EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

TA SS, 

ΦΡΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΑΓΜΑ 

ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ

Julius Evola

Mετάφραση: Αινείας

     Μία από τις πιο σημαντικές, ενδιαφέρουσες και ίσως λιγότερο γνωστές δημιουργίες της Γερμανικής Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης ήταν τα αποκαλούμενα SS.

     Tο SS είναι μια συντομογραφία του Schutzstaffel (Μονάδα Ασφαλείας) : η ‘’μαυροντυμένη‘’ στρατιά για την άμυνα του Γ’ Ράιχ. Όπως ακριβώς ο στρατός - η Ράιχσβερ – είναι το όργανο της εξωτερικής άμυνας του Κράτους, τα SS είναι το όργανο της εσωτερικής. Σε αυτή την πρωτόγνωρη οργάνωση τα χαρακτηριστικά του αρχαίου Τάγματος, της πολιτικής, βιολογικής και ηρωικής ελίτ, της φρουράς του Αρχηγού, της ‘’ κρατικής μυστικής αστυνομίας ‘’ με μια ανώτερη έννοια, και τέλος της ομάδας που προορίζεται να κατανοήσει και να υπερασπιστεί, με τον πιο άμεσο τρόπο, τις βασικές ιδέες της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθέασης συνδυάστηκαν σε μία αρμονική σύνθεση. Αποτελούνται από 200.000 άντρες, δεσμευμένους από έναν απαραβίαστο όρκο Πίστης και Τιμής, που βλέπουν τους εαυτούς τους – σύμφωνα με τα λόγια του αρχηγού τους, Ραϊχσφύρερ Χάινριχ Χίμλερ – σαν ‘’Εθνικοσοσιαλιστικό Τάγμα Πολεμιστών‘’. Φιλοδοξούν να επιστρέψουν στις ρίζες τους : προσπαθούν να δημιουργήσουν μια κοινότητα στην οποία θα ανανεώσουν τη σύνδεση με τις παραδοσιακές δυνάμεις της φυλής τους και με τους μύθους του σπουδαίου αρχέγονου Νορδικού πολιτισμού να διαμορφώσουν τις αρχές για μια νέα και αδάμαστη ζωή. Και στην οποία το νέο συναίσθημα του αίματος δημιουργεί μυστηριώδεις δεσμούς με τους προγόνους τους και τους νεκρούς, ξεπερνώντας την ατομικιστική απομόνωση και ολοκληρώνοντας την προσωπικότητα τους στη συνέχεια της φυλής και μιας ζωτικής ροής που ανοίγει νέα μονοπάτια για το μέλλον. Τα ιερά σύμβολα της προ-χριστιανικής Γερμανικής αρχαιότητας επανέρχονται : οι ‘’ρούνοι‘’ χρησιμοποιούνται συχνά για να προσδιορίσουν επίλεκτες μεραρχίες της ‘’μαύρης στρατιάς.’’

     Έχει γίνει σύνηθες στη Γερμανία να ορίζουν διάφορες οργανώσεις με τα ακρωνύμιά τους (Κ.d.F, H.J, B.d.M, S.A κλπ) αλλά η συντομογραφία της Schutzstaffel, SS, έφτασε σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό σημείο : εξαιτίας της συγγένειας των δύο γραμμάτων με το σήμα των αποκαλούμενων ‘’ ρούνων της νίκης ‘’ (Siegrunen) τα τελευταία έφτασαν να τους αντικαταστήσουν. Σήμερα, τους αρχαίους ‘’ρούνους της νίκης’’ με τα σχέδια τους σε σχήμα ζιγκ ζαγκ, αντιπροσωπεύει σε κάθε περίπτωση το διπλό S στις στολές τους. Αυτή είναι μία από τις περιπτώσεις όπου ο σύγχρονος άνθρωπος επικαλείται το αυτονόητο  - την πραγματική σημασία αυτού που αμυδρά αισθάνεται – που τον οδηγεί στην προοπτική ενός κόσμου όπου δεν υπάρχουν πια ‘’αντιλήψεις’’ και ‘’θεωρίες’’, ‘’τιμές’’ και ‘’λέξεις’’ αλλά δυνάμεις, ισχύς, πρωτογενείς σημασίες. Το γωνιώδες σύμβολο των ‘’ ρούνων της νίκης ‘’ το οποίο είναι τώρα το έμβλημα στις στολές των SS, είναι παρόμοιο με το σύμβολο αυτό που, στην αρχαία Αίγυπτο, σε μορφή σκήπτρου, συμβόλιζε την τρομερή δύναμη του ήλιου που καθαγιάζει και θεοποιεί τον Βασιλιά κάνοντας τον ανίκητο. Μέσα από τον υπαινιγμό για τον κεραυνό, σχετίζονται επίσης με το συμβολισμό της ουράνιας δύναμης κυρίως χρησιμοποιούμενης από τους Ολύμπιους Θεούς της Αρίας Φυλής στην αιώνια διαμάχη τους με τις δυνάμεις του σκότους, τους γίγαντες και τους τιτάνες.

     Αυτές είναι σημασίες  οι οποίες επανέρχονται αρχικά, όπως για παράδειγμα, όταν ο Χίμλερ βλέπει την μάχη ενάντια στο Μπολσεβικισμό απλώς σαν ένα επεισόδιο σε μια διαρκή και σχεδόν μεταφυσική σύγκρουση, στην οποία οι δυνάμεις των Αρίων συγκρούονται με αυτές των υπανθρώπων. Τα SS, οι κομιστές των ‘’ ρούνων της νίκης ‘’, αναλαμβάνουν επίσης την αποστολή να είναι η κύρια αντι-μπολσεβικική μαχητική οργάνωση, γνωρίζοντας – σύμφωνα με τα λόγια του Υποστράτηγου (Gruppenführer) των SS Ράινχαρντ Χάιντριχ, ενός ακόμη ηγέτη της ‘’ μαύρης στρατιάς ‘’ – για τα καθήκοντα που απαιτούνται για τη διαμάχη όχι μόνο ενάντια σε έναν ορατό εχθρό, αλλά επίσης ενάντια σε ένα κρυμμένο ή αόρατο εχθρό.

     Θα εξετάσουμε εν συντομία τη γέννηση των SS. Έχουν τις ρίζες τους στην αποκαλούμενη ‘’Stabswache’’ (φρουρά μπαρ) που δημιουργήθηκε απ’ το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα το Μάρτιο του 1923 η οποία αργότερα αντικαταστάθηκε από την ‘’Stosstrupp Hitler’’, ομάδα που αποτελούταν από επίλεκτα μέλη με στρατιωτική εκπαίδευση και απόλυτη προσωπική αφοσίωση στον Αρχηγό. Την περίοδο που ακολούθησε την απαγόρευση των παραστρατιωτικών οργανώσεων του κόμματος,  περίοδος κατά την οποία η ‘’Stosstrupp Hitler’’ είχε περάσει στην αφάνεια,  το καλοκαίρι του 1925, δημιουργούνται τα SS από τον Γιούλιους Σρεκ, έναν έμπιστο συνεργάτη του Χίτλερ , και παρουσιάζεται για πρώτη φορά η σημερινή τους στολή, μαύρη με μια ασημένια νεκροκεφαλή στο καπέλο.

     Όταν, στις 6 Ιανουαρίου 1929, ο Χάινριχ Χίμλερ ανέλαβε τη διοίκηση του σώματος, τα SS αριθμούσαν μόλις 270 άνδρες : αλλά ακόμη και τότε είχαν αναπτύξει αποτελεσματική δραστηριότητα όχι μόνο στην εξωτερική άμυνα αλλά και στην εσωτερική, απέναντι σε αντιδραστικά και διαφωνούντα μέλη μέσα στο κόμμα. Μέχρι τη στιγμή που το κίνημα πήρε την εξουσία, η ‘’ μαύρη στρατιά’’ αριθμούσε 100.000 άνδρες. Η δύναμη, η εξουσία και τα προνόμια της σταδιακά αυξάνονταν και τελικά επικυρώθηκαν το 1934. Τα SS ήταν το κύριο μέσο που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ για τα κατασταλτικά μέτρα που πήρε στις 30 Ιουνίου 1934 και για την εκκαθάριση των επαναστατικών τάσεων που ηγούνταν οι Έρνστ Ρεμ και Κουρτ φον Σλάιχερ. Με βάση την αφοσίωση και τις ικανότητες που επέδειξαν στη συγκεκριμένη περίσταση, τα SS, που μέχρι τότε ήταν κάτω από τη διοίκηση των SA (Τάγματα Εφόδου, φορούσαν καφέ στολές και ένας απ’ τους αρχηγούς του ήταν ο Έρνστ Ρεμ), αναδείχθηκαν σε μια ανεξάρτητη οργάνωση, και απόλυτα αξιόπιστη στο ρόλο της ‘’GeheimStaatsPolizei’’ (κρατικής μυστικής αστυνομίας). Ο αρχηγός τους, Χίμλερ, έχει τον επίσημο τίτλο του ‘’Αρχηγού των SS και του Ράιχ’’ και του ‘’επικεφαλής της Γερμανικής αστυνομίας’’.  Μετά από αυτό, τα SS έγιναν η πιο ισχυρή οργάνωση του κόμματος, συνδεόμενη απευθείας με τον Χίτλερ. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι η ραχοκοκαλιά του κινήματος, το όργανο που ελέγχει όλα τα μέρη του και εγγυάται την ασφάλειά τους.

     Όσον αφορά το Γερμανικό Κράτος, ο άλλος βασικός του στύλος είναι ο στρατός, η Ράιχσβερ, η οποία όπως γνωρίζουμε, δεν μπορεί να υποβαθμιστεί απλώς σε ένα κομμάτι του στρατού, αλλά έχει τις δικές τις παραδόσεις και τα δικά της ιδανικά, όπως επίσης και απευθείας σύνδεση με την τάξη των ευγενών, ειδικότερα με την Πρωσική αριστοκρατία. Δεν είναι υπερβολή να το πούμε αυτό, για τη μελλοντική Γερμανία, ο τρόπος με τον οποίο θα αναπτυχθεί η σχέση των SS με τη Ράιχσβερ θα είναι εξαιρετικής σημασίας : όσον αφορά τις υπόλοιπες Ναζιστικές οργανώσεις, όπως το Μέτωπο Εργασίας (Labour Front) ή τα SA, όσο σημαντικές κι αν είναι, στο πολιτικό προσκήνιο και στις αποφάσεις των πολιτικών δυνάμεων που είναι αποφασιστικές για τη Νέα Γερμανία, θα είναι πάντα ελεγχόμενες και περιθωριακές.

     Ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν υπεύθυνος για την πνευματική διαμόρφωση των SS, για την διευκρίνιση των καθηκόντων τους και τον καθορισμό των αρχών και των κανόνων που τους αφορούσαν. Η βασική ιδέα είναι η δημιουργία μιας νέας ελίτ, μιας νέας αριστοκρατίας. Ο Χίμλερ αναρωτήθηκε  ποιος, στα αρχαία κράτη, ήταν έτοιμος να δώσει τα πάντα για τον Ηγεμόνα του ώστε να τον υπερασπιστεί, να τον υποστηρίξει και να τον προστατεύσει. Εύκολα κατέληξε ότι αυτή η αρμοδιότητα ανήκε πάντα στην αριστοκρατία, στην ελίτ, η οποία αναγνωριζόταν ως ‘’ευγενής’’ απ’ τον Ηγεμόνα και την παράδοση. Αυτή η ευγένεια - η οποία είναι ο εγγυητής της αρχής της κυριαρχίας – όταν ήρθε αντιμέτωπη με τους κινδύνους του καπιταλισμού και την κατάπτωση που επήλθε από τον φιλελευθερισμό του 19ου αιώνα, παρήκμασε, και στις προπολεμικές κρίσεις αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε πια να αναλάβει τα καθήκοντά της.

     Το καλύτερο κομμάτι των ευγενών παρέμεινε στο στρατό, αλλά ως τέτοιο απομακρύνθηκε ουσιαστικά από τις πολιτικές συγκρούσεις, μιας και ο στρατός έχει εκτελεστικά καθήκοντα και είναι υπεύθυνος για την εξωτερική άμυνα, λειτουργίες οι οποίες είναι εξαρτώμενες, αν όχι παρόμοιες με την πολιτική διαμόρφωση του έθνους. Ήταν επομένως απαραίτητο να στραφούν στην ιδέα μιας ελίτ που να συνδέεται στενά με τη συγκεκριμένη πολιτική ιδέα του νέου κράτους, μίας ελίτ η οποία είναι ταυτόχρονα πολιτική και στρατιωτική, για άλλη μια φορά ο εγγυητής του νοήματος και της σταθερότητας της νέας πολιτικής τάξης η οποία  υποστηρίχθηκε με επαναστατικά μέσα. Αυτή είναι η ιδανική γέννηση των SS ως ‘’επαναστατική ελίτ  του Γ’ Ράιχ’’.

     Η συγκρότηση και η οργάνωσή τους διέπονται από βιολογικο-φυλετικές, εθνικές και πνευματικές θεωρήσεις.

     Όσον αφορά το πρώτο σημείο, ο Χίμλερ ξεκίνησε με το σκεπτικό ότι ένας λαός είναι ικανός για πολιτισμό υψηλού επιπέδου και για ανίκητη αντίσταση ενάντια στους εχθρούς του, με μια ικανή ποσότητα Νορδικού αίματος να ρέει στις φλέβες του. Όταν αυτό το αίμα, απ’ τον πρίγκηπα μέχρι το χωρικό, παρουσιάζει έλλειψη ο λαός παρακμάζει. Για την οικοδόμηση του νέου κράτους και της ελίτ του, η επιλογή και η απορρόφηση του Νορδικού στοιχείου θα παίξει ουσιαστικό ρόλο. Στα στελέχη των SS, η επιλογή αυτή γίνεται με δύο κριτήρια.

     Το πρώτο κριτήριο είναι ουσιαστικά βιολογικό. Τα SS αποδέχονται όλους αυτούς που έχουν με βεβαιότητα Αρία καταγωγή, που το ύψος, οι αναλογίες και τα χαρακτηριστικά τους συμβαδίζουν με τον Νορδικό τύπο. Παραδέχονται φυσικά ότι, δεδομένων των επιμιξιών, είναι πιθανό σε ένα Νορδικό τύπο να υπάρχουν συμπεριφορές και χαρακτηριστικά άλλης φυλής. Αλλά επίσης υποστηρίζουν ότι είναι πιθανότερο να συναντήσεις νορδικά χαρακτηριστικά στο σώμα ενός Νορδικού παρά οποιουδήποτε άλλου. Η περαιτέρω επιλογή γίνεται με την εξέταση του χαρακτήρα του υποψηφίου. Θέλουμε επίσης να επισημάνουμε ότι στα SS το Νορδικό-φυλετικό κριτήριο δεν περιορίζεται στο άτομο, αλλά επεκτείνεται στην οικογένεια και τους προγόνους του. Ένας στρατιώτης των SS δεν είναι ελεύθερος να παντρευτεί όποια θελήσει. Σύμφωνα με ένα νόμο που δημοσίευσε ο Χίμλερ το 1931, ένα ειδικό γραφείο πρέπει να εξακριβώνει ότι η γυναίκα που επέλεξε θα μπορεί να έχει απόγονο που θα συμμορφώνεται με το Νορδικό φυλετικό τύπο. Με αυτή τη βάση, τα SS θεωρούνται ως ‘’Τάγμα της Φυλής’’ (Sippenorden) και είναι με αυτή την αντι-ατομιστική βάση συνδεδεμένα με το αίμα το οποίο θέλουν να αναπτύξουν. Έχοντας ήδη υποταχθεί σε αυτό το νόμο που σχετίζεται με το γάμο είναι η πρώτη δοκιμασία για την είσοδο σε μια ανώτερη τάξη, απ’ τη στιγμή που χρειάζεται ο υποψήφιος να είναι έτοιμος να καταπνίξει τα προσωπικά του αισθήματα και πάθη ώστε να διεκδικεί μια υπερ-ατομική τάξη.

     Το δεύτερο κριτήριο επιλογής βασίζεται  στην αρχή των σχέσεων όπως καθορίστηκαν από τα ακόλουθα  λόγια του Χίτλερ : Όταν ζητώ κάτι ηρωικό, είναι το ηρωικό αίσθημα που απαντάει. Αλλά όταν υπόσχομαι πολλά κέρδη απαντάει το μερκαντιλιστικό (εμπορικό) πνεύμα.

     Αναζητώντας κάποιος τις ηθικές αρετές που αποδίδονται πρωτίστως στη Νορδική φυλή, ελπίζει να προκαλέσει μια αυθόρμητη και ενστικτώδη επιλογή . Όπως ακριβώς τα υλικά χρησιμοποιούνται για την κατασκευή αντικειμένων, έτσι και ένας άντρας που φιλοδοξεί να καταταγεί στα SS βρίσκεται σε μια ειδική θέση, στην οποία οι φυλετικές τους αρετές υποτίθεται ότι γίνονται φανερές.

     Έτσι, φτάνουμε στην ηθική όψη των SS. Μπορούμε τώρα να αναφέρουμε ποιες, σύμφωνα με το Χίμλερ, είναι οι σημαντικότερες ηθικές αρετές  που απαιτούνται. Η πρώτη και βασικότερη από όλες είναι η αφοσίωση : ‘’τα πάντα μπορούν να συγχωρεθούν’’ λέει ο Χίμλερ, ‘’εκτός από την προδοσία’’. Ο ίδιος ο Χίτλερ, με την ευκαιρία των γεγονότων τις 30ης Ιουνίου, 1934 (Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών) έδωσε στα SS το σλόγκαν τους : ‘’ Άντρες των SS, η τιμή σας είναι η αφοσίωση σας’’ – σε μια προφανή αναφορά στο αρχαίο Γερμανικό γνωμικό ‘’Κάθε τιμή προκύπτει από την αφοσίωση’’. Εδώ περιλαμβάνονται όλες οι σημασίες της αφοσίωσης : αφοσίωση, πρωτίστως, στον Φύρερ και στη φυλή, αφοσίωση απέναντι στους συντρόφους και συμμόρφωση με τους κανόνες ευπρέπειας, τιμιότητας και ιπποτισμού. Και ο Χίμλερ προσθέτει : ‘’Μία παράβαση ενάντια στην αφοσίωση και την τιμή, δεν είναι μόνο όταν κάποιος προσβάλει την τιμή του ή την τιμή κάποιου άλλου μέλους των SS, αλλά επίσης όταν κάποιος δε σέβεται την τιμή των άλλων, όταν κοροϊδεύει πράγματα που είναι ιερά για άλλους ή όταν δεν παρεμβαίνει γενναία για χάρη εκείνων που είναι απόντες, ανυπεράσπιστοι και αδύναμοι. ‘’

     Με νόμο που δημοσιεύτηκε στις 9 Νοεμβρίου, 1935 ο Χίμλερ διεκδίκησε για τα SS όχι μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να μάχεται όποτε οι καταστάσεις το καθιστούν αναγκαίο.

     Μετά την αφοσίωση και την τιμή έρχεται η υπακοή η οποία πρέπει να είναι απεριόριστη χωρίς όρους. Λέγεται ότι όταν ένας Πρώσος αξιωματικός ορκιζόταν στη σημαία του, δεν είχε πια τίποτα δικό του. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται από τα SS. Στο όνομα του Αρχηγού και της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθέασης, καθένας έπρεπε να είναι έτοιμος για τα πάντα, ‘’ακόμα και να θυσιάσει την περηφάνια του, τις εξωτερικές αξίες και οτιδήποτε μπορεί να είναι προσωπικά αγαπητό και πολύτιμο για εμάς’’ : καθένας πρέπει να είναι ικανός να απέχει απ’ τη δράση όταν τα πάντα μέσα του επαναστατούν και τον πιέζουν να αναλάβει δράση, όπως ακριβώς πρέπει να είναι ικανός να δράσει με το παραμικρό σημάδι, ακόμα και όταν νιώθει απέχθεια που φαίνεται ανυπέρβλητη. Ο Χίμλερ θεωρούσε αυτή την αρετή της απόλυτης υπακοής τόσο σημαντική όχι μόνο για το περιεχόμενό της αλλά επίσης και για να ισοφαρίσει την έντονη αίσθηση του εγωισμού και την ακατάσχετη επιθυμία για ελευθερία του Νορδικού και του Γερμανού, χαρακτηριστικά τα οποία αποτέλεσαν την αιτία για πολλές από τις συμφορές που έπεσαν πάνω του.

     Άλλες αναγκαίες αρετές για ένα μέλος των SS είναι η ειλικρίνεια, η ικανότητα να παραμένει ακλόνητος σε ότι έχει επιμελώς και προσεκτικά αποφασιστεί, η ακεραιότητα και φυσικά σε ένα γενικό πλαίσιο το μαχητικό πνεύμα. Στης ομιλία του στο Magdeburg, στις 12 Ιουνίου 1937, με την ευκαιρία της συνάθροισης της Γερμανικής αριστοκρατίας, ο Χίμλερ δήλωσε ότι σε κάθε μία από τις αρετές αυτές αντιστοιχεί μια σειρά από δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι άντρες των SS, εξετάσεις οι οποίες αποτελούν τη διαδικασία επιλογής. Ο υποψήφιος γίνεται μέλος του Τάγματος των SS όταν – αφού περάσει από μια περίοδο δοκιμασιών που διαρκούν ενάμιση χρόνο, αφού πάρει τον όρκο των SS στο όνομα του Φύρερ και αφού ολοκληρώσει στην εντέλεια τη στρατιωτική και την εργασιακή του υπηρεσία – λάβει το ‘’ εγχειρίδιο της τιμής των SS ‘’.

     Σύμφωνα με νόμο που θεσπίστηκε στις 9 Νοεμβρίου 1936, κάθε αξιωματικός των SS πρέπει να ορκίζεται 1) ότι  κανένας υποψήφιος δε γίνεται αποδεκτός αν δεν πληροί τα πρέποντα κριτήρια, ακόμα κι αν είναι γιος ή συγγενής κάποιου μέλους, 2) ότι ποτέ το κατάλυμα των νεοσυλλέκτων δε θα προέρχεται από οικογένειες μελών των SS ή άλλη εξωτερική βοήθεια. Αυτό έχει σκοπό να αποτρέψει τα SS απ’ το να δημιουργήσουν ένα είδος κληρονομικής κάστας, στην οποία άλλα κριτήρια θα υπερισχύουν των πραγματικών ικανοτήτων. Δεύτερον, αποσκοπεί στο να δημιουργήσει στα SS τη σωστή αναλογία σε όλα τα καλά στοιχεία, ανεξάρτητα απ’ την προέλευση τους, ώστε να εμποδίσουν αυτά τα στοιχεία να δημιουργήσουν άλλες ομάδες αποκομμένες από την κεντρική ελίτ, όπως συνέβη, πιστεύει ο Χίμλερ, στην αρχαία Ρώμη, όταν σε κάποια στιγμή οι ικανότεροι βρίσκονταν έξω από τη Σύγκλητο.

     Από όσα έχουμε πει για τις ιδιαίτερες ικανότητες των αντρών των SS, είναι ξεκάθαρο ότι τα SS υπερβαίνουν το επίπεδο ενός απλού πολιτικού σώματος πλησιάζοντας σε αυτό του Τάγματος με την αρχαία έννοια : και είναι κοινώς αναγνωρισμένο ότι χωρίς την προϋπόθεση της θρησκοληψίας, ενός ξεκάθαρα πνευματικού σημείου αναφοράς,  οι προαναφερθείσες αξίες της αφοσίωσης, της τιμής, της ειλικρίνειας θα είχαν καταντήσει κενές φράσεις και η ενότητα ενός Τάγματος δεμένου με όρκο θα ήταν αδύνατη. Έτσι, για να μιλήσουμε καθαρά, υπάρχει και μια Τρίτη όψη των SS, η πνευματική.

     Σε ένα φυλλάδιο με τίτλο ‘’ 50 ερωτήσεις και απαντήσεις για ένα μέλος των SS ‘’, αφού μελετήσει τη διατύπωση του επίσημου όρκου για αφοσίωση και υπακοή, κάποιος ρωτάει, ‘’Πιστεύεις στο θεό ; ‘’. Η απάντηση είναι : ‘’ Ναι, πιστεύω σε έναν θεό-κυρίαρχο, και θεωρώ ότι αυτός που δεν πιστεύει είναι ματαιόδοξος, ανόητος και ακατάλληλος για εμάς.’’ Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον εδώ είναι λιγότερο η γενική υπόθεση της πίστης και περισσότερο η προσπάθεια να αναγεννηθεί μια μορφή πνευματικότητας, συνδεδεμένης με τη Νορδική και γενικότερα την Ινδοευρωπαϊκή παράδοση, αποδίδοντας στα SS το χαρακτήρα μιας ‘’ ομάδας αιφνιδιασμού Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθέασης ‘’

     Αναφέραμε νωρίτερα ότι η ‘’επιστροφή στις ρίζες’’ είναι ένα σημαντικό κομμάτι των SS. Αυτή η τάση πήρε συμπαγή μορφή στην αποκαλούμενη Ahnenerbe, όρο που ούτε λίγο ούτε πολύ σημαίνει ‘’κληρονομιά των προγόνων’’ και αποτελεί μια ειδική πολιτισμική οργάνωση των SS. Ο κύριος σκοπός αυτού του θεσμού είναι να αποκαταστήσει τη σύνδεση μεταξύ των αρχαίων παραδόσεων και της πιο ενσυνείδητης μερίδας της ελίτ ώστε να συμβάλλει στην αναγέννηση της Γερμανίας. Αρχίζει από την προϋπόθεση πως ό,τι προκύπτει ασυναίσθητα, σαν ένστικτο, απ’ τα βάθη της ψυχής, είναι εκτεθειμένο σε συνεχής κινδύνους και δε μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητό αν δεν είναι προστατευμένο από τη δύναμη της συνείδησης και της καθαρής ματιάς (Walther Wüst). Επομένως, σκοπεύουν να ανακαλύψουν ‘’ το Νορδικό και Ινδοευρωπαϊκό πνεύμα και δράση, για να δώσουν ζωντανή μορφή στα αποτελέσματα των ερευνών τους’’, και να τα μεταβιβάσουν στο Γερμανικό λαό.

     Σε αυτή τη σχέση, οι μέθοδοι του επιστημονισμού και του ορθολογισμού είναι φανερά επιθετικές και νατουραλιστικές απεικονίσεις αρχαίων θρησκειών, καθώς αναγνωρίζουν στο μύθο και στα σύμβολα το μονοπάτι σε μια υπέρτατη γνώση, ακόμα και στο σημείο να υποψιάζονται ότι η αποκαλούμενη ‘’αντικειμενικότητα’’ και ‘’επιστημονική ακρίβεια’’ είναι τα προσωπεία των κρυφών πράξεων δυνάμεων που ακινητοποιούν και καταστρέφουν. Είναι χαρακτηριστικό και πολύ ενδιαφέρον ότι αυτοί οι αξιωματούχοι των SS, που εκτελούν τα πιο ευαίσθητα και σημαντικά πολιτικά καθήκοντα, που ελέγχουν τη μυστική αστυνομία του Γερμανικού κράτους και τη σωματοφυλακή του Φύρερ και του Εθνικοσοσιαλισμού, είναι ταυτόχρονα άντρες με έντονο ενδιαφέρον για τον κόσμο των συμβόλων και των αρχαίων μύθων, άντρες με τους οποίους κάποιος μπορεί να συζητήσει προβλήματα μεγάλης δυσκολίας αλλά και πνευματικές προγονικές παραδόσεις. Αυτό είναι κάτι που έχουμε προσωπικά και επανειλημμένα παρατηρήσει, και το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, όταν έχουμε εξετάσει το επίπεδο του Ιταλικού περιβάλλοντος και μια συγκεκριμένη κουλτούρα την οποία η επανάσταση των μελανοχιτώνων δεν κατάφερε να αλλάξει. Μια κουλτούρα, η οποία ακόμα και όταν φτάνει σε αυτό που είναι το πιο ιερό για εμάς, δηλαδή ο αρχαίος Ρωμαϊκός κόσμος, παραμένει περιορισμένη στα ίδια πρότυπα θετικιστικής αμάθειας, καλυμμένης με ακαδημαϊκή αλαζονεία, η οποία περισσότερο ανήκει στο διαφωτισμό και τον ορθολογισμό του προηγούμενου αιώνα.

     Ακόμη, απ’ τη στιγμή που δε θέλουμε να είμαστε προκατειλημμένοι, πρέπει να παρατηρήσουμε το εξής, όσον αφορά την πνευματική όψη των SS, αν η παρουσία εντόνου ενδιαφέροντος και κατάλληλης ευαισθησίας είναι αδιαμφισβήτητη, δε μπορεί να ειπωθεί το ίδιο πάντοτε για τις αρχές τους, αν αυτός ο όρος ληφθεί με την κυριολεκτική του σημασία. Όταν πρόκειται για την ανοικοδόμηση του πατροπαράδοτου αρχαίου κόσμου, χρησιμοποιούνται συχνά παραπλανητικά σημεία αναφοράς, και έτσι, η σημασία πολλών ιδεών διαστρεβλώνεται και η έκταση τους περιορίζεται, ειδικά ως συνέπεια της βιασύνης να επιτευχθούν πολιτικές προσαρμογές  από αυτές, και της ιδιαιτερότητας μιας συγκεκριμένης εθνοφυλετικής τάσης. Αυτές οι παρατηρήσεις, επιπλέον, εμφανίζονται γενικά σε ποικίλες προσπάθειες που γίνονται από το νέο Γερμανικό κράτος ώστε να ενοποιήσει την Εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία με ένα ανώτερο παραδοσιακό και συμβολικό περιεχόμενο : ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να βγάλουμε μια βεβιασμένη γνώμη, αφού δεν είναι εύκολο όσον αφορά τέτοια θέματα, να μπούμε στη θέση τους, και κανείς δε μπορεί να διαγράψει σε μια νύχτα τις βλαβερές συνέπειες ενός λανθασμένου τρόπου σκέψης και μιας κατώτερης κουλτούρας όπως είναι αυτή του δυτικού ανθρώπου εδώ και αιώνες. Αν, ωστόσο, τα SS – τα οποία δεν είναι κύκλος διανοούμενων, αλλά ένα σώμα ήδη οργανωμένο σαν ένα Τάγμα που ελέγχει ένα από τα ισχυρότερα κινήματα ανανέωσης στην Ευρώπη – καταφέρουν να δημιουργήσουν, απ’ τις τάξεις τους, μία ελίτ ικανή να συνειδητοποιήσει πραγματικά, με μια καλή γνώση των αρχών της, τη φιλοδοξία να επιστρέψει στις ρίζες της, η σημασία μίας τέτοιας αντίληψης θα ήταν εξαιρετική. Στο πρώτο στάδιο αυτής της ενσωμάτωσης πράγματι θα συναντήσουμε μορφές πνευματικότητας και πολιτισμού οι οποίες, όπως εκείνες του Γκιμπελινού Μεσαίωνα (12ος-14ος αιώνας) με τα ιπποτικά Τάγματα, ήδη παρουσιάζουν σύνθεση Νορδικο-Γερμανικών και Ρωμαϊκών στοιχείων.

     Ένα επόμενο στάδιο θα μας φέρει στη γενική Ινδο-Γερμανική αρχέγονη πνευματικότητα και στην ηλιακή της παράδοση. Με άλλα λόγια, στην προέλευση όλων όσων – στον κύκλο που ζούμε, ο οποίος μπορεί να είναι το αντικείμενο της ιστορικής γνώσης – μπορούμε να θεωρήσουμε πολιτισμό με την ανώτερη έννοια. Αυτό σημαίνει ξεκάθαρα ότι μια ελίτ πραγματικά ικανή να συνειδητοποιήσει κάτι τέτοιου είδους θα είναι πολύτιμη όχι μόνο για το δικό της έθνος, αλλά επίσης για όλους τους άλλους Άριους λαούς που πολεμάνε ένα κοινό εχθρό και έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτή η σύγκρουση δε μπορεί να είναι πραγματικά καθοριστική, αν δεν ενοποιηθεί από μια ιδέα, από σύμβολα και γνώσεις που είναι τελείως μεταφυσικά. Όσο ο εβραιο-κομμουνιστικός τύπος προσπαθεί να περιγράψει τα SS σαν κάτι αντίστοιχο με την GPU (μυστική σοβιετική αστυνομία) εμείς τείνουμε αντίθετα να δούμε στην ‘’μαύρη στρατιά’’, τη φρουρά της επανάστασης για τη σβάστικα, τους άντρες των ‘’ρούνων της νίκης’’,  ‘’το ρούνο του κεραυνού’’ και τη νεκροκεφαλή να συμβολίζει τον όρκο της αφοσίωσης και του θανάτου, το σπόρο ενός Τάγματος με την ανώτερη, πατροπαράδοτη έννοια, και ως εκ τούτου μία πνευματική συντροφικότητα που μπορεί να γίνει υπερεθνική. Αυτό σημαίνει μια ενότητα ικανή να περιλαμβάνει δοκιμασμένους και εναρμονισμένους πυρήνες διαφορετικών εθνών, εκ των οποίων όλοι θα έλκονται από τα σπουδαία ηρωικά και μεταφυσικά οράματα της Αρίας και Νορδικής πνευματικότητας, φτιάχνοντας μαζί το μέτωπο που χρειαζόμαστε, όταν τόσο στο παρόν όσο και στο επικείμενο μέλλον, μια καθοριστική διαμάχη θα διεξαχθεί ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις των ποικίλων διεθνών.

                                           

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

     1.  Με το προσφάτως ιδρυθέντα ‘’Ordensburgen’’ ή ‘’Κάστρα του Τάγματος’’ έγινε, επίσης, στη βάση του Μετώπου Εργασίας, μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια ελίτ κάτι σαν εκπαιδευτήριο γι αυτούς που στο μέλλον θα αναλάβουν πολιτικές θέσεις και γενικότερα, ηγετικά αξιώματα. Ωστόσο, δεν αποτέλεσαν ένα οργανωμένο σώμα σαν τα SS.

     2.  Χαρακτηριστικά του Χίμλερ : ‘’ Αυτό που είναι δυνατό στην Ιαπωνία, δηλ. να μείνει ένα χρυσό νόμισμα στο έδαφος χωρίς να το πάρει κανείς, πρέπει να μας δείξει πώς να είναι τα πράγματα μεταξύ μας ‘’ ή ‘’ Μπορεί να συγχωρεθεί ένα μέλος των SS αν πιει αλκοόλ. Αν όμως υποσχεθεί να απέχει και μετά αθετήσει την υπόσχεση το μόνο που του μένει είναι το πιστόλι του. Αν αρνηθεί να τηρήσει την υπόσχεσή του τότε αποβάλλεται.

     3. Ο πρόεδρος της Ahnenerbe είναι ο Ταγματάρχης (Sturmbannführer) Walther Wüst. Η οργάνωση έχει την εποπτεία πολλών δημοσιευμάτων και το επίσημο όργανό της είναι το μηνιαίο περιοδικό Germanien, με συντάκτη τον Dr. J. O. Plassmann.