EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΕΙΟΠΡΑΓΙΑΣ 

ΣΤΗΝ ΘΕΑΣΗ ΤΟΥ EVOLA

Διαφωνώ ρηξικέλευθα με εκείνους τους επιδόξους προσεγγιστές του Evola,οί οποίοι ενώπιον του αδιεξόδου επακριβούς ερμηνευτικής εισελάσεως των βασικών του κελευσμάτων,καταλήγουν αυθαιρέτως στην φρούδα άποψη,ότι ο Ιταλός στοχαστής με τις γερμανονορμανδικές ρίζες, καί δριμύς κριτικός της Ιστορίας καί των πολιτισμών, παραμένει ένα κνεφώδες αίνιγμα.Αυτή η επιπόλαια τοποθέτησις δεν είναι μόνον πλάνη,αλλά καί παραπλάνησις.

Ο Evola είναι τρομακτικά απλός.Διότι είναι ωμός,η,διαφαίνεται βάναυσος ,γιά όσους εμφύτως δεν δύνανται να πλησιάσουν τον πυρήνα των συλλογισμών του.Τούς παρακωλύει μία ατταβιστική απόσταση,η οποία ελλοχεύει σαν αποτρεπτικό,κακοποιό στοιχείο.Ένας αδιαπέραστος φραγμός.Οί ρίζες του είναι τους.Η υποδεέστερη ιδιοσυστασία τους..

Ο Ιταλός μυστικιστής έγραψε δεκάδες βιβλία,σχετικά με την παραδοσιακή,αριστοκρατική θεώρηση του ιστορικού γίγνεσθαι,το οποίο εκτιμούσε ,αρχής γενομένης από τον 7ο ,6ο αιώνα π.Χ ,ως αδιάπτωτη πορεία καταστροφής καί εκφυλισμού των αρχεγόνων κοινωνιών των αρίων φύλων ,από την αρχαία Ρώμη,Ελλάδα μέχρι την Περσία καί τις Ινδίες.Ως την ανάστροφη διαδρομή καταπτώσεως καί σταδιακής ανατροπής της οργανικής ,ιεραρχικής, κοινωνικής συγκροτήσεως των πολιτειακών τους δομών καί των κοσμοθεωρητικών τους απεικασμάτων.

Ένα ταξίδι συντριβής καί υπελίξεως από το πρωτογενές, έξοχο επίπεδο των αυταξιών καί οντολογικών κατηγοριών, των αρίστων ηρωικών γενών,θεικής μυθικής προελεύσεως στον σιχαμένο βούρκο της μοντέρνας εποχής,των τελευταίων τριών αιώνων.Δηλαδή στις ημέρες κυριαρχίας του μαζικού είδους αποκτηνωμένων ανθρωπόμορφων διχασμένων πλασμάτων,αθυρμάτων του χυδαίου υλισμού,των αριθμών καί των μηχανών.

Ο Evola δεν εξηγεί την ιστορική λεωφόρο των στερνών 2.500 ετών,ως πρόοδο ,αλλά ως οπισθοδρόμηση καί πτωτική μεταξίωση.Η θεώρησις του είναι εναργής καί πυρομανής.Ειδικά στο κεφάλαιο Rueckbildung der Kasten,Ανατρεπτική επαναστροφή στίς κάστες,στο πλαίσιο του εγχειρίδιου, Revolte gegen die moderne Welt..Eξέγερση κατά του συγχρόνου κόσμου,1934 ,καί στο Pagano Imperialismus,Παγανιστικός Ιμπεριαλισμός,1928,ξεδιπλώνεται κεραυνοβόλος καί οξύς,ο αφοριστικός του λόγος.Εξαιρετικά πυκνός καί ευσύλληπτος μέχρι παρεξηγήσεως.

Προκλητικός καί εικονοκλαστικός.Η αποκορύφωσις της ωμής ευθυκρισίας καί πηγαίας, βιαίας ειλικρινείας των Ιδεών του.Σκοπίμως δεν επιτρέπει ούτε δεύτερη ανάγνωση,ούτε σκεπτικιστική προσπέλαση.Η,νοώθεις ανατριχίλα καί χυμώδεις φλοίσβους στο αίμα σου,η,απορρίπτεις την οξυδερκή θέαση του,ως αποκύημα επάρσεως.Επομένως καί σε αυτήν την παιγνιώδη νοητική κρούση,είναι καθαρά θέμα αποφάσεως της ράτσας σου.Μία, ήδη, προεπιλεγμένη ετυμηγορία.

Με σαφείς ερανιστικές αναγωγές συμπιλήματος, στην ελληνική ,επική ομηρική,ησιοδική αλλά καί πλατωνική,στήν κλασσική ρωμαική,στην αρχαία νορδική γερμανική,στην αριοβεδική,στην αριοπερσική παράδοση,τηρουμένων των λεπτών αποχρώσεων,ο Evola αντιμετωπίζει την κοινωνική σύμπηξη της πρωτομόρφου κοινότητος της ακμής καί της ισχύος,ως αντανάκλαση των τριών τμημάτων του ψυχισμού.Πνεύμα,Θυμός,Επιθυμία.Ηγέτες είναι οι Σοφοί Ιερείς Βασιλείς, Άρχοντες.Ακολουθούν οί πολεμισταί.Έπονται οί παραγωγοί,γεωργοί,έμποροι ,χειρώνακτες αλλά καί οι κοινοί σκλάβοι.

Η κατάταξις εκαστου ατόμου, σε αυτές τις ειδοκινητήριες ομάδες,με τους διαβαθμισμένους ρόλους καί τις αντίστοιχες λειτουργικότητες,γιά τον Ιταλό συγγραφέα,αποτελεί αποκλειστικώς ζήτημα προφυσικής καί μεταφυσικής μοίρας.Είτε ο άρχων,είτε ο σκλάβος, ως οντολογικοί τύποι,δεν είναι τίποτα άλλο,παρά ενσάρκωση μίας υπεραισθητής, προυπαρχούσης Βουλήσεως.Θυμίζοντας τον Πλάτωνα,περί προγεννητικής προτιμήσεως της καταστάσεως μίας ψυχής,από τον κόσμο των Ιδεών,σε ποιά σωματική εκδοχή θα επανεμφανισθεί,αλλά καί την θεωρία του αριοινδικού Κάρμα.Ο ιδιάζων προορισμός εκάστης ψυχής επιφορτίζει στον επίγειο φορέα της,την κοινωνική του ταξιθέτηση,αλλά καί  τα πολυσχιδή καθήκοντα του,στο περίγραμμα μίας ευαρμοστίας της παρουσίας του,της δράσεως του,της αποστολής του,εντός της οργανικής ευαρμοστικής κοινότητος.

Τα αντικείμενα ζωτικής ενασχολήσεως των διαφορετικών τάξεων, του Ιερέως,του Πολεμιστού,του παραγωγού,εμπόρου καί του απλού σκλάβου είναι ευδιάκριτα,καί προσδίδουν την πεμπτουσία της υποστασιακής νοηματοδοτήσεως μίας σαφούς καί αυστηράς διακριτικής ιεραρχίας.Ο κόσμος καί η βιοπραξεολογία του Ιερού, Σοφού Ταγού--Άρχοντος είναι η πνευματική καί θρησκευτική θωράκιση καί αγωγή της κοινωνίας.Η πρωταγωνιστική τέλεσις των ιεροπρακτικών Μυστηρίων,των πατρογονικών θεσφάτων καί η καθοδήγησις του συνόλου της οργανικής μονάδος.Η ασκητική,ιερατική του ζωή είναι το εχέγγυο της πολιτειακής τάξεως καί ευρυθμίας.

Ο Πολεμιστής είναι ο θυμώδης,γενναίος Φρουρός καί αμείλικτος πρόμαχος .Ο τρόπος ζωής του είναι μία συνεχής προπαρασκευή καί εκπαίδευση γιά την στρατιωτική του αποστολή.Ό παραγωγός ,γεωργός, ο χειρώναξ,ο έμπορος καί εν τέλει ο σκλάβος,συγκροτούν ομάδες κατωτέρας εντρυφήσεως στην υλική διατήρηση των ιδίων καί των Κυρίων τους.Θα πρέπει να δώσουμε ξεχωριστή σημασία σε ένα θεμελιακό δεδομένο της ανατομίας του Evola.Ομιλεί περί  της κλειστής Κάστας ,εκάστης κοινωνικής ομάδος,με μεταφυσική αιτιολόγηση της διακρίσεως τους.Κάθε Κάστα έχει το δικό της ήθος καί  μία εξιδιάζουσα Αρετή ,αλλά καί διαφορετικά,οριοθετημένα καθήκοντα.Έτσι αποκτά καί την αναγκαία σπονδύλωση καί διαρθρωτική της ιδιοπροσωπία.Αλλά ,σαφώς καί ιδιόρρυθμο βιοοργανικό προορισμό.Kάθε Κάστα δεν εμπεριέχει μόνο το αφαιρετικό πρότυπο της,αλλά καί τον ανθρώπινο τύπο της.Την ψυχολογία του.Την νοοτροπία του.Τον πολιτισμό του.

Ο Σοφός Ιερεύς Ταγός επιδίδεται στα πνευματικά, ηγετικά καί ιερατικά του καθήκοντα.Ο Πολεμιστής  στην θεραπεία της πολεμικής Τέχνης.Οί υπόλοιποι,παραγωγοί ,χειρώνακτες με την ελεγχόμενη επιδίωξη του ευμέτρου κέρδος,καί οι σκλάβοι με την σωματική δουλειά. Είναι εξευτελισμός γιά έναν, εκ φύσεως,Αριστοκράτη,να ασχοληθεί με τον ρυπαρό, ανελεύθερο κόσμο της μισθωτής εργασίας καί τού χυδαίου εμπορίου Αυτοακυρωτική ντροπή,χειρότερη καί από τον Θάνατο.Με αυτόν τον τρόπο,κλονίζεται συνθέμελα η ιεραρχική αρμονία της Οικειοπραγίας.Κατακρημνίζεται ο βίος καί η πολιτεία καί η εύτακτος Τάξις της κοσμικής Σοφίας στις ανθρώπινες κοινότητες.Ανατρέπεται το Σύμπαν.

Αλλά καί γιά έναν  οντοτυπολογικό σκλάβο,γεννημένο γιά την αμιγή,παθητική εκτέλεση σωματικών εργασιών,είναι ντροπή καί παραβίαση του προορισμού του,να ασχοληθεί με πνευματικά, ιερατικά,η πολεμικά ηγετικά καθήκοντα.Είναι βιασμός της φυσικής Τάξεως.Ταφόπλακα μιάς παρηκμασμένης κοινωνίας.Μία βασική ιδέα καί της αριστοτελικής πολιτικής, περί φύσει δούλων.Οί οποίοι,μπορούν να δικαιώσουν  κάλλιστα,την ψυχοσωματική τους ιδιοσυγκρασία,ως αξιοπρεπείς υπηρέτες των Αρχόντων τους,άνευ ουδενός πολιτικού δικαιώματος.

Σαφέστατη καί η παραδοσιακή αντίληψις στην σχέση των δύο φύλων.Κατά ιδανική προσέγγιση,επαναφέρεται η στοιχειοθέτησις του Αριστοτέλους.Το θηλυκό είναι μία άμορφη ύλη,επί της οποίας,πρέπει να επιδράσει δημιουργικά,η μορφοποιός Ισχύς του αρσενικού δυναμισμού.Η φυσική εγκόλπωσις των δύο φύλων,σε μία αρμονική Τάξη ,είναι απορροή του αρρενοπρεπούς ενεργητικού πνεύματος ,επί της ευπλάστου θηλυκής μάζης.Η απόλυτη Κυριαρχία του Νοός,επί των φυσικών δομικών υλικών συστατικών.Η Θεσμική λυτρωτική καθυπόταξις τους,στο καρπογόνο έργο της αναπαραγωγής καί της εξημερώσεως.Η αποστολή της γυναίκας είναι βοηθητική αρωγή στον άνδρα..όταν αυτός είναι άνδρας,με συνείδηση υπερηφάνου υπαγωγής του στην οικεία Κάστα.

Η κοσμική,ιεραρχική, εικόνα του Evola,χρησιμοποιήθηκε από την νοητική του τόλμη,στην απόπειρά ερμηνείας των σημαντικοτέρων σταθμών της υπελικτικής, ιστορικής περιπετείας των τελευταίων 2.500 χρόνων,όπου διαπιστώνει την βαθμιαία αλληλοπεριχώρηση καί επείσακτη ετεροπαρείσδυση στίς φυσικές κάστες,τον εκφυλισμό,την δυσαρμονική πολυεπίπεδη παμμειξία τους καί την ουριοδρόμηση της γενικής καταρρεύσεως καί του χάους,το οποίο σφραγίζει την ερείπωση των θεμελίων αριστοκρατικών, παραδοσιακών κοινωνιών,με μακροκοσμική διάσταση.

Ας περιοριστούμε ,σε έναν δειγματοληπτικό ειδικό,εποχιακό, ιστορικό χώρο παρεμβάσεων του εκτυφλωτικού φακού του Evola,ξεκινώντας από το ορόσημο της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789 μέχρι καί την περίοδο,μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.Γιά τον Evola ,το αριστοκρατικό πολιτειακό συγκρότημα,δομηθέν στην μεταφυσική καί ανθρώπινη Ιεραρχία της Οικειοπραγίας,θα αναβιώσει αμυδρά, καί μετά την διάλυση του, ήδη, εκτραχηλισθέντος ελληνορωμαικού πολιτισμού,από την ισοπεδωτική ύπουλη διάβρωση του μαζικού,εβραιοχριστιανικού κινήματος των περθωριακών,παμμείκτων δούλων.

.

 Αυτή η μερική απόπειρα παλιγγενεσίας του Ιδεώδους θα σημειωθεί στον Μεσαίωνα,στην Αγία Ρωμαική Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους,εκφρασθείσης στην τάση των Γιβελλίνων,περί της ευρωπαικής μεσαιωνικής Οικουμένης,κυβερνωμένης καί στελεχωμένης από κάστες ευγενών, αριστοκρατικών Γενών.Με λαμπρότερη εκδήλωση την συγκρότηση καί δράση των ιπποτικών, στρατιωτικών, ιερών Τάξεων.Αλλά καί με την σαφή πυραμιδοειδή υφή των συντεχνιακών κοινωνικών ομάδων.

Μολαταύτα,ο συγχρωτισμός του Μύθων καί παραδοσιακών θρύλων των γερμανικών λαών του Reich,με εβραιοχριστιανικά στοιχεία,καί μέ έντονη την δογματική φαλκίδευση από ασιατικές παραδόσεις καί η υπονόμευσις  απο την παπική Εκκλησία,θα μωλωπἰσουν την διαχρονική σταθερότητα του εγχειρήματος.Θα ακολουθήσει, ο αλληλοσπαραγμός των βασιλικών ευρωπαικών δυναστειών,η ουσιαστική απόσχισις τους από την Αυτοκρατορία,καί η εξ αυτἠς δημιουργία δυναστικών εθνικών κρατών.Τοιουτοτρόπως, η ιερά Οικουμενικότης του Reich ,θα διαμελισθεί.

Αυτήν την κατάσταση θα συναντήσει η Γαλλική Επανάστασις του 1789,η οποία σηματοδοτεί την ανατροπή της τάξεως των κληρονομικώς ευγενών ,αλλά παρηκμασμένων βασιλικών Οίκων,την επέλαση των μαζών των κοινωνικών τάξεων των αστών,εμπόρων,βιοτεχνών,παραγωγών,

δικηγόρων,επαγγελματιών.Ανοίγει η αυλαία γιά την εποχή του όχλου.Από τον 19ο αιώνα,στις ρίζες της βιομηχανικής οικονομίας,στην συγκεχυμένη Ευρώπη,η αστική τάξις,μετατρέπεται σε υποχείριο του πιστωτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου.

Όι Εβραίοι αναλαμβάνουν την ποδηγέτηση της αστικής καπιταλιστικής Ευρώπης.Είναι ο καιρός του θριάμβου των αντιπαραδοσιακών αρχών της δημοκρατίας,του φιλελευθερισμού καί του αστικού,κρατικού σωβινισμού.Πρόδρομοι γιά δύο ευρωπαικούς εμφυλίους πολέμους ,με παγκόσμια διάσταση,οί οποίοι θα ισοπεδώσουν τις ευρωπαικές Αυτοκρατορίες,καί θα καταστήσουν κυρίαρχους πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ,ως μητροπὀλεως του οικουμενικού τοκογλυφικού καπιταλισμού,καί την Σοβιετική Ρωσία,εστίας του κομμουνιστικού προλεταριακού διεθνισμού.Αυτά, σε ιστορικό,αδρό πεδίο μέχρι καί στον απόηχο του δευτέρου μεγάλου πολέμου.

Ο Evola,επισημαίνει αυτήν την διαβρωτική ιστορική πορεία καταπτώσεως,υπό το πρίσμα του εσωτερικού, ιδεατού κοσμοειδώλου του.Από το 1789,μέχρι καί μετά το 1945,διαβλέπει μία σαρωτική ανατροπή,σε διαδοχικά στάδια.Η εξουσία καί η οριοθέτησις των Αξιών της κοινωνίας καί του πολιτιστικού γίγνεσθαι,περνάνε από την Τάξη,προσδιοριζομένη  όχι με οικονομικά,αλλά με

ιδεοκρατικά  ιεραρχικά κριτήρια,των Βασιλέων Αρχόντων καί Πολεμιστών,Αριστοκρατία του Γένους, στην  Τάξη των παραγωγών,εμπόρων  ,χειρωνακτών,καπιταλιστική δημοκρατία αστικών κρατών.

 Εν συνεχεία ,διά της κομμουνιστικής Επαναστἀσεως του 1917,ξεπροβάλλει επιβλητικά η δεσποτική τυραννία,η ιδεολογία καί η πρακτική της τελευταίας Τάξεως,των σκλάβων προλεταρίων.Επισφραγίζοντας την θεαματική εξάρθρωση πάσης ιδεατής,άρα καί φυσικής αριστοκρατικής Οικειοπραγίας καί Ιεραρχίας.Οί εξελίξεις αυτές αντικατοπτρίζουν σε πολιτικό επίπεδο,την κοινωνική διαρκή δυσαρμονία ,βυθισμένη στα αποπνικτικά κύματα των Μολώχ της εποχής του εκφυλισμού.Της διττής κυριαρχίας του τεχνοκρατικού,μηχανιστικού μοντέλου ,καί την υπηρεσία εκδουλεύσεως της αλλοπροσάλλου ανθρωπότητος ,στην παγκόσμια επιδρομή των , φύσει δούλων,οί οποίοι διά της χρηματιστηριακής επικρατήσεως,καί του παμμείκτου διεθνισμού,υποσκάπτουν την φυσική Τάξη πραγμάτων.

Ο Evola ,καταγράφει έναν σκοτεινό κύκλο ολοκληρώσεως μίας δισχιλιετούς καθόδου καί συντριβής.Συγκρίνοντας τον,με την kali yuga της ινδουστικής καί με την rangrroek της νορδικής κοσμολογίας.Αναφέρει με κάποιαν πικρία,ότι στην μεσοπολεμική περίοδο,υπήρξε μία ύστατη ευκαιρία αποτροπής της πλήρους παρακμής στην θνήσκουσα Ευρώπη,διά των κινημάτων του Εθνικοσοσιαλισμού καί  του Φασισμού,η οποία όμως ,πέραν των συντριπτικών υλικών συσχετισμών των αντιπάλων τους,τραυματισθείσα από οχλοκρατικά στοιχεία καί αψυχολόγητες σωβινιστικές  εκτροπές , καί δεδομένης της ετεροχρονισμένης, αρτίας δυναμικής μίας μεταφυσικής,ευρωπαικής ιδεολογικής ολοκληρώσεως,η οποία διαμορφώνονταν εν σπαργάνοις στην Τάξη των SS,κατέληξε στο, να συμβολίσει ένα τραγικό,ηρωικό τέλος,παρά μία επιτυχή έκβαση.

Αποτέλεσμα, τα ευρυσχιδή μεταπολεμικά κνώδαλα καί ρημάδια,στα οποία,ο εκλεκτός,μοναχικός καί μοναδικός, Άριος Άνθρωπος της Παραδόσεως,ανεξαρτήτως εθνικής υπαγωγής,καλείται να επιβιώσει αλλά καί να αντιμετωπίσει,με το γνωστό παράδειγμα της εσωτερικής,βουλησιοκρατικής θωρακίσεως,ενός θηριοδαμαστού επί μίας εξάλλου τίγρης.Αυτό το αδηφάγο κτήνος, είναι το κοινωνικοοικονομικό, σάπιο περιβάλλον μας,καί η σαπρή επιρροή στην υπόσταση μας.

Κλειδί γιά την κατανόηση της φιλοσοφικής,ιδεοανθρωπολογικής ετάσεως της Ιστορίας,από το υπεριστορικό καί υπερανθρωπολογικό βλέμμα του Ιταλού μυστικιστού,αποτελεί η οντολογική ,με μεταφυσική ρίζα,ταξινόμησις των μελών μίας κοινωνικής συνομαδώσεως.Καί η προσφυής λέξις είναι αναντικατάστατη καί απολύτως επακριβής.Οικειοπραγία,όπως ευστόχως όρισε ο Πλάτων.

Ο εκ της φύσεως , καί  εκ της ψυχοσωματικής συνθέσεως του, Άρχων Αριστοκράτης, δεν περιφρονεί τον φύσει δούλο,σκλάβο παθητικό χειρώνακτα,επειδή όπως του όρισε η  άτεγκτος Μοίρα,γεννήθηκε σκλάβος,αλλά γιά το βασικό αντικείμενο ενασχολήσεως του προορισμού του.Την μισθωτή υπηρεσία του σε κάποιον άλλο.Αυτό λοιδορεί ο Άρχων.Το  απεχθάνεται.Υποσυνειδήτως καί συνειδητώς.

Σήμερα, ο φύσει Σκλάβος,μπορεί να είναι ένας τεχνοκράτης,ένας υπάλληλος πολυεθνικής εταιρείας,ένας πάμπλουτος αστός έμπορος,ένας χρηματιστής,ένας σκουπιδιάρης.Η,καί ακόμα ένας Πρωθυπουργός.Ένας Προέδρος Δημοκρατίας.Η μισθωτή εκδούλευση γιά τρίτους, είναι η οικεία φύσις των δούλων.Είναι το νόημα της ζωής της.Το οξυγόνο τους.Το ..Κάρμα τους.Αλλά ο απόλυτος εξευτελισμός γιά τον φύσει Άρχοντα.Παραβιάζεται ο Νόμος της Οικειοπραγίας.

Καί όμως,σε μία ιεραρχική αρμονική κοινωνία,όπως την οραματίζεται η ιδεαλιστική έφεση του Evola,η θέσις του φύσει δούλου,δεν είναι να βρίσκεται στην κορυφή,αλλά στο τελευταίο σκαλοπάτι.Ο ενάρετος,αξιοπρεπής δούλος είναι ευτυχής ,όταν υπηρετεί κάποιον Κύριο καί Εντολοδότη του..Καί θα είναι απολύτως ευτυχής ,όταν υπηρετεί τον φυσικό του Κύριο.Όπως απολύτως χρήσιμα είναι τα χέρια,όταν τα κατευθύνει ο Νούς,καί όχι ο πρωκτός.

Δεν πιστεύουμε στην τερατώδη Ιεραρχία του Χρήματος.Αυτού του δολοφονικού όπλου εκδικήσεως του αιωνίου,χυδαίου Σκλάβου.Δεν ασπαζόμαστε την Ηθική καί την Αισθητική του όχλου.Δεν αποδεχόμαστε την πολιτική έκφραση της εξεγέρσεως των σκουπιδοτενεκέδων κατά των χειριστών τους.Την Δημοκρατία.

Το Ήθος καί οι Αρετές μας,είναι ο μόνιμος εφιάλτης της μαζικής σαπίλας 2000 χρόνων.Τελεία καί παύλα..

                                                          ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ