EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΜΝΗΣΙΚΛΕΙΑ ΕΥΓΕΝΩΝ ΟΡΥΜΑΓΔΩΝ

.

                                                            

                                           Ducunt fata volentem,nolentem trahunt

                                                Τούς προθύμους, οδηγεί το πεπρωμένο...

                                                          ..τούς απροθύμους, τούς κατασπαράζει.

     Το συγκλονιστικότερο αριστούργημα κοσμοθεωρητικής αρχιτεκτονικής του αρίου Homo Sapiens, είναι η Ακρόπολις.Αφιερωμἐνη στην Θεά Αθηνά των Ελλήνων.Γόνιμος καρπός ενός αλκίμου ψυχοσωματικώς, Έθνους ευγενούς ράτσας  ,το οποίον έπλασε τον μοναδικό απαράμιλλο πολιτισμό πνευματικής αίγλης αλλά καί ρεαλιστικής βιαιότητος.. Ώς έκφραση δυναμισμού ευγνωμοσύνης πρός τούς ολύμπιους Θεούς του.

     Όταν,μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, κάποιο άλλο μεταξελιγμένο είδος ανθρωποείκελλων πλασμάτων, ανασκάψει τούς ερειπιώνες αυτού τού απέθαντου μνημείου, έστω καί άν έχει απομείνει ένας λίθος στον βραχόκηπο των Μουσών, θα νοιώσει το δέος από την αύρα, μιάς ανωτέρας ράτσας, ο αντίλαλος τού καλπασμού της οποίας,σφηνώθηκε στην συμπαντική, στροβιλιζόμενη μελωδία της ευλογημένης συμπαντικής αγριότητος.

     Καί όμως,με τα τετριμμένα κριτήρια των θνητών,η κατασκευή της Ακροπόλεως είναι έργο κοινής απατεωνιάς και καταναγκαστικής εργασίας χιλιάδων σκλάβων.Με τα κλεμμένα χρήματα του συμμαχικού ταμείου της Δήλου καί με την ανηλεἠ χρήση δούλων,οι Αθηναίοι ,ύψωσαν ένα  αριστοτέχνημα καί νίκησαν την ξεσχιστική μοίρα των βροτοκτόνων κυκλικών περιστροφών της υδρογείου.Την Λήθη.Άλλη αθανασία δεν υφίσταται.Ευλόγως ο Thomas Mann στον βιβλίο του ..Doktor Faustus..σημειώνει συβιλλικά..Κάθε μεγάλο έργο,κρύβει μἐσα του,καί τα ίχνη του ..Διαβόλου..

.

ΦΑΟΥΣΤ  ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΚΑΡΠΟΣ

.

     Ένας άλλος Faust,εκείνος τού Goethe,στο δεύτερο μέρος της περιφήμου ομωνύμου τραγωδίας,αποκρυπτογραφεί με αφοπλιστική διεισδυτικότητα προφητικής  εκλάμψεως, την τραγικότητα τού ευρωπαικού πολιτισμού,όπως αναδύθηκε από τούς αφρώδεις,ελληνοτραφείς κλυδωνισμούς  , πού κατέκλυσαν τα ζοφερά  σωθικά τού μεσαίωνος ,κυοφόρησαν την αναγέννηση και τον σύγχρονο κόσμο,φέρνοντας ,όμως, μέσα τους καί τον δραματικό διχασμό της αυτοκαταστροφικής του μανίας.Δηλαδή την σύγχρονη καί μεταμοντέρνα εποχή μας..

.

     Στο πρόσωπο του Faust, συμβεβλημένου με τόν Μεφιστοφελή,ο μεσαιωνικός ευρωπαίος των ρομαντικών θρύλων και των ομιχλωδών δρυμών,ταξιδεύει στην φωτόλουστη Πελοπόννησο,νυμφεύεται την Ελένη της τρωικής περιπετείας,καί από την ένωση τους,αναφύεται ένα παιδί. Ο Ευφορίων. Ωριμάζει ταχέως καί υπερφυσικώς. Αλλά πεθαίνει σύντομα..

     Το πάντρεμα του σκοτεινού ρομαντισμού,τού απυθυμένου αισθήματος,μεμειγμένου με χριστιανικούς μύθους, καἰ της ευγράμμου, κλασικής αρχαιότητος,στην ανήσυχη ψυχή του Ευρωπαίου Faust ,πυροδοτεί καί συμβολίζει την απόπειρα συνδυασμού τού ύδατος και της φωτιάς.Στην μορφή τού Ευφορίωνος,απεικονίζεται η σπαρακτική ειμαρμένη ,όταν σμίγουν ερωτικώς ένα φάντασμα με το παραμορφωμένο είδωλο του...

ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

     Τα πνευματικά υλικά δομήσεως τού ευρωπαικού κόσμου είναι αταίριαστα,αλληλοπολεμούμενα καί ασταθή. Οι ιστορικοί σεισμοί ,απλώς,τα κατακερματίζουν.Από τον 18ο αιώνα,στο κρίσιμο σταυροδρόμι της νέας εποχής της επιστημονικής,βιομηχανικής καί τεχνοκρατικής εξάρσεως,σε αυτό το ιλιγγιώδες άλμα ,επί τού κενού βαράθρου χιλιάδων ετών,ο Ευρωπαίος με διχοστατική συνείδηση,συνειδητοποεί,οτι τό πολιτιστικό του corpus,είναι μωλωπισμένο από τραγικές αντινομίες..

     Ένα νεκροταφείο μουσειακών λειψάνων,στο οποίο σαπίζει καί αποσυντίθεται.Γιά να αντιμετωπίσει τις φοβερές, ευρυσχιδείς προκλήσεις των σημαδιακών του προσπελάσεων σε καινοφανείς οργιώδεις όχθες,δεν τού χρειάζονται εύθραστες,μαρμαρένιες γέφυρες ,αλλά χαλύβδινες..

     Ο ενταφιασμός της εννοιακής απαξιώσεως τού εβραιοχριστιανικού θεού,η κατακρήμνισις των ιδανικών, τών κίβδηλων προτάξεων ηθικισμού καί κοσμολογίας, συμπαρασύρει τούς παγετώνες της ψυχικής του αμφιρροπίας σε ένα θεαματικό λιώσιμο.Η σταδιακή συντριβή τους,δεν είναι τίποτα άλλο,από την πνευματική και πολιτικἠ ιστορική του διαδρομή,των τελευταίων τεσσάρων αιώνων.Είναι η συνταρακτική προσπάθεια του,να αποτεφρώσει τα κοιμητηριακά του δεσμά,ανοίγοντας τις φλοισβώδεις κρήνες τού αίματος του .Ξεχνώντας,όμως τα μαγικά λόγια,γιά να ξανακλείσουν..

.

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΜΦΙΡΡΟΠΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

     Ο Ευρωπαίος σκοτώνοντας ένα διφυές τερατώδες πτώμα,το οποίο ,κουβαλούσε ,συνέθλιψε καί την πύλη τού μυστηρίου τών πρωτολείων πηγών της προανθρωπίνου του ενριζώσεως με την Φύση.Γιἀ αυτήν την ύβρη ,αναζητάει ακόμα,άν καί εξοπλισμένος με την τεχνολογική του φαρέτρα,στά κνεφώδη έγκατα του αδιεξόδου του,με έναν πρωτόγονο φανό,την αιτιολόγηση τού μηδενός στο πουθενά..

     Οι απόπειρες καλύψεως τού κενού, μετά την νιτσεική, θυελλώδη αναγγελία της πτώσεως τού ερειπωμένου κάστρου τού αραχνιασμένου βρυκόλακος τού Ιεχωβά,θα σημαδέψουν μία μαρτυρική πορεία Σισύφου,στα βραχώδη νύχια τού μηδενισμού,τού διαλεκτικού υλισμού , τού εκτοκοσμικού ιδεαλισμού..καί τού αχαλίνωτου ιδιωτικισμού..

.

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΠΕΣΟΝΤΟΣ KIBΔΗΛΟΥ ΕΙΔΩΛΟΥ

.

     Όποιος επιθυμεί να κατανοήσει,εμβριθώς, την ευρωπαική,ιδεολογική καί πολιτική ιστορία,μετά την επικυρωτική πράξη  θανάτου του Ιεχωβά,οφείλει να μελετήσει ενδελεχώς, πέρα από τον θησέα Nietzsche, που εφόνευσε τον Μινώταυρο στον λαβύρινθο ,  τον Hegel, τον Kant,τον  Marx αλλά καί κάποιον ,εν πολλοίς, άγνωστο προφήτη ,τον Max Stirner..Στον ορφανό,συνειδησιακό θρόνο  τού Ιεχωβά, επιχείρησαν να εγκατασταθούν, οι ιδεαλιστικές νεφελοβασίες του Hegel,oi διαφωτιστικές ορθολογιστικές πλαστουργίες του Kant και οί επίμεικτες ιδεοκλοπές υλιστικού παροξυσμού τού Marx..

     Αναφέρουμε δειγματικώς,τούς προοδοποιούς των αντιστοίχων φιλοσοφικών καί κοινωνικών ρευμἀτων,εκ της καταρριχητικής συγκρούσεως των οποίων, με την, κτηνωδώς υπέροχη ανθρὠπινη Φύση και την φυλετική βιολογική πραγματικότητα.,άλλη δεν υπάρχει..,ο κόσμος υπέστη θανἀσιμη πνευμονία..Αφήνουμε τελευταίον..τον Max Stirner...

.

Η ΜΑΥΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΥΣΙΚΩΝ ΟΥΤΟΠΙΩΝ

.

     O εκκεντρικός Γερμανός Φιλόσοφος,στα μέσα του 18ου αιώνος,πρίν τον Νίτσε,διέβλεψε ορθώς, οτι το επἐκεινα ,εκτός της φύσεως της κοσμικής ρέουσας πραγματικότητος,είναι μιά απάτη,αποκύημα συμβατικών αθυρμάτων εξουσιαστών.Παραλλήλως, έψεξε τον ιδεαλισμό,τον ρομαντισμό,όσο καί τον υλισμό,γιά την ανίερη εκστρατεία τους,να χτίσουν ἐνα διαφορετικό,ενδόμυχο ..επέκεινα,στην συνείδηση,το ίδιο τρομοκρατικό καί απάνθρωπο,το ίδιο πλασματικό .Ακόμα ένα ύπουλο παίγνιο κατεστημένων συμφερόντων αστυνομεύσεως  και δηώσεως των μαζών.

     Ο Stirner ,ευφυώς κατἐγραψε την αντικατάσταση της θεολογικής τυραννίας των ..δέκα εντολών,από την φενάκη της αστικής μουχλιασμένης ηθικολογίας.Την παράδοση των σκήπτρων της ηγεμονίας της εγκληματικής οργανώσεως της Εκκλησίας,στην αισχρότερη συμμορία του αστικού,καπιταλιστικού κράτους...

     Ανέκαθεν οί μάζες των ηλιθίων ,δεν πρέπει να δουλεύουν μόνον για τους αφεντάδες τους,αλλά ,οφείλουν να αυτοβαυκαλίζονται,ότι ,υπηρετώντας τούς εκμεταλλευτές τους,επιτελούν εις το ακέραιον τις ηθικές..αρετές τους..Όπως τις παραμυθιάζουν σωρηδόν,στα αστικά κατηχητικά σχολεία,προπλάσματα της ηθικής καί κοινωνικής κρεατομηχανής, τού, πάσης αποχρώσεως, ιδιωφελούς κυνηγότοπου των εξουσιαστών...

.

     Όμως και ο Stirner ,παγιδευμένος καί αυτός ,στα σαγηνευτικά δίχτυα της ουτοπίας,θα προτείνει την πλήρη αυτονόμηση τού ατόμου από κάθε μορφής εξουσίας καί αγωγής,καί την εγκαταβίωση του στο βασίλειο της αυτάρκους,αυτενεργώς εξελισσομένου ιδιωτικότητος.Είναι αυτή η προοπτική εφικτή;;Ναι..Μόνον γιά ελαχίστους ανθρώπους,με έμφυτη γενναία προσωπικότητα.Άρα,κάτι απρόσιτου γιά τούς πληθωρικούς όχλους..Εκτός καί αν θέλει κάποιος,να εξοντώσει τούς όχλους.Με ποίον τρόπον;Είναι απλό...Με την παραχὠρηση της ελευθερίας σε αυτούς...

.ΟΛΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ SCHOPENHAUER

.

     Ότι είναι φάρμακο καί οξυγόνο ζωής γιά τούς εκλεκτούς,είναι δηλητηριώδες φαρμάκι αποπνίξεως καί όργανο βασανισμού  γιά τις, χύδην, μάζες.Αυτά τα διαιώνια, δυστυχισμένα έκτροπα από ανεξέλεγκτα σεξουαλικά επεισόδια.Αυτές τις ασεβείς καταστρατηγήσεις της μοναδικής καί δολοφονικής καταχρήσεως των φυσικών ενστίκτων ,από τα θλιβερά παράγωγα αφύσικων μπασταρδεμάτων καί υβριδισμών.Μελαγχολικώς φέρνουμε στον νού μας,τον περίφημο αφορισμό του Schopenhauer.

.

     Οραματίζομαι το ευτυχές μέλλον της ανθρωπότητος,σε μιά ευλογημένη εποχή,όπου τα μαζικά κατακάθια των κοινωνιών,θα ευνουχιστούν..θα πάψουν να αναπαράγουν τούς βδελυρούς καρπούς τους,καί μόνον οί υγιείς καί εμφύτως ενάρετοι ,θα επιτρέπεται να σπέρνουν απογόνους..Σοφός ο Schopenhauer,αλλά ,να μάς  παραχωρήσει το ιερό του πνεύμα,μιά ἐνσταση..Καί τα..κατακάθια είναι χρήσιμα ως σκλάβοι,αρκεί να αναπαράγονται με αναλογικές,αυστηρές ποσοστώσεις,αντίστοιχες στις ανάγκες μίας ανωτέρας Κουλτούρας,γιά χειρωνακτικές εκδουλεύσεις...

.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

.

     Εύλογο το ακόλουθο ρητορικό ερώτημα.Αυτό,δεν συμβαίνει και σήμερα,όπως πάντα;;Ναί..Με μία διαφορά.Οί ισοπεδωμένες μάζες υπηρετούν τούς ομοίους αφεντάδες τους.Κατά την εικόνα και την καθομοίωση τους..Σκλάβοι των φύσει, Δούλων.Παρέχουν τις υπηρεσίες τους,το αίμα και την σάρκα τους,στο Μολώχ των χρηματιστηρίων καί των τραπεζών,σε έναν ψεύτικο αριθμητικομαγικό κόσμο καββαλιστικού βιασμού πάσης εννοίας ευγενούς πολιτισμού καί κλονισμού της αρισταρχικής φυσιογενούς ιεραρχίας..

     Ένα εγκλημα καθοσιώσεως,το οποίο ρίχνει την βαρειά σκίαση του,σαν μαζικό απόβλητο εκατομμυρίων παχυτάτων εκκενώσεων περιττωμάτων στον καιάδα της συγχρόνου εποχής,της προοραματικής νιτσεικής περιγραφής τού στερνού ανθρωπαρίου..Αυτού τού δίποδου,ανεγκέφαλου καταναλωτικού,παμμείκτου απορριματοδοχείου...

     Χρειάζεται ο παρηκμασμένος,τηλεκατευθυνόμενος εκφυλισμός τού ανθρωπίνου είδους την φιλοσοφία ,την ποίηση ,την τέχνη.;;Ναί.Γιά ποιόν σκοπό;;Την φιλοσοφία,γιά να προευτρεπίσει ιδεολογικώς την  οντολογική αναγκαιότητα τού αφανισμού του. Την ποίηση ,γιά να υμνήσει τις υπέροχες πράξεις πυρπολήσεως του.Την τέχνη, γιά να απαθανατίσει την αισθησιακή ηδονικότητα της αυτοβυθίσεως του στην αχερουσία λίμνη...

.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ..Η ΙΕΡΑ ΦΥΣΙΣ ..ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΟΠΙΚΗ ΜΑΣΚΑ.

     Αλλά ο εξευγενισμός των ανθρωπίνων γενών καί κοινωνιών,δεν είναι έργο ούτε της φιλοσοφίας,ούτε της ποιήσεως,ούτε της τέχνης.Είναι αποκλειστική ιερή αποστολή της ευγονικής γενετικής, της φυλετικής ανθρωπολογίας και της καλλιεργητικής Παιδείας  των ευγενὠν..Από τον θρυλικό Λυκούργο της Σπάρτης, μέχρι τον μαρτυρικό, Ήρωα Τεύτονα τού ευρωπαικού Εθνικοσοσιαλισμού.

     Στην κορωνίδα ερμηνείας τού μυστηρίου της φυσικής καί ιστορικής εξελίξεως ,την οποία,κάποτε σφετερίστηκε ο Ιεχωβά καί μετά την εξευτελιστική συντριβή του,οί ιδεολογικές νεφελοκοκκυγίες λαμαρκιστών ορθολογιστών καί υλιστών,επανίσταται η προαιώνια τραχιά αλήθεια,την οποία εξέφρασε με εκπληκτική ειλικρίνεια  καί λακωνική, πυκνότητα βιοπολιτικής σφριγηλότητος,ο Μέγας Αδόλφος Χίτλερ...

Was nicht gute Rasse auf dieser Welt ist,ist Spreu.

Ότι δεν είναι καλή ράτσα,είναι άχυρο...

.

Καί εμείς προσθέτουμε.Τελεία και παύλα..

.

                                                             ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ