EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

VAGINA MAGIA SEXUALIS

JULIUS EVOLA.

     Σύμφωνα με έναν πανάρχαιο περσικό μύθο,τα προσδιοριστικά στοιχεία της γυνής,μεταξύ  άλλων,σύγκεινται στα ακόλουθα συστατικά..Σκληρότης του διαμαντιού,γλυκύτητα του μελιού,βαναυσότητα της τίγρης,θερμή λάμψη της φωτιάς καί ψυχρότης του χιονιού..Είναι τα κοινά,αντιφατικά χαρακτηριστικά,τα οποία συναντάμε στον πρωτογενή αρχέτυπο της θεικής γυνής ,αλλά καί  στην θεμελιοδοσία της γυναικείας ιδιοτυπίας.

     Στην γυναίκα συνυφαίνεται ταυτοχρόνως η ισχυρά προδιάθεσις του οίκτου,αλλά καί της ανελεήτου βιαιότητος.Περίφημοι εγκληματολόγοι,όπως οί Lomproso ,Ferrero,διαπίστωσαν ερευνητικώς ,ότι η γυναίκα κάλλιστα την ίδια στιγμή,μπορεί να επιδείξει μειλιχιότητα ,αλλά καί απίστευτη τραχύτητα,από ότι ο άνδρας,καί αυτό προκύπτει από την ικανότητα  μεταστροφής της προστατευτικής συμπόνοιας της ,σε καταστροφική,άσπλαχνη επιθετικότητα.

     Το προαναφερθέν  είναι αρίδηλον, σε περιόδους επαναστάσεων,λυντσαρισμάτων καί ταραχών.Η συμπόνοια της γυνής ,κατά τα ειωθότα ,ανάγεται στην αρχέγονη ,δημητριακή,μητρική ενστικτώδη ορμή,ενώ το ξέσπασμα βίας στην πεμπτουσία της σεξουαλικής της δομήσεως.Ο συνδυασμός της βαναυσότητος καί της γυναικείας σεξουαλικότητος,είναι ήδη καταγεγραμμένος στην κλασσική αρχαιότητα στην μορφή των Βακχίδων καί Μαινάδων.

     Σημειωτέον ,ότι η επισήμανσις αυτής της συνάψεως,είναι κατανοητή καί στην συνήθη, θηλυκή καθημερινή αισθησιακότητα,ανακυπτομένη από την απορροφητική ιδιότητα ,δίκην σφουγγαριού, των θηλυκών γενετήσιων οργάνων.Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε αυτό το φαινόμενο,ως το στοιχείο παγεράς ψυχρότητος της γυνής,ανθρώπινη,επίγεια ενσάρκωση της Παρθένου,Durga,εφόσον υπάγεται στο yin της ινδουστικής παραδόσεως.Διακρίνουμε εκ βαθέων,στην πάνδημη Schakti,στον αφροδισιακό γυνακείο τύπο,δύο διαφορετικές μορφικές ροπές.Την υποδεέστερη,πρωτόγονη,διονυσιακή καί μία ανωτέρα,λεπτοφυή άθικτη, απόμακρη.

     Ο νούς μας μεταφέρεται στο σχήμα της Dolores,την οποία ο Swinburne αποκαλεί σαν αγαπημένη θεά του σπασμού καί θυγατέρα μίας θανατηφόρας θεάς καί του Πρίαπου καί γιά την οποία σημειώνει..Είναι εισελθούσα, από την εξωτερική πύλη στα άδυτα των ιερών ,όπου η αμαρτία συνιστά προσευχή.Τι σημαίνει αυτό,όταν από την μυσταγωγική τελετή ,προκαλείται ο Θάνατος;;Αγαπημένη Θεά του σπασμού.Δική σου είναι η στερνή σταγόνα κρασιού,την οποία ρίπτω,δικό σου το δισκοπότηρο,που αδειάζω..Μέγιστη θεά Dolores,αδυσώπητα θηριώδη ,λατρεμένη μας Θεά του σπασμού..Καί όμως αυτή η μορφή ,είναι αποκύημα μίας εκφυλισμένης λογοτεχνικής φαντασίας.Στον D' Annunzio,πλησιάζουμε σε ρεαλιστικότερες περιπτώσεις..Στο βάθος της αγάπης της γυνής,υφέρπει  μία φρικιαστική βιαιότητα.Αναβιβάζει την μαγική καταστροφικότητα της, στην κλιμάκωση του ερωτικού εναγκαλισμού καί της οργασμιακής εντάσεως,ανακαλώντας στην μνήμη την πρωτόλεια εικόνα της τερατώδους γοργόνας,όπως ξεπροβάλλει μέσα από τα ημίκλειστα μάτια της,όταν κυριεύεται από τους οργασμιακούς σπασμούς,καί αμέσως μετά εντελώς εξαντλημένη,περιπίπτει σε εκστατική ακινησία..Trionfo della Morte.

     Στην  φάση της ερωτικής σαρωτικής επιθυμίας,τού πόθου,παρατηρούμε,ότι παρά την διάχυτη λεπτότητα καί τρυφερότητα της αποκορυφώσεως της γυναικείας σεξουαλικής εξάρσεως,ενυπάρχει ένα στοιχείο φρικιαστικής σκληρότητος,μίας ανελεήμονος σφοδρότητος.Η παντελής απουσία αισθηματικότητος ενός κτητικού εγωισμού,διαπλέκεται παράξενα με την τρυφερότητα καί την θερμή αφοσίωση.Πέρα από το συγκεκριμένο γυναικείο πρόσωπο,υφίσταται ουσιαστική συσχέτιση με το δουργικό durgischen..στοιχείο της θηλυκής κοσμικής ουσίας,στον ρόλο της ερωμένης.Ο Viazzi ,ευλόγως διαπιστώνει ,ότι αυτό το αμάλγαμα αντινομικών εκφραστικών,ψυχοκινητρικών τάσεων της παραστάσεως της γυναίκας,δεν χάνεται ούτε καί στην ερωτική ,ρομαντική εξιδανίκευση της,περιγράφοντας τον αριστοκρατικό τύπο μίας νεαράς,θελκτικής κορασίδος...

     Η Murger ήταν 22 ετών,με υπέροχο χαρωπό πρόσωπο,το οποίο έλαμπε,μολαταύτα σε στιγμές πλήξεως καί αρνητικής διαθέσεως,τα έξοχα αρχοντικ,.λεπτά χαρακτηριστικά της,που φωτίζονταν από τα βαθυγάλανα μάτια της,ελάμβαναν μία έκφραση ανεκδιήγητης αγριότητος,εξωτερικεύοντας αισθηματικό σάβανο θανάτου καί ακραιφνή εγωισμό..Καί συμπληρώνει..Αυτό συμβαίνει συχνά στις γνησιότερες,ανεπιτήδευτες στάσεις καί εκφράσεις καί των πιό εξιδανικευμένων,αγαπημένων γυναικών..Απόκρυφη καί δυσπρόσιτη είναι η πηγή εξηγήσεως καί προσεγγίσεως της αληθούς σημασίας καί του πραγματικού υποβάθρου της λεγομένης γυναικείας αισθηματικής αφοσιώσεως.

     Ας παρακολουθήσουμε την ερμηνεία της ψυχαναλύτριας E.Harting..Είναι σπάνιο φαινόμενο η αισθηματική ψυχρότης σε ερωτευμένους άνδρες.Υπάρχουν όμως αναρίθημητες γυναίκες,οί οποίες συνδυάζουν την ερωτική τους δράση,με την λειτουργία ενός χρηματιστηριακού εμπόρου.Η παγερότητα,η στυγνότητα της θεάς Luna ,αποτελεί εύγλωττο σύμβολο αυτής της διαστάσεως της γυναικείας φύσεως.Παρά την έλλειψη εγγενούς θαλπωρής καί την απουσία αισθημάτων καί ίσως ακριβώς λόγω της απουσίας των προαναφερθέντων στοιχείων,καί της  υπερτάτης ψυχικής βαθιάς αδιαφορίας της γυναίκας γιά τον άνδρα,ο άνδρας συναρπάζεται από αυτόν τον μαυλιστικό απρόσωπο ερωτισμό του θήλεως.

     Μία λογοτεχνική μορφή όπως ο Donn Byrne σημειώνει..Ένας άνδρας,ο οποίος βυθίζεται ολοκληρωτικά στην τροχιά της γυνής,όσο καί αν δυνατή είναι η αγάπη του,παύει να είναι άνδρας.Από αυτήν την στιγμή,η γυναίκα έχει ένα ισχυρό αίσθημα γιά αυτόν.Περιφρόνηση καί εσωτερικό χλευασμό,αναμεμειγμένα αισθήματα με περισσότερη..αγάπη.Ο Remarque ,έγραψε έναν μικρό μύθο όχι γιά την ξεχωριστή μοιραία γυναίκα..femme fatal..αλλά γιά την τυπολογική,συνήθη ,χαρακτηρολογική γυνή.Ας τον διαβάσουμε..Ο Βράχος που αγαπούσε το θαλάσσιο κύμα..

     Το κύμα αφρισμένο ξεσπούσε πάνω του.Τον αγκάλιαζε καί τον φιλούσε ,μέρα καί νύχτα.Τον ικέτευε με αναφιλητά καί γοερούς κοπετούς,να τον ακολουθήσει.Τον έβρεχε καθημερινά με τα παφλαστικά ύδατα του,που απλώνονταν σαν μακριά λευκά χέρια.Ο βράχος ,κάποια στιγμή,υπεχώρησε καί υπέκυψε στην επιθυμία τού κύματος.Ξαφνικά δεν υπήρχε βράχος.Χάθηκε στα θαλάσσια κύματα.΄Ηταν πιά ένας λίθος,χαμένος στον βυθό,φαγωμένος από τα κύματα.Καί αυτά ,αναζητούσαν νέους βράχους γιά να καταβροχθίσουν.Οί γυναίκες είναι ανελέητες στην δριμύτητα της οδύνης,που προξενούν,ιδίως στους άνδρες που αγαπούν.

     Η μεταφυσική πλευρά τού αιωνίου θηλυκού ως Μάγισσας,αποτελεί κοινή παρακαταθήκη πλειόνων λαών της αρχαιότητος καί του μεσαίωνος..Η ενοποίηση των θρύλων της αφροδισιακής γυναίκας και της Μάγισσας, είναι έντονη. Καλυψώ, Κίρκη, Μήδεια, Isolde, Brunhild. Πάντα το θηλυκό ταυτίζονταν περισσότερο με την υλική,κοσμική,φυσιοκυκλική διάσταση,εκφράζων μία απαράμιλλη ,σκοτεινή δύναμη εμπνεύσεως ,γοητείας,χάους αλλά καί παγίδας γιά τον ανδρικό ιδεαλισμό. Το βιβλίο του Οtto Weininger,Geschlecht und Charkter, σημἀδεψε με την ριζοσπαστικότητα του,τις δύο κυρίαρχες,αείχρονες τάσεις της γυναικείας ψυχολογίας,ως εν δυνάμει στάσεις βασικής συμπεριφοράς καί θεμελιώδους νοοτροπίας της γυναίκας..Μητρότης καί Πορνεία.Μητέρα ή Εταίρα.

     Η τυπολογία της μητρός επισημαίνεται στην εκπλήρωση της αναπαραγωγικής φυσικής λειτουργίας.Μία γυναίκα,που στην ψυχοσύνθεση της δεσπόζει αυτή η τάσις,εγκολπώνει το νόημα της ζωής της ,στην ενστικτώδη διατήρηση τού  είδους,χρησιμοποιώντας τον κατάλληλο,πρόσφορο άνδρα,ως γέφυρα,ως χρήσιμο εργαλείο, γιά να φτάσει στον σκοπό της.Το παιδί.Τον μόνον άνδρα,τον οποίο θα ..αγαπήσει είναι ο γιός της.Όχι απαραιτήτως σεξουαλικά.Αλλά ως προέκταση της βιολογικής, αντανακλαστικής κτητικότητος  της.Καί η αγάπη της μητρός προς τον γιό της είναι πάντα ανήθικη.Υπό την έννοια,οτι  δεν θα θέσει ουδέποτε ηθικά,αξιοκρατικά κριτήρια στην φυσική,ενστικτώδη,ζωώδη αγάπη της.Ο γιός της,έιτε είναι αισχρός εγκληματίας,έιτε είναι ..Άγιος,δεν θα πάψει ποτέ να είναι το επίκεντρο της τυφλής προσηλώσεως της.

     Τού μοναδικού νοήματος της ζωής της. Αυτός ο τύπος γυνής ,δεν διακατέχεται ,ούτε από σεξουαλικά,αλλά καί ούτε από πάσης φύσεως ενδιαφέροντα,πλήν της μητρότητος.Δηλαδή κάτι,που γεμίζει το υπαρξιακό της κενό καί το απόλυτο,αβυσσαλέο μηδέν,που έχει μέσα της,πλήν των βιολογικών,μητρικών λειτουργιών.Σε αυτήν την γυναικεία εκδοχή,αντιστοιχούν συνήθως ,άνδρες άνευ σημαντικής υπαρξιακής πληρότητος.

     Η άλλη εν δυνάμει ροπή της γυναίκας είναι η Πορνεία.Όχι αναγκαστικά με την εκχυδαισμένη μορφή της.Η Εταίρα,με διάφορες μεταμφιέσεις,σε αντίθεση με την μητρική αρχετυπική,βρίσκεται σε κατάσταση εχθρότητος με την βιολογική αναπαραγωγή καί με την  σχετική καθορισμένη αποστολή.Λατρεύει την ελευθερία,τον αδέσμευτο τρόπο ζωής,μεταχειριζομένη τον άνδρα,ουχί ως  όργανο ανακυκλήσεως τού είδους,αλλά ως όχημα της προσωπικής της επιβιώσεως καί κορεσμού των πλούσιων αισθησιακών επιθυμιών.Είναι ασταθής,αναξιόπιστη,ευμετἀβλητη. Κάι είναι ιστορικό δεδομένο ,ότι πάντα αποτελούσε ρίζα εμπνεύσεως καί επαφής ισχυρών ανδρικών προσωπικοτήτων.Ενσαρκώνει το πρότυπο της αιωνίου,μυστηριώδους Μαινάδος.Σε αντιδιαστολή με τον μητρικό τύπο,ο οποίος εκδηλώνει το πρόπλασμα της Δήμητρας.

     Καί οί δύο τύποι, δυνητικής γυναικείας ψυχολογίας,δεν βρίσκονται πάντα καθαροί σε κάθε γυναίκα,αλλά με αναλογικές συσχετίσεις.Μολαταύτα,η βασική πεμπτουσία της γυναίκας,είναι η απουσία παντελούς ίχνους αυτεξουσίου,αυτοκεντρκής προσωπικότητος αυτοβουλητικότητος.Αυτό το τραγικό δεδομένο,τις οδηγεί στην προσκόλληση σε έναν άνδρα.Είτε στον βιολογικό παραγωγό των παιδιών της,είτε στόν γιό,είτε στον εραστή.

     Γιά να αποκτήσουν σημασία καί νοηματοδότηση βιοπράξεως.Το τίποτα,που μέσα από το ανδρικό ..κάτι,επιχειρεί να γίνει κάτι,όπως εμβληματικώς σημείωνε ο Weiniger.Ο άνδρας,έχει την δυνητική προοπτική να γίνει μία σημαντική προσωπικότητα,αλλά καί ένα σκουπίδι.Είναι μία αξεδιάλυτη περιπλοκή.Είναι το..κάτι,που μπορεί να γίνει τα πάντα.Από τα καλλίτερα μέχρι τα χειρότερα πλάσματα.Η γυναίκα είναι το απόλυτο τίποτα,ως οντολογικό αριστοτελικὀ υλικό,επί του οποίου πίπτουν ετερόφωτες σκιές,ευκόλως μεταλλασσόμενες.Πάντα εξαρτώμενη από την εκάστοτε επίδραση ενός άλλου οντολογικού τύπου,καί μιας διαφορετικής,εξωγενούς βουλήσεως..

.

     Ο ερωτισμός καί κυρίως η θηλυκή αισθησιακή χαώδης ροή,ως κοσμική πύρινη δύναμις,δύναται να ενεργοποιηθεί ,δια της ιεροπρακτικης μυήσεως καί των δύο φύλων, στην υπέρβαση καί την υπερφαλάγγιση της δυαδικής τους τομής.Αυτή η τραγική προσπάθεια,καταγράφεται στα απόκρυφα μυστήρια αρχαίων πολιτισμών ,αλλά καί διαχρονικών αναβιώσεων τους.Από τα ελευσίνια δρώμενα, τις ιερογαμίες των λαών της μέσης Ανατολής,μέχρι τις ιερές οργιαστικές τεχνικές των ινδουστικών παραδόσεων του ταντρισμού .

     Η στιγμιαία, εκρηκτική αποκατάστασις της αρχετυπικής,ιδεομορφικής,αναμνησιακής ενότητος του ανδρογύνου,διά της βαθείας μυητικής τελετουργίας της σεξουαλικότητος,προυποθέτει την ψυχική ωριμότητα καί πνευματική διαύγεια ,προνόμιο πάντα ελαχίστων,κινδυνευτών πεφωτισμένων ανθρώπων,αλλιώς η σεξουαλικότης,ιδίως στις ημέρες μας,ξεφτιλίζεται σε μία κτηνώδη αποπνευματοποίηση ναρκώσεως καί μαζικής,δυστυχούς αναπαραγωγής.

     Ο πολύς Otto Weininger εφθέγγετο..Ο άνδρας,ως δυνητική οντολογική υπόσταση,είναι καί σεξουαλικό πλάσμα.Η Γυναίκα είναι αποκλειστικώς καί μόνον σεξουαλικό.Απελευθέρωσις και χειραφέτησις της γυναίκας σημαίνει ,απελευθέρωση από τον εαυτό της.Η σωτηρία του ανδρός συνίσταται στον απεγκλωβισμό του από την σεξουαλικότητα.Καταργώντας ο άνδρας την  χύδην σεξουαλικότητα,καταργεί την χύδην γυναίκα..

      ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ