EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Πέρασαν 50 χρόνια από το στρατιωτικό Κίνημα της 21ης Απριλίου 1967.Μην περιμένετε να διαβάσετε σχοινοτενείς ιστορικές αναφορές,δακρύβρεκτα μνημόσυνα καί παροξυσμούς νοσταλγίας.Ο χρόνος είναι αδίστακτος καί εγκαταλείπει το ερειπωμένο παρελθόν με φονική μανία.Στην αρχαία ελληνική μυθολογία,πέραν του Κρόνου,Χρόνου,υπήρχε καί ο Θεός Καιρός.Η διαφορά τους ήταν απλή.Ο Καιρός,δεν περπατούσε,έκανε ταχύτατα άλματα,ήταν φαλακρός στο κεφάλι.Η μάλλον, όχι εντελώς.Είχε μιά μικρή φούντα μαλλιών.Όταν περνούσε,σαν δαίμων, μπροστά από τους θνητούς,έπρεπε να τον αρπάξουν από τα λίγα μαλλιά.Την κατάλληλη στιγμή.Την ακαριαία.Αλλιώς,με μία λανθασμένη κίνηση, οι θνητοί τον άγγιζαν από το υπόλοιπο φαλακρό κρανίο,τα χέρια τους γλιστρούσαν,καί αυτός ξέφευγε ακάθεκτος.Τον έχαναν γιά πάντα.Εξ ού καί η λέξις ευ-καιρία.

Αυτόν τον αρχαίο,συμβολικό Θεό,επρόδωσαν οι πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου.Δεν τόλμησαν,να συνεχίσουν την Επανάσταση,πέρα από το διάστημα ολίγων,νυχτερινών ωρών.Από την στιγμή της εύκολης επικρατήσεως τους,καί την κατάρρευση του εσαεί σάπιου,δημοκρατικού,ελεεινού καθεστώτος,ξεκίνησαν τον συμβιβασμό με τους θεσμικούς φορείς του.Έθαψαν,ένα στρατιωτικό πραξικόπημα,την στιγμή της γενέσεως του.Καί από την εκείνη την μοιραία ώρα,εξασφάλισαν οι κινηματίες,την είσοδο τους στις φυλακές Κορυδαλλού,μετά από μία σύντομη παρένθεση επτά ετών οικονομικής ευημερίας,η οποία ουδέποτε εξελίχθηκε σε ριζοσπαστικό,επαναστατικό καθεστώς.

Οι Συνταγματάρχες ήταν ανιδιοτελείς πατριώτες.Πολεμιστές της πρώτης γραμμής,στην ταραγμένη δεκαετία του 1940-1950.Κέρδισαν τα παράσημα ανδρείας,με συμμετοχή σε μάχες.Ήταν η αφρόκρεμα αξίων ηγητόρων,του ελληνικού Στρατού.Κατέλαβαν την εξουσία στα 1967,με αγαθά κίνητρα προσφοράς υπηρεσιών στον τόπο.Την νύχτα της 21ης Απριλίου,αδρανοποίησαν το βρώμικο,πολιτικό κατεστημένο,το οποίο,όφειλε σε αυτούς τους Αξιωματικούς καί στους ήρωες,πεσόντες συναδέλφους τους,την επιβίωση τους,μετά τον συμμοριτοπόλεμο.

Οί πρόστυχοι πολιτικάντηδες,οι δυναστικοί απόγονοι των οποίων,καί σήμερα,ληστεύουν την χώρα μας,ασέλγησαν στο αίμα των στρατιωτών του Γράμμου καί του Βίτσι,βυσσοδομώντας ένα μεταπολεμικό καθεστώς διαφθοράς.Οι Απριλιανοί,αντί να τους δικάσουν καί να τους μπαγλαρώσουν,για πάντα,τους συμπεριφέρθηκαν σαν υποκρίτριες μετανοούσες πόρνες πολυτελείας,με αποτέλεσμα,να υπογράψουν την δική τους καταδίκη,η οποία,δεν άργησε να επέλθει,από αυτά τα καρκινώματα,όταν επέστρεψαν ανενόχλητα,ξεπουλώντας την Κύπρο,τον Ιούλιο του 1974.

.

Απέδειξαν,με την χρηστή διοίκηση τους,ότι στην Ελλάδα,η κοινωνική καί οικονομική πρόοδος,έστω καί σε ένα αστικό,υποτελές Κράτος,είναι εφικτά αγαθά,εφόσον παραμεριστούν τα βαρίδια,τα κνώδαλα της κοινοβουλευτικής αλητείας,η οποία δρομολογούσε την κομμουνιστική άλωση.Η συντριπτική πλειονότης του Λαού,δέχθηκε με ανακούφιση,την διακυβέρνηση τους.Όμως,οι Απριλιανοί,σαν γνήσιοι απόγονοι του τραγικού Οιδίποδος,έβγαλαν μόνοι τους,τα μάτια τους.

Οι Συνταγματάρχες ήταν έντιμοι.Αυτό το δεδομένο, ισούται με το μηδέν άνευ περιφερείας,στην εκκόλαψη και επιβολή μίας Επαναστάσεως.Έντιμος ήταν καί ο παππούς μου.Ήταν επαναστάτης;Ασφαλώς καί όχι.Όποιος αναλαμβάνει μία δυναμική ενέργεια πολιτειακής μεταβολής,θα πρέπει να έχει την ψυχολογία αδίστακτου,μαχητικού Ηρακλέους,καί όχι σεμνής,παρθένου Γεροντοκόρης.Πρέπει να κάνει τα πάντα,ναί τα πάντα,γιαλιά,καρφιά.Να ανατινάξει εκ θεμελίων,ένα ετοιμόρροπο,διάτρητο οικοδόμημα,καί όχι να επιδοθεί σε μερεμέτια μικροδιορθώσεων.Θα πέσει,καί θα τον πλακώσει.Όπως καί έγινε.Με την ελαφρά υποσημείωση,ότι ισοπεδώθηκε καί η χώρα,επέστρεψαν οι βρυκόλακες του καραμανλικού πολιτικαντισμού,παγιδεύοντας τους καλόγνωμους, αφελείς Απριλιανούς,στην σκοτεινή υπόθεση της προδοσίας της Κύπρου.Μία μεγάλη ευκαιρία,βυθισμένη στην εκούσια,πολιτική ανεπάρκεια των χειριστών της.Καί διηγώντας τα,να κλαίς,γελώντας.

Η στείρα,τετριμμένη παρελθοντολογία γιά πασίγνωστα γεγονότα είναι ανούσια.Τα μνημόσυνα γιά τεθλιμμένες χήρες.Κοιτάζουμε στο μέλλον.Αρπάζουμε,σαν πικρά λάφυρα,τις ιστορικές διδαχές.Καί απευθυνόμαστε νοερώς καί στους επόμενους,επίδοξους πιστολέρο,αν υπάρξουν.Διότι η Ιστορία,δεν είναι στατικό μέγεθος,δεν υποθάλπεται πάντα από τις πορδές επί κοινοβουλευτικών εδράνων,αλλά κάποτε,σαν ξελογιάστρα,γλυκιά αλήτισσα,παίρνει τους δρόμους,καί χορεύει στην γοητευτική πίστα λεωφόρων,στους μαυλιστικούς τροχούς τρυφερών ερπηστριών.

Από τα 1843 μέχρι το 1974,ο Στρατός παρέμενε ένας σοβαρός,πολιτικός παράγων,εν δυνάμει επεμβάσεως στα δημόσια πράγματα του εξαρτημένου ελλαδικού Κράτους.Σε περιπτώσεις πολιτικής ανωμαλίας,καί ήταν άφθονες,καί αποθρασύνσεως του φεουδαρχικού παλαιοκομματισμού.Ιδίως,σε εποχές,στις οποίες η εμπλοκή του ελλαδικού κατεστημένου,στην διαφθορά καί στην εγγενή σαπίλα,συνοδεύονταν από γεωπολιτικές ζαριές των προστάτιδων δυνάμεων,σε φρικτά παίγνια στο διεθνές ζατρίκιο.

Αξιωματικοί,ανέσυραν τα περίστροφα τους,καί επέβαλαν την θέληση τους,ξεφτιλίζοντας τα παραμυθάκια της δημοκρατίας,όταν αυτά,ελάμβαναν την διάσταση ιστορικής,κοινωνικής τραγωδίας.Στην σκιά,πάντα,των συμφερόντων των αιωνίων Δυναστών-Δανειστών καί στο ασφυκτικό πλαίσιο της αρχήθεν,υποτελείας του Κράτους των Αθηνών.

Από το 1974,δεν υφίσταται πλέον,μέχρι στιγμής τουλάχιστον,ο ένοπλος μπαμπούλας,ο οχληρός, γιά το κατεστημένο της δημοκρατικής καί πλουτοκρατικής συμμορίας,η οποία αποκόπτοντας τους όρχεις από τον Στρατό,τον εκφύλισε σε παιδική χαρά ναυτοπρόσκοπων,σε βιομηχανία προσλήψεων δημοσίων,ψευτοαξιωματικών κουραδάδων.Σε εστία αρπαχτής καί εξοπλιστικής μίζας γιά γλεντζέδες υπουργούς,σε μία κοινή υπηρεσία σκατοσυλλεκτών λαθροεισβολέων,καί σε μονάδα ετοιμότητος,γιά να μαζεύουν,ταπεινωτικά, Σημαίες,όπως στα Ίμια,βρωμίζοντας την Ιστορία των ελληνικών όπλων,με επονείδιστες πράξεις επισφραγίσεως μειοδοσίας των πολιτικών καθαρμάτων,των χυδαίων,χεσμένων εργολάβων τους.

Η φαντασία,μερικές φορές δεν κατακτά μόνον σελίδες μυθιστορημάτων,αλλά καί τις ορθάνοιχτες ατραπούς της εξουσίας.Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει,έστω καί ως υπόθεση εργασίας,μιά μελλοντική έκρηξη,απροσδιορίστου μορφής καί προελεύσεως,ξεχασμένων σπινθήρων,στο ελλαδικό στράτευμα.Ειδικώτερα, στην περίεργη,τελική φάση κωμικοτραγικού ξεπουλήματος καί εξαθλιώσως της αυτοπυροβολημένης ελλαδικής κοινωνίας.

Τα εφτάψυχα φαντάσματα των Ζορμπά,Πλαστήρα,Γονατά,Πάγκαλου,Παπαδόπουλου,Ιωαννίδη,θα αιωρούνται,σαν λάγνες,φιλήδονες μάγισσες,με αδόκητη αντοχή στους εξορκισμούς, στις αίθουσες της  Σχολής Ευελπίδων,μετά τα νυχτερινά σιωπητήρια.Καί ουδέποτε θα πάψουν στις καρδιές των νέων Ελλήνων Αξιωματικών,να ηχούν βροντερά,σαν εγερτήριο σάλπισμα στην πρωινή αναφορά,οι κλαγγές των όπλων,ενός Παύλου Μελά καί ενός Γρίβα-Διγενή.

Η 21η Απριλίου λειτουργεί ως ιστορικό παράδειγμα,μεστό χρησίμων επιμυθίων γιά ενδεχόμενους τολμητίες;Βεβαίως.Μόνον αποτρεπτικώς.

Ουδεμία συναλλαγή με τους εκπροσώπους των μηχανισμών καί θεσμικών κατεστημένων της παλαιοπολιτικής και πλουτοκρατικής κάστας,η οποία θα καταστήσει πιθανή, μία άγνωστη,μυστήρια επέμβαση.Πλήρης εξουδετέρωσις.

Τούς εκπεσόντες καθεστωτικούς,δεν τους προστατεύεις σε ακριβά ξενοδοχεία,στην Γλυφάδα,δεν τους προσφέρεις κονιάκ,ουζάκι καί αστακούς,κατά απαίτησιν τους.Δεν τους φυγαδεύεις,ηλιθίως,στο εξωτερικό.Τους παραδίδεις σε επαναστατικά δικαστήρια,η,κατ'ευθείαν στην λαική οργή.

Αποκεφαλίζεις την μήτρα γενέσεως της λερναίας ύδρας,καί εν συνεχεία,καρατομείς,ένα πρός ένα,τα δηλητηριώδη κεφάλια της.Η,τα σκορπίζεις στις λαικές μάζες,σε κατάσταση κιμά..

Καθαρίζεις,η,και βομβαρδίζεις με εντομοκτόνα,τις εστίες μολύνσεως,καί τις μεταβάλλεις σε μπάζα καί παλιοσιδερικά..Τα γνωστά τρία κακόφημα σημεία-στέκια του καθεστωτικού υποκόσμου,στο κέντρο των Αθηνών.Τις πασίγνωστες,λαομίσητες πιάτσες των εκπορνευομένων δολοφόνων.

Εφόσον,είσαι σίγουρος,ότι αυτό,που ήθελες να ανατρέψεις,όχι μόνο,το έθεσες σε αναστολή λειτουργίας,αλλά το έχεις κατεδαφίσει,τότε ρίχνεις αλάτι στα ερείπια της Καρχηδόνος,καί ξεκινάς μιά νέα ιστορική εποχή.Την ευθύνη των δυναμικών ανατροπών,φέρουν ακεραίως,όχι αυτοί,που τις διενεργούν,αλλά εκείνοι,οι οποίοι,τις καθιστούν αναγκαίες.Τα πάντα, είναι ζήτημα σήψεως του προς ανατροπήν, καθεστώτος,ιδίως,όταν αυτό σε προκαλεί,να το κρημνίσεις.Διά των αποπνικτικών αναθυμιάσεων του.Καί αν σκεφθείς,καί το απύθμενο θράσος των εκφραστών του,ότι το πολίτευμα τους,έχει ήδη αυτοακυρωθεί,τότε το θέμα,αποκτά καινοφανείς διαστάσεις.

Έκανες μία Επανάσταση.Ωραία.Αυτό σημαίνει,ότι απεφάσισες,πρωτίστως, να πεθάνεις ο ίδιος, αν χρειαστεί καί μετά των..αλλοφύλων,καί όχι να σέρνεσαι σιδεροδέσμιος στα δικαστήρια τους,στα οποία,μόνον μία δύναμη,μπορεί να σε εγκλωβίσει.Η βλακεία σου.Το μυστικό της ενδεχόμενης αποτυχίας σου,προέρχεται από την μαγειρική τέχνη μίας απλής,ευφυούς οικοκυράς.Ποτέ δεν μαγειρεύουμε σκορδαλιά,χωρίς σκόρδο.Αλλιώς,καθόμαστε στα αυγά μας.

Οι ιστορικές Επαναστάσεις,ακόμα καί ενόπλων δυνάμεων,αποτελούνται από οραματιστές, συνωμότες Ιδεολόγους,γεννημένους ασκητές Στρατιώτες,καταστροφείς αλλά καί ριζοσπάστες αναμορφωτές.Ξέρουν τι θέλουν.Πως να το αποκτήσουν.Πως να το διατηρήσουν.Δεν είναι στιγμιαία αντίδραση,είναι δράση.Δεν είναι ψύχραιμοι χειρουργοί ενός σκωληκόβρωτου,ασθενούς σώματος.Είναι οι αμείλικτοι μακελάρηδες του.Καί οι δημιουργοί, σπορείς μιάς Νέας τάξεως Πραγμάτων καί μίας ρηξικέλευθης, πολιτειακής συγκροτήσεως.

Οι Απριλιανοί δεν ήταν Επαναστάτες.Ήταν αγαθοί χριστιανοδημοκράτες,μικροαστοί νοικοκύρηδες,με το ελαφρυντικό του προτέρου,εντίμου βίου.Για αυτόν τον λόγο,τους τυλίξαν σε μία κόλλα χαρτί,οι έμπειροι ραδιούργοι μητραλοίες.Αυτοδιαλύθηκαν,οικεία βουλήσει,με τις ,απαίσιες,γνωστές,ολέθριες συνέπειες γιά τον Λαό,καί την Πατρίδα.Με αποκορύφωση,την μνημονιακή,τελική πορεία στην ατιμωτική καταστροφή.Πληρώνουμε την αδυναμία τους,να πράξουν,αυτό που θα ήθελαν,να πράξουν.Μία Επανάσταση.Αλλά είχαν έναν μεγάλο εχθρό.Τον εαυτό τους.

Οφείλουμε,όμως,να υποκλιθούμε στον ενάρετο ανδρισμό τους,μετά την αυτοκατάρρευση τους,διότι τήρησαν στάση μαρτυρικής αξιοπρέπειας,στον πολιτικό,απηνή διωγμό καί εγκλεισμό τους στα κάτεργα ,στα οποία θα έπρεπε να σαπίσουν τα πολιτικά καθήκια,τα οποία,στα 1967,απλώς ανέτρεψαν καί δεν εξόντωσαν.Καί αυτό το ηρωικό,σωκρατικό παράδειγμα τους,μετά το 1974,είναι ιστορικώς χρήσιμο,γιά την μεταθανάτια δικαίωση τους,πολύ περισσότερο,από ότι, αυτό του 1967..

Μία μυθιστορηματική ανατροπή,δεν πρέπει να συνιστά μία απλή πολιτική πράξη.Η Ιστορία διδάσκει,ότι στην εξουσία,αναρριχάσαι με δύο τρόπους.Η,με τα όπλα η,με το χρήμα...

Το νουνεχές θα ήταν ο Στρατός,σε μία ελευθέρα,ευνομουμένη πολιτεία,να ασχολείται αποκλειστικά,με την υπεράσπιση της Πατρίδος.Καί την πολιτική διακυβέρνηση,να ασκούν με Αρετή καί Ευφυία,οι εμφύτως Ειδήμονες Ἀρχοντες,όπως οραματίζονταν ο Πλάτων.

Σε καμμία περίπτωση,οι στρατιωτικοί,κατά κανόνα,δεν είναι τα ενδεδειγμένα πρόσωπα,να διαχειριστούν την πολύπλοκη,πολιτική τέχνη καί επιστήμη.Ας μην ξεχνάμε,όμως,ότι στην νεωτέρα,ανώμαλη ελληνική Ιστορία,ακόμα καί η επιβολή κοινοβουλευτικών συστημάτων,στηρίζονταν σε στρατιωτικούς παράγοντες,με πρόσφατη περίπτωση,την προδοτική,δοτή μεταπολίτευση του 1974.

Υπάρχει καί η αθέατη πλευρά της Σελήνης,στους κρατήρες της οποίας,φλέγονται η απελπισία καί οι υποσυνείδητοι λαικοί πόθοι,ενός πολλαπλώς βιασθέντος λαού,που στην καθημερινή καθομιλουμένη,αναζητά έναν λοχία,να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά,τα οποία,ο ίδιος,έρριψε.

Εφόσον,αξιοποιείς με την συγκρότηση μιάς μικρής, επιτελικής ομάδος αποφασισμένων,το εκρηκτικό κλίμα καθολικής καί γενικευμένης λαικής αγανακτήσεως καί κοινωνικής καταρρεύσεως.

Τότε, δίνεις μορφή καί έκφραση στα μαχητικά ένστικτα επιβιώσεως των καταπιεσμένων μαζών.

Αυτές οι συγκλονιστικές, εγκυμονούσες στιγμές ελλοχεύουν.Προκλήσεις,σπαζοκεφαλιές καί γρίφοι προτεραιότητος γιά Λύκους,καί όχι για αρνάκια.Η Ιστορική Κοινωνιολογία είναι ατέγκτως σαφής.

Αυτό μπορεί, ίσως, να συμβεί σήμερα τα μεσάνυχτα.Μπορεί όμως να μην γίνει ποτέ..

Οί αγέλες των ζώων,χαράσσουν καί περιφρουρούν τον ζωτικό τους χώρο,με τά κάτουρα καί με το αίμα τους.Οι ανθρώπινες αγέλες,μόνον με το αίμα τους.

Η Ελληνική ,Ιδανική Επανάστασις,δεν ενσαρκώθηκε ποτέ από πραξικοπήματα,η θνησιγενή κινήματα.Η Βούλησις της Ιστορίας,στην οργιώδη μήτρα της οποίας,ασύντακτοι όχλοι,μετουσιώνονται σε ευπαγή Έθνη,σφραγίζεται ανέκαθεν,από την αιχμή του Ξίφους.Από μία κοσμογονική προσωπικότητα.Kαί αυτή η θυελλώδης Φυσιογνωμία,δεν είναι τίποτα άλλο,από τον Ταγό της Αγέλης,η οποία επιτίθεται γιά να  επιβιώσει.Χωρίς αυτήν,η αγέλες κατασπαράζονται.Η,τρώνε τις σάρκες τους.

Η Ελληνική Επανάστασις,είναι ένα τρικούβερτο,νυχτερινό πανηγύρι.Ένα υπέροχο γλέντι,με κόκκινο κρασί, με έξαλλους χορούς.Με παραδοσιακές ορχήστρες,που ξετρελαίνουν καί μαγεύουν.Με  χαριτόβρυτα άσματα καί δωρικούς παιάνες.Μία συναρπαστική λαική εορτή.Με τραγούδια,με ζαλιστικό ξεφάντωμα,με παράφορο,ερωτικό, διονυσιακό μεθύσι.Με ξόανα Ιούδων,που καίγονται.

Καί με άφθονο μπιστολίδι..

                                                            ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ