμασι εκπόρνευση, ή, αν θέλετε, το πολυβοληδόν ξεκώλιασμα ακορέστων θηλυκών, ενίοτε και νυμφομανούς ιδιοσυστασίας! Περιττόν να διευκρινίσουμε ότι αυτή η «βίζιτα» για τη σύγχρονη ελλαδική κοινωνία αποτελεί διακριτικό «σήμα κατατεθέν» των συγχρόνων αστών οι οποίοι, προσβλέποντες στη πολύφερνη σκαμπαβία του συστήματος δε τολμούν να τη βιζιτάρουν αλλά μετατρέπονται οι ίδιοι σε …βιζιτούδες διεκδικώντας το αντίτιμο του στησίματός τους στα τέσσερα!

    Τηρουμένων των ως άνω, μοδέρνων, αναλογιών, στη πλατεία του Άη Παντέλου συνευρίσκονται βιζιτόροι με βιζιτούδες υπό τα όμματα μιας ευνούχας «αστυνομίας» κι ενός παρδαλού ανθρωποπεριβάλλοντος ως σκηνικού του θεάτρου του παραλόγου, ολίγον πιο μαύρου από το «Μαύρο Θέατρο» της Πράγας!

Ο τάφος του ...Ινδού και του εθνικισμού.

     Βιζιτόροι οι αναρχικοί και βιζιτούδες οι ακροδεξιοί της «ΛΕΠΕΝ» οι οποίοι θεώρησαν ότι με το να νοικιάσουν γραφεία θα κορέσουν τη δίψα τους για βουλευτοποίηση και λοιπές τροφαντές κοινοβουλευτικές απολαβές όπως κατάφερε η αοίδιμος Χρυσή Αυγή και της οποίας το «τρόπαιον» (παραδάκι) δεν αφήνει ες «καθεύδειν» τους δόλιους «ΛΕΠΕΝ»-ιστές που έρχονται δεύτεροι, καταϊδρωμένοι και μάλλον για μόνιμο παροπλισμό σε Parc fermé!

     Πώς να εξηγήσεις σε ηλιθίους ότι όταν αποφασίζεις να «συγκατοικήσεις» πλάτη με πλάτη με τους ορκισμένους εχθρούς σου και για να επιβιώσεις θα πρέπει τουλάχιστον να υπερτερείς σε δύναμη ανθρωπίνου δυναμικού και μέσων, πώς να τους εξηγήσεις ότι αν είσαι ανίκανος να ταμπουρώσεις το οχυρό σου θα σου το σοδομίσουν όπως κι εσένα τον ίδιο, πώς να τους αναγκάσεις να σεβασθούν τουλάχιστον τους συν-ηλίθιους οπαδούς τους οι οποίοι εκτίθενται σε κίνδυνο ζωής προκειμένου ένας αετονύχης να μπει στη Βουλή περιφρονώντας τόσο τα παραταξιακά του συμφέροντα (τα οποία προφανώς αγνοεί) όσο και αυτούς που σέρνονται ξοπίσω του;

     Ο αρχηγός της «ΛΕΠΕΝ» αποτελεί κλασική περίπτωση αποτυχημένου χρυσαύγουλου (λες και υπάρχουν και ...επιτυχημένοι...) που δε τα κατάφερε να παραμείνει ούτε στη φυσική του κομματική μήτρα, αλλά θέλησε να φτιάξει τη …δική του με έναν παρά φύσει ομφάλιο λώρο ο οποίος ξεκινά από το στόμα του και καταλήγει …θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου! Πολιτικώς ανερμάτιστος και αναμασώντας ένα παλιομοδίτικο και κακοχώνευτο «ζητωπατριωτιλίκι» θεωρεί ότι ο αγώνας του εξαντλείται με την …ενοικίαση γραφείων ακόμη και στη γειτονιά του εχθρού του ο οποίος, ποιος ξέρει τι φαντάζεται ο Χρήστος Ρήγας, ότι μπορεί ακόμη και να παρουσιάσει …όπλα επί τη αφίξει του! Δυστυχώς, όμως για τον αρχηγό της φαιδρόηχης «ΛΕΠΕΝ» τα πράγματα μόνον έτσι δεν είναι και κάθε διαθέτων κοινό νου το αντιλαμβάνεται ασχέτως εάν ο Χρήστος Ρήγας αδυνατεί να το αντιληφθεί.

     Διότι, αρχικώς, ο εχθρός θα θελήσει να κερδίσει στα σημεία εκμεταλλευόμενος την, προφανέστατα, υπερέχουσα αριθμητική του δύναμη και, επίσης, οργάνωση πεζοδρομιακού αγώνα στον οποίο, κατά βάση, ανέκαθεν κρίνονταν οι πολιτικές μάχες! Ανόητος, αφελής ή και πανηλίθιος ο Χρήστος Ρήγας να «σπιτωθεί» στα σαγόνια του εχθρού του ο οποίος, αργά ή γρήγορα, θα τον μετατρέψει σε κακόγευστο …πουτσομεζέ? Κανείς δε μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα σε αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα. Γεγονός είναι ότι ένας, ακόμη και μαθητευόμενος, πολιτικάντης γνωρίζει ότι κάθε πλήγμα στη προσπάθειά του αποτελεί και πλήγμα κατά της παρατάξεως που εκπροσωπεί οπότε, προ της βεβαίας προελάσεως του αντιπάλου, ο Χρήστος Ρήγας θα έπρεπε να έχει συναίσθηση των πληγμάτων που ο ίδιος καταφέρει δι’  ανεξελέγκτων αναρχικών «χειρών» κατά του ελλαδικού εθνικισμού τον οποίο όμως και ο ίδιος και η χρυσαύγουλη, πρώην, «παρέα» του κατεξευτέλισαν βάζοντάς του και την «ταφόπλακα» της εγκληματικής συμμορίας.

Η ...έξωση.

     Έτσι, μέχρι σήμερα οι αναρχικοί βιζιτόροι ακολούθησαν μία κλιμακούμενη «προσέγγιση» του φαινομένου της βλακείας αλλά και της ανοργανωσιάς της «ΛΕΠΕΝ», τη μεν πρώτη κάνοντάς της «ανώδυνη έξωση» από τα γραφεία της και τη δεύτερη επιτιθέμενοι με βαριοπούλες στους τοίχους και στις πόρτες της πολυκατοικίας που στεγάζεται ανοίγοντας και μία θεαματική τρύπα στα ντουβάρια των ακροδεξιών «ντουβαριών» με χιουμοριστικό συμβολισμό.

Η αποδόμηση με ...βαριοπούλες!

     Συνεπείς στις αρχές πολέμου, οι βιζιτόροι ανάρχες, δε σάρωσαν εξ αρχής, όπως θα μπορούσαν, το γιατάκι της «ΛΕΠΕΝ» αλλά της υπέδειξαν «διακριτικώς» να …μετοικήσει. Και πανέξυπνα φερόμενοι, ειδικώς, μετά την δεύτερη «επίσκεψη» των γραφείων της «ΛΕΠΕΝ», φρόντισαν να καταστήσουν το …θεόπεμπτο απόκομμα και τον αρχηγό του «persona non grata» και για τους συνοίκους της ατυχούς πολυκατοικίας η οποία ήδη βλέπει να αυξάνονται τα κατά διαμέρισμα κοινόχρηστα από τις ζημίες των απροσκλήτων «κακών γειτόνων», κάτι που μας λέει ότι ο Χρήστος Ρήγας και η Cια του αναζητούν νέα διεύθυνση προς μετακόμιση!

Φαλικές διεισδύσεις ...πολιορκητικού κριού ή όχι?

     Από τη πλευρά της η πανύβλαξ «ΛΕΠΕΝ» επιμένει στη …κακή γειτονία και αφού ο ίδιος ο αρχηγός της φυλάει τη «πλάτη» του και –συμπτωματικώς- πάντοτε σε ώρες κρίσεως …απουσιάζει από το μάτι του κυκλώνος! Βλέπετε, τα γραφεία τα ανοιγοκλείνει  μία ατυχής γυναίκα, παίζοντας το ρόλο της …κλούβας με τους μελλοθάνατους μπροστά από τις Γερμανικές αμαξοστοιχίες της κατοχής που προορίζονταν να ανατιναχθούν στη περίπτωση ναρκοθετήσεως της σιδηροτροχιάς! Γνωστός ο ηρωισμός των ακροδεξιών οπουδήποτε και εάν ενεφανίσθησαν! 

Η Σμύρνη μάνα 'μ καίγεται και μεις κρασογλεντάμε!

     Και ο ίδιος ο Χρήστος Ρήγας, ενώ τα γραφεία ...κατεδαφίζονται με βαριοπούλες απολαμβάνει μετά της παρέας του υπέροχα μεσογειακά πιάτα συνοδεία τερψιλαρύγγειων οινοσκευασμάτων, καλή του όρεξη!

     Εν όψει, λοιπόν, της 18^ης Σεπτεμβρίου κατά την οποία ο αρχηγός της «ΛΕΠΕΝ» επεκτείνει την προβοκάτσιά του κατά του ελλαδικού εθνικισμού επιμένοντας στα …εγκαίνια των γραφείων του στη πλατεία του Άη Παντέλου και μη συναισθανόμενος ότι τα γραφεία αυτά του τα «εγκαινίασαν» ήδη με …βαριοπούλες οι παρεπιδημούντες βιζιτόροι θα θέλαμε να του υπενθυμίσουμε τα εξής:

     -Δε διαθέτεις κοντά σου Χρήστο Ρήγα κανένα μετρίως σώφρονα ώστε να του ζητήσεις να σου πει τι πρόκειται να συμβεί μην έχοντας καταλάβει το τι συνέβη μέχρι τώρα? 

Άλλος για τη ...Πύλο...!

     Βεβαίως και αναφορικώς με τα στελέχη της «ΛΕΠΕΝ», παρακολουθούμε πολύ προχωρημένες και εντελώς απροκάλυπτες ομοερωτικές εξελίξεις που εμείς οι παλαιότεροι εξακολουθούμε να μη καταλαβαίνουμε και δε το κρύβουμε ότι δεν αναμέναμε προσεγγίσεις ακόμη και συμφώνου συμβιώσεως μέσω του Facebook, αλλά τι να κάνουμε, το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι καλά στέφανα ή ... άλλος για τη Πύλο!

     Tέλος, θα ήταν σωστό να επιμείνουμε στον χαρακτηρισμό των «ΛΕΠΕΝ»Υστας ως ...βιζιτούδων? Ασφαλώς όχι! Διότι οι βιζιτούδες ως ασκούσες το αρχαιότερον των επαγγελμάτων προσφέρουν, τουλάχιστον, τέρψη, αντιθέτως προς τους «ΛΕΠΕΝ»ύστας οι οποίοι προσφέρουν μόνον απορίες περί της διανοητικής ισορροπίας των διπόδων.

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης