EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

"ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΤΟΥ 21"

<<ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ>>

Θα προσπαθήσουμε να αποκαταστήσουμε την ιστορία της Εθνικής Επαναστάσεως του '21, μέσα από τα απομνημονεύματα του ιδίου του  Θεοδώρου Κολοκοτρώνη...που επιμελώς το δημοκρατικό καθεστώς με σύμμαχο την Εβραιογενή εκκλησία..μας αποκρύπτει και δη οι αριστεροκαλικάντζαροι που έχουν διαλύσει κυριολεκτικώς την ιστορία και ελληνική παιδεία.

Τον Μάρτιο του 1821 το έθνος των Ελλήνων εξηγέρθη κατά της δουλείας και σκλαβιάς υπό ένα κυρίαρχο ξένο, αλλόφυλο και αισχρώς βάρβαρο, τον "τρισκατάρατο Οθωμανό Τούρκο".  Ήταν μία μεγαλειώδης Εθνική Επανάστασις, η οποία εξέφραζε απολύτως την θέληση την συντριπτικής πλειονότητος των ελλήνων, της εποχής, να ζήσουν ελεύθεροι.  Ελεύθεροι σε ένα Ελληνικό Εθνικό κράτος εκτεινόμενο εώς εκεί που θεμελιώνονται τα ιστορικά δικαιώματα του ελληνισμού.

Η Επανάστασις αυτή, αδιαμφισβητήτως αποτέλεσε την συνέχεια μιας σειράς εξεγέρσεων και ακαταπαυσάτου ανταρτοπολέμου υπό των υποδούλων αρξαμένων από τα πρώτα χρόνια της υποδουλώσεως της Οθωμανικής κατοχής.

Όπως χαραχτηριστικώς αναφέρει ο Εθνικός μας ήρως Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματά του ότι : είπε κάποτε στον Άγγλο Φιλλέλην πλοίαρχο Χάμιλτον : " Εμείς Καπετάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους.  Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι...καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά.  Ο Βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμο με τους Τούρκους και τα φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα" Αυτός με είπε : "Ποιά είναι η Βασιλική φρουρά του, ποιά τα φρούρια?"

"Η φρουρά του Βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά".

Έτσι ώστε ο λαός των ραγιάδων, έχων πάντοτε πλήρη συνείδηση της διαφορετικότητός τους από την αλλόθρησκο και αλλόφυλο κατακτητή, να συνειδητοποιήσει την εν πολλοίς λησμονηθείσα (λόγω των μακραιώνων κατατρεγμών που υπέστη από των Ρωμηοχριστιανικών δεσποτάδων και του ακολούθου σκότους της αμορφωσιάς), Ελληνική Εθνική ταυτότητα, διεξήγαγε έναν καθαρώς εθνικό πόλεμο. Η εβραιογενή εκκλησία, σε επίπεδο ηγεσίας αφόρισε την Επανάσταση, όμως οι απλοί παπάδες που πολέμησαν όπως π.χ. ο Παπαφλέσσας και πολλοί άλλοι, το έπραξαν ως Έλληνες με εθνική συνείδηση. Έναν Πόλεμο στον οποίον μετείχαν όλες οι κοινωνικές τάξεις, πλούσιοι και πτωχοί και αυτό διεκήρυσσαν πάντοτε οι Επαναστάτες, παρά τα όσα εδώ και δεκαετίες έχει διοχετεύσει και εν πολλοίς επιβάλει ως επίσημη, σχεδόν ερμηνεία της Μεγάλης Ελληνικής Επαναστάσεως η προδοτική - αντεθνική μαρξιστική αριστερά, περί ταξικού πολέμου μεταξύ υποδούλων πτωχών και κυριάρχων πλουσίων.

Τα Τούρκικα στίφη σύσσωμα με το μέρος του σουλτάνου στρατεύονταν για να πολεμήσουν τους επαναστάτες και οι όχλοι τους προβαίναν σε θηριωδίες κατά των Ελλήνων της Πόλεως και μεγάλων μικρασιατικών αστικών κέντρων, εις αντίποινα για τον ξεσηκωμό των ραγιάδων.  Και πάλι ο θρυλικός Γέρος του Μοριά αναφέρει στα απομνημονεύματά του : "Η Επανάστασις η εδική μας δεν ομοιάζει με καμμίαν απ' όσες γίνονται εις την Ευρώπην. Της Ευρώπης οι Επαναστάσεις εναντίον των διοικήσεων των είναι εμφύλιος πόλεμος. Ο εδικός μας πόλεμος ήταν ο πλέον δίκαιος, ήταν Έθνος με άλλο Έθνος, ήτον με έναν λαόν, όπου ποτέ δεν ηθέλησε να αναγνωρισθή ώς τοιούτος, ώστε να ορκισθή, παρά μόνον ότι έκαμνε η βία, παρ' όλη την βιαία Ρωμηοχριστιανική κατήχηση και αμορφωσιά". - Μα πάνω απ' όλα βαραίνει ό,τι αναφέρεται στην διακήρυξη της εν Επιδαύω πρώτης Εθνικής συνελεύσεως, η οποία εξεδόθη της 15ης Ιανουαρίου του 1822, όπου ρητώς αναφέρεται : "Ο κατά των Τούρκων πόλεμος ημών, μακράν του να στηρίζεται είς αρχάς τινας δημαγωγικής και στασιώδεις ή ιδιωφελείς μέρους τινός του Συμπαντικού Ελληνικού Έθνους σκοπούς, είναι πόλεμος Εθνικός, πόλεμος Ιερός, πόλεμος του οποίου η μόνη αιτία είναι η ανάκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας της πατρίδος των αρχαίων προγόνων μας και της Τιμής..."

Σε άλλο δε σημείο της διακηρύξεως, αναφέρεται ότι "Ο τύραννος (Οθωμανός) ληστρικώς και ανευ τινός συνθήκης ήλθε μακρόθεν να μας καθυποτάξη".

Παρατηρούμε λοιπόν την συνείδηση, της αλλοτριότητος του κατακτητού και διακεκηρυγμένη απ' όλους τους τότε Ελλαδίτες Εθνικούς την θέληση αποσπάσεως από την πολυεθνή Οθωμανική Αυτοκρατορία και ιδρύσεως Ελληνικού Εθνικού κράτους.  Είς επίρρωσιν, ιδού η διακήρυξις της 1ης Ιανουαρίου 1822, η οποία προετάσσετο του προς συζήτηση και ψήφιση στην εθνική συνέλευση υποβληθέντος προσωρινού πολιτεύματος της Ελλάδος :

<<Το Ελληνικό Έθνος, το υπό Φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν μη δυνάμεον να φέρη τον βαρύτατον και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας και αποσείσαν αυτόν με μεγάλη θυσίας, κηρύττει σήμερον διά των νομίμων παραστατών του, είς Εθνικήν συνηγμένων συνέλευσιν, ενώπιων Θεών και ανθρώπων την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν>>.

Ο αρματωλισμός και η κλεφτουριά αναστήθηκε και ανδρώθηκε στην Μακεδονία και Θεσσαλία ένεκα της ασφαλείας, την οποία παρείχαν οι σύνθετοι ορεινοί όγκοι της Δ. Μακεδονίας, της Ηπείρου και της ΒΔ. Θεσσαλίας. Τα ιστορικώς δε αρματωλίκια ήσαν δεκαεπτά, άπαντα είς την Δ. Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και δύο μόνον είς την Αιτωλοακαρνανία.

Οι εξεγέρσεις της Μακεδονίας και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος άρχονται από το 1495, όταν επρόκειτο ο Κάρολος ο Η' να εκστρατεύσει εναντίον της Τουρκίας.

Το 1571 εξηγέρθησαν η Μακεδονία, η Ηπειρωτική Ελλάς και τα νησιά της Πελοποννήσου.

Το 1748-49 οι Ορεσίβιοι άνδρες κατέλαβαν τις βόρειες Σποράδες. Το 1771 η επανάστασις κατά τα Ορλωφικά.  Επίσης το 1782, επί Τσαρίνας Αικατερίνης, εξεγείρονται τα δεκαεπτά αρματωλίκια και για πρώτη φορά απωθούν και νικούν τα τακτικά αλβανοτουρκικά στρατεύματα του Αλή Τεπελενλή.  Ο Νικοτσάρας εκ Γρεβενών ναυπηγεί στολίσκο, δια του οποίου το 1807 καταναυμαχεί την Τουρκική αρμάδα. Η έγγραφος αφήγηση της Ναυμαχίας και κατατροπώσεως γίνεται υπό του ναύτου...Θεοδώρου Κολοκοτρώνη !

Ως σημαία και των πλοίων και των χερσαίων δυνάμεων επιλέγεται το 1807 ο Λευκός Σταυρός εντός κυανού πλαισίου, δηλαδή η σημερινή (παλαιά) Ελληνική σημαία.

Η απόφαση κηρύξεως της επαναστάσεως στις 16 Φεβρουαρίου γίνεται είς το αρχοντικό του Υψηλάντη στο Κισνόβι.

Στις 16 Μαΐου 1821 κηρύσσεται η επανάσταση στην Χαλκιδική.

Η συνέχεια θα δοθεί στην Νάουσα. Ηρωισμοί απίστευτοι, Αρκάδια πολλαπλά που όμως, αγνοούνται από την Ελληνική Ιστορία.

Αυτά που συνέβησαν στον καταρράκτη της Αραπίτσας είναι εφάμιλλα ηρωισμού του Ζαλόγγου, που παραμένουν όμως άγνωστα σε πολλούς.

Το μεγαλείο του ιστορικού φαινομένου βρίσκεται μπροστά σε όλους, αλλά αποδεικνύεται το πόση δειλία μπορεί να κρύψει ο νούς του ανθρώπου και να κρατήσει μόνον τις βολικές και ακίνδυνες πτυχές, ή να τις διαστρεβλώσει όπως γίνεται κατά κόρον σήμερα.

Μακριά από τον βάλτο των συγχρόνων διανοουμένων, μακριά από στείρες ιστορικές αναλύσεις ανθρώπων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα για τα οποία δεν έχουν αναπτύξει αισθητήρια κύτταρα ώστε να αντιληφθούν, βρίσκεται το Φώς της παραδόσεως, η ενατένιση του Φυσικού Νόμου και η λατρεία του, διάχυτη μέσα στους Θρύλους της κλεφτουριάς.

Η θεώρηση της αρχαίας Ιεραρχίας για τον σύγχρονο φαντάζει ακατανόητη, διότι έχει συνηθίσει να τον εξουσιάζει αυτός ο οποίος φέρει σε έξαρση την αχρειότατη συμπεριφορά.

Η αυθεντική έννοια της Ιεραρχίας των Ομηρικών χρόνων και κάθε φωτεινής πτυχής του Ελληνισμού ορίζει ως ανώτερο αυτόν που ενσαρκώνει την Ανδρεία την σωφροσύνη και το Κάλλος.  Σε κάθε εποχή μέσα στους σκοτεινούς καιρούς και κάθε ιστορικό γεγονός, ξεχώριζαν αυτοί που προσπάθησαν να βρουν τα φωτεινά σημεία καθώς και να δημιουργήσουν Φώς.

Όπως ο πόλεμος είναι Πατέρας των Πάντων, έτσι και η σκλαβιά χωρίζει την ήρα από το στάχυ. Και οι άνθρωποι που θέλουν να αναπνεύσουν ελευθερία αφήνουν αηδιασμένοι πίσω τους τους προσκυνημένους.

 Έτσι λοιπόν, μέσα στις δυσκολίες της επιβιώσεως του Πολέμου, η κλεφτουριά ήρθε αντιμέτωπη με τον εσώτερο ραγιά και τον ποδοπάτησε.  Μέσα στην δίνη της πείνας, της καταδιώξεως και της συνεχούς συγκρούσεως δεν έβρισκε πρόσφορο έδαφος καμμία εικονικότητα και καμμία γλυκειά πολιτική υπόσχεση. Την αλήθεια την μαρτυρούσε αδιάκοπα το σπαθί, τα πεσμένα κορμιά των εχθρών στο γιουρούσι.

Κανείς δεν μπορούσε να σταθεί ως καπετάνιος αν δεν ήταν ικανός να κρατήσει τους άνδρες του πιστούς στην ελεύθερη ζωή και να του παρέχει τις Νίκες. Ένας ηρωικός τρόπος ζωής και μια υπερηφάνεια απέναντι στο θάνατο, δεν επέτρεψαν να αλλοιωθεί η αξία της Ιεραρχίας.

Η φιλοσοφία και η ηθική υπήρχε σε κάθε στιγμή του βίου τους, σε κάθε πράξη, όπως ακριβώς πρέπει να είναι αυτές οι δύο έννοιες. Αληθινές και βιωματικές.  Η μουσική και γυμναστική, η συνεχής τριβή με τον θάνατο.. οι κακουχίες και η επαφή με την Φύση..τα ψηλά βουνά και οι δύσβατοι  βράχοι -  που μόνον η βούληση μένει να ξεχωρίσει το ποιός θα συνεχίσει να ανεβαίνει.  Το δέσιμο με τα όπλα, η αναβίωση του κλασικού αθλητισμού σε άμεση επαφή με την καθημερινότητα και όχι ως αποστειρωμένη ασχολία..οι ηρωικοί παιάνες συνέθεταν μία πάστα ανθρώπων θρυλικών, βγαλμένη από Μύθους που τόσο ανάγκη είχε ο Ελληνισμός, ως μια ενσάρκωση του πολεμιστού της Φυλής μας.

Ποιότητες Αριστοκρατών Ανδρών ("Βασιλεύω εφ'όσον και μόνον είμαι ελεύθερος"..είπε ο μέγας Φρειδερίκος Νίτσε), ξεδιαλέχτηκαν από την Ανάγκη να ανασυνθέσουν μια κάστα πολεμιστών την "μαγιά της Λευτεριάς της Πατρίδος", που τόσο αχάριστα η μετέπειτα εκ "καλαμαράδων" κυβέρνηση δεν σεβάστηκε.

Δυστυχώς η επανάστασις δεν έφερε την εκπλήρωση των ηθικών πόθων, αλλά παραδόθηκε από την πολιτική σαπίλα της εποχής, στους Σιωνιστές Άγγλους Τοκογλύφους, οι οποίοι κατασκεύασαν, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ένα υποτελές Κράτος...

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ.

                                                  ΑΘΉΝΑ. Κ.