EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

                ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ  ΓΙΑ       ΡΩΜΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Θέλω να εξομολογηθώ μία περίεργη εμπειρία μου,την οποία τρύγησα χθες το βράδυ από τον ρημαγμένο αμπελώνα της βιοτικής μου συγκομιδής,ο οποίος λιγοστεύει απειλητικά, περασμένης ηλικίας ένεκεν.Πρίν με κλείσει,στο κλινικό δώμα μου,στον Οίκο Ευγηρίας,όπου διαμένω,η συμπαθής νοσοκόμα,καί εφόσον μου έδωσε τα φάρμακα γιά πιέσεις,καρδιές,συκώτια,νεφρά,γνωρίζοντας η πονηρά γυνή,την απέχθεια μου γιά τις βιβλικές φαντασμαγορίες,καί πριν με τυλίξει με την κουβέρτα,ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω,με σταύρωσε τρείς φορές,καί μου άφησε στο παρακείμενο κομοδίνο,δίπλα στην σκωραμίδα,το καθήκι της νυχτός,την Καινή Διαθήκη.Σίγουρα,ήθελε να με πειράξει,καί το εξέλαβα ως φιλική χειρονομία,διότι,παρά τις καζούρες,που κάνει σε μας,τους κωλόγερους,έχει αποδείξει ποικιλοτρόπως, την αγάπη της καί την φροντίδα της.

Δεν με έπαιρνε ο ύπνος.Λίγο, τα φάρμακα,λίγο, η γεροντική αρρυθμία,δεν έσβηνε μακάρια, το φτωχό φως του θαλάμου στα κουρασμένα μάτια μου.Ευτυχώς όμως,στην βραδινή ατυχία μου,δεν με παρενοχλούσε πιά, το βογγητό καί το ροχαλητό του διπλανού μου γέροντος.Πέθανε προχθές.Το κρεβάτι του παραμένει άδειο καί ελπίζω, η επόμενη πραμάτεια να καθυστερήσει να το καταλάβει.Τα υπόλοιπα γερόντια στον Θάλαμο,είναι ήσυχα σαν Παναγίες καί αναμένουν μαζύ μου,την αποδημία με στωική ψυχραιμία.Δεν με ενοχλούν.Άυπνος λοιπόν.Ο σατανάς,με παρώθησε να φυλλομετρήσω την Καινή Διαθήκη,όχι βέβαια γιά να φωτιστώ,η,να σκοτιστώ,αλλά γιά να διασκεδάσω,μέχρι να με λυπηθεί ο Μορφέας,καί με αρπάξει στο γαλήνιο Βασίλειο του.Καί αν είναι ευσπλαχνικός,γιά πάντα..

Είχα αρκετές δεκαετίες,να διαβάσω τα Ευαγγέλια.Άλλοι άνθρωποι,στην προχωρημένη ηλικία μου,με ένα καί μισό πόδι,να επικρέμαται στον χορταριασμένο τάφο,ενώπιον του θανάτου,δεν θα γίνουμε όλοι Μαθουσάλες,αναζητούν παρηγορία σε θρησκευτικά κιτάπια καί δογματικά γιατροσόφια.Είναι δύσκολο,να αποχωριστείς έναν γνώριμο τόπο,έστω καί αν αυτός,είναι δεσμωτήριο,με ορθάνοιχτες πύλες.Αυτές τις παγιδευτικές ανησυχίες,τις είχα ξεπεράσει,από τα μακρινά μου νιάτα,καί ουδέποτε,έκτοτε τις νοστάλγησα.Αυτό που λένε μερικοί αφελείς,ότι ακόμα καί ο λύκος,στα γηρατειά,γίνεται αρνάκι,κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

Η Ματιά μου, έπεσε στο Κατά Ματθαίον.Ανέσυρα ιδέες από την ζοφερή καταπακτή της μνήμης μου,η οποία,ακόμα καί τώρα στο δειλινό του βίου μου,είναι η στερνή ερωμένη,που θα με εγκαταλείψει,φρεσκάρισα λοιπόν,τις σχετικές γνώσεις μου,κτηθείσες από την προιστορική περίοδο της ζωής μου,όταν ήμουν φοιτητής Θεολογίας.Το βιβλιαράκι αυτό γράφτηκε το 80 μ.Χ,στην Συρία.Σύμφωνα με την επιγραφή,από κάποιον Ματθαίο από την Καπερναούμ,που προφανώς ήταν μαθητής των αποστόλων του Ιησού.Αν καί εξεπονήθη,με πρότυπο το ευαγγέλιο του Μάρκου,θεωρείται ως το αντιπροσωπευτικότερο γιά την διδασκαλία,τον βίο καί την πολιτεία του Ιησού,περιλαμβάνει την βασική πεμπτουσία της θεωρίας του,στην οποία,ασφαλώς,δεν θα συναντήσουμε κάτι καινοφανές,αλλά σπαράγματα καί λογοκλοπές από παλαιότερες παραδόσεις θρησκευτικών, περσικών,αιγυπτιακών,εβραικών καταπιστευμάτων των παναρχαίων λαών της Μέσης Ανατολής.Τα ίδια δόγματα,σε νέα έκδοση,συσκευασμένη στις ανάγκες των πρώτων προπαγανδιστών της χριστιανικής κινήσεως.Αλλά,πριν σας ξελογιάσω στα παραμυθάκια του Ματθαίου,διαγράφω μία αναγνωριστική στροφή,παρέκβαση,Exkurs,βαρβαριστί,στα πνευματικά απόκρυφα,αλλά εξίσου τραγελαφικά,ξαδελφάκια του.

Σημειωτέον,ότι σχετικά με την χριστολογική ερμηνεία καί καταγραφή του θρυλικού Ναζωραίου,στους πρώτους 3 χριστιανικούς αιώνες,εγράφησαν δεκάδες ευαγγέλια καί εν πολλοίς αντιφατικές βιογραφίες.Από αυτά τα συγγράμματα, καθιερώθηκαν τα γνωστά,Μάρκου,Ιωάννου,Ματθαίου,Λουκά,

κυρίως από την πρώτη οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια,με πολιτική επιλογή του Κωνσταντίνου.Στα 382 επί Θεοδοσίου,επιβλήθηκαν διά πυρός καί σιδήρου.Τα υπόλοιπα ευαγγέλια,όπως του Πέτρου,του Ιούδα,της Μαρίας Μαγδαληνής,του Φιλίππου,απηγορεύθησαν και εκάησαν,οι δε οπαδοί τους εδιώχθησαν απηνώς από το ρωμαικό,αυτοκρατορικό, εκκλησιαστικό κατεστημένο,ως αιρετικοί.

Στους τελευταίους τρείς αιώνες,ανευρέθησαν στο χώρο της Μέσης Ανατολής καί της Αιγύπτου,από την αρχαιολογική σκαπάνη,κατόπιν υποδείξεων ανυπόπτων χωρικών,γιά παράξενα ευρήματα σε σπηλιές καί βράχους,πιστά αντίγραφα,χρονολογηθέντα με ακρίβεια μέχρι τον 6 αιώνα μ.Χ, των αποκρύφων,αποκηρυγμένων ευαγγελικών βιογραφιών του Ιησού,τα οποία επιδαψιλεύουν διαφορετικές προσεγγίσεις γιά την δράση καί την διδασκαλία του.Παραδείγματος χάριν,το ευαγγέλιο του Ιούδα,δίνει την ακόλουθη εκδοχή γιά τον θάνατο του Ιησού,ο οποίος,σύμφωνα με ρηθείσα,χρησιμοποίησε τον Ιούδα στην προδοσία,γιά να απαλλαγεί από το σώμα του,καί να απελευθερώσει το πνεύμα του.Άρα,ο Ιούδας είναι άγιος, εξετέλεσε το θέλημα του Ιησού.Το ευαγγέλιο αυτό,εκτιμάται ως πηγή του γνωστικισμού,ενός συγκρητιστικού,χριστιανικού ρεύματος,το οποίο,πρυτανεύει,ότι ο κόσμος της υλικής πλάσεως είναι το απόλυτο κακό,καί μόνον ο ταχύς απεγκλωβισμός από το σάρκωμα του,οδηγεί στην τελεσίδικη λύτρωση.

Κατά ένα άλλο απόκρυφο,αυτό του Πέτρου,περιγράφεται η Ανάστασις του Ιησού,μαζύ με δύο έτερα,υπερφυσικά όντα,τα οποία εξέρχονται του μνήματος,και δραπετεύουν στον ουρανό.Επίσης,στις σελίδες του,εξιστορούνται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες,σκηνές της Κολάσεως,ως φρικτού μαρτυρικού τόπου γιά τους απίστους.Στο απόκρυφο της Μαρίας Μαγδαληνής,εξαίρεται η πρωτεύουσα,εμπιστευτική θέση της ηρωίδος του,μεταξύ των μαθητών του,αλλά καί η οργίλη αντίδραση του Πέτρου,επικαλουμένου αντιφεμινιστικά κίνητρα.

Όπως διαπιστώνουμε η θρησκόληπτη φαντασία καί ο εκρηκτικός,μαγευτικός Οίστρος των εβραίων,αποτελούν ακένωτες πηγάδες πλούσιων αυτοσχεδιασμών καί μυθιστορηματικών πλοκών,γιά την δράση του Ιησού.Ενός Εβραίου αιρετικού,απογοητευθέντος από την κάστα καί το ιερατείο της φυλής του,πράγμα το οποίο,τον οδήγησε να το ψεγαδιάσει γιά υποκρισία καί ασέβεια στα θέσφατα των προφητών προπατόρων τους,με συνέπεια να τον εξοντώσουν,ως προδότη καί να τον αποκαλούν,αιωνίως,στο ιερό τους Ταλμούδ,ως μπάσταρδο γιό κοινής πουτάνας,η οποία τον συνέλαβε,στα σπλάχνα της,διαρκούσης της εμμήνου περιόδου της,καί ο οποίος βράζει στις κοπριές της Κολάσεως,ως υπονομευτής του ορθοδόξου,βιβλικού Εβραισμού.

Αυτά τα νεφελώδη δόγματα καί οι Νεφελοκοκκυγίες,παραφυάδες της βιβλικής, εβραικής κοσμοθεολογίας,θα παρέμεναν γιά πάντα,ξεχασμένα στις αράχνες των μύθων,αν δεν καθίσταντο διά της βίας,επίσημο κρατικό όργανο καθυποτάξεως των ετεροκλήτων λαών,της ρωμαιοβυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 4ο αιώνα καί από τον 8ο αιώνα,της μεσαιωνικής,καρλομάγνειας ευρωπαικής.Οί ιστορικές τραγωδίες πολιτιστικής καθυστερήσεως καί θρησκευτικής αποβλακώσεως της Ευρώπης,από την επιβολή ασιατικών δογματικών πομφόλυγων,επί των ερειπίων του ελληνορωμαικού πολιτισμού είναι αρκούντως πασίγνωστες.

.

Αλλά,ήγγικεν η ώρα να εστιάσουμε την προσοχή μας στο Κατά Ματθαίον.Εντελώς δειγματοληπτικἀ..

Από που να αρχίσουμε καί που να τελειώσουμε.Εδώ,θέλω την αρωγή σας.Κάντε μου,την χάρη,να διαβάσετε,αν δεν έχετε να πράξετε κάτι σοβαρό,επειδή η γεροντική μου όρασις είναι ασθενής,τα πρώτα κεφάλαια.

Με απατά η όρασις μου,όταν διαβάζω,τις πρώτες σαχλαμάρες;;.

Από την ρίζα του θρυλικού Δαυίδ,με εξαντλητική περιγραφή ονομάτων οιωνεί προγόνων του,τα οποία,όμως δεν συμπίπτουν,με εκείνα που αναφέρει ο Λουκάς,παρά μόνον τρία στα δεκατέσσερα..

Ψιλά γράμματα.Θεόπνευστοι είναι οι ευαγγελισταί,ότι γουστάρουν γράφουν.Δεν μας πέφτει λόγος.Καί ενώ βλέπουμε,.αντιφατικούς καταλόγους εβραίων πρωταγωνιστών της..τόλμης καί γοητείας..της παλαιάς διαθήκης,ξαφνικά ο Ματθαίος,διαψεύδοντας τον εαυτό του,μας γράφει,όχι μόνον στα παπάρια του,αλλά καί ευθέως,ότι ο Ιησούς,δεν συνελήφθη σαρκικώς,αλλά ενεβλήθη από το άγιον πνεύμα.Καί σπάζουμε εμείς την κεφαλήν μας,γιά το αν ο Ιησούς,είναι απόγονος του Δαυίδ,η,αν είναι απόρροια ασάρκου πνεύματος.Διότι το ένα,πώς συμπίπτει με το έτερον.

Εν συνεχεία,ο Ματθαίος,ξετυλίγει την δράση του Ιησού,μέσα από μία σειρά θαυμάτων καί εξορκισμών,εφόσον προηγουμένως παρακολουθεί την στρατολόγηση μαθητών,οπαδών του,από την την συμπαθή τάξη των αγραμμάτων αλιέων.

Ο Ιησούς απευθύνεται σε λεπρούς,σεληνιαζομένους,σακάτηδες,παράλυτους,τυφλούς,κωφούς.

Σε χωλούς,κουτσούς,στραβούς,σε κοινωνικά ναυάγια της εποχής του.Σε τεταπεινωμένους καί καταφρονεμένους.Σε ηλιθίους.Σε αμορφώτους.Σε εκ γενετής ασθενείς καί αδέσποτους οδοιπόρους.Όπως,διαβάζουμε,τους θεραπεύει,με μαγικές χειρονομίες.Ανασταίνει πεθαμένους.Κυνηγάει δαιμόνια,τα αποστέλλει σε γουρούνια,τα οποία,τα καημένα,ρίπτονται σε κρημνούς.Περπατάει σε λίμνες.Πολλαπλασιάζει ψάρια,ακουμπάει συκές,και ξηραίνονται.Εντυπωσιάζει τους αδαείς όχλους του κοινωνικού περιθωρίου της Ιουδαίας.Αποστομώνει έμπειρους Ραββίνους.Αρπάζει μαστίγια,καί διώχνει εμπόρους από συναγωγές.Εισάγει καινά..δαιμόνια στη παραδοσιακή εβραική Θεολογία,από την οποία,αρύεται τα κηρύγματα του.Οι Εβραίοι ιερείς,τον καρφώνουν στους Ρωμαίους,ως εν δυνάμει επαναστάτη,καί θανατώνεται,γιά να αναστηθεί,καί να καταφύγει στους ουρανούς.

Ποιά είναι η ουσία του κηρύγματος του;;Η κατάργησις του κόσμου,της φυσιορρυθμίας καί των ενστίκτων.Συν τοίς άλλοις, διασαλπίζει ακόμα καί την  σκαμπρόζικη εξιδανίκευση του αυτοευνουχισμού,ως ευθείας οδού γιά την επουράνια μέθεξη,την πλήρη λοιδωρία καί σατανοποίηση της επιγείου ζωής, την ταπείνωση,τον κοσμικό εξευτελισμό,την εγκατάλειψη της πατρίδος,της περιουσίας,της οικογένειας.Το δόλωμα είναι η περίφημος Βασιλεία των ουρανών,η μεταθανάτια,αέναος δικαίωσις των ψυχών.Ποιών ψυχών,άραγε;;Εκεί, στην αιώνια Βασιλεία των ουρανών,εκείνοι,οί οποίοι θα ακολουθήσουν την αρνησίκοσμον,καί αρνησίσαρκον βιοθεωρία του,θα απολαύσουν απερινόητα αγαθά,μαζύ με τον Αβραάμ,τον Ισαάκ καί Ιακώβ.Ο Ματθαίος,συχνάκις συνδέει στο αφήγημα του,προφήτες της παλαιάς διαθήκης,τον Ιερεμία,τον Δανιήλ,τον Ησαία καί έτερα βιβλικά γερούκια, καί τις προρρήσεις τους,οί οποίες,κατά την εκδοχήν του,προαναγγέλουν τον Μεσσία,στον Ιησού.Ενώ αρχικώς,απευθύνεται στα απολωλότα πρόβατα του Ισραήλ,αυτά τον απογοητεύουν,καί ψάχνει να βρεί αρνάκια,καί στα άλλα έθνη,ανοίγοντας την βεντάλια της βιβλικής Σημειοτερατολογίας.

Ματαίως αναζητούμε στις σελίδες του Ματθαίου,αλλά καί των υπολοίπων αγίων γραφιάδων,στο πλαίσιο παρουσιάσεως των διδαχών του Ιησού,έστω καί ένα εγκώμιο της  ομορφιάς του ανδρικού καί γυναικείου ευμέτρου σώματος,του Κάλλους,της ψυχοσωματικής Υγείας,του δημιουργικού Έρωτος,του αθλητισμού,του Θεάτρου,της φιλοσοφίας,της πολεμικής Αρετής γιά το μεγαλείο της Πατρίδος καί της Φυλής.Γιά την ευγονική συνέχεια καί αρμονική ,καθαρογονική αλληλουχία των γενεών.Τα κηρύγματα του βιβλικού εβραίου Ιησού,δεν είναι μόνον αντιφυσικά,αντιανθρώπινα,είναι ανθελληνικά.Καί δεν είναι συμπτωματικό,το ανόσιο εγχείρημα των Ρωμιοβυζαντινών εξουσιαστών,να χρησιμοποιήσουν το εβραιοχριστιανικό,ασιατικό, δογματικό αμάλγαμα,γιά να εξοντώσουν τον ελληνικό πολιτισμό.Τις Αξίες καί τα Πρότυπα του.

Ο Ιησούς της Βίβλου,με παραβολές καί ανατολίτικα παραμύθια μαγικών ουτοπιών,συνομιλεί με τους αποτυχημένους,τους ξεκληρισμένους,τους εκβρασμένους στο κοινωνικό κουρελοπρολεταριάτο,με νεκροζώντανους..δαιμονισμένους,δηλαδή ψυχοπαθείς,η,με εβραίους ραββίνους,τραβώντας διελκυστίνδες θεοπάλαβων,δογματικών δολιχοδρομιών,καταγεγραμμένων,προ πολλών αιώνων, στις παραδόσεις του Ιουδαισμού καί ετέρων ασιατικών εθνών.Με ξόρκια καί μαγικά,προσπαθεί να υποβάλλει αστοιχείωτους όχλους δυστυχισμένων καί κατατρεγμένων.Με οραματικές δοκησισοφίες,να παγιδεύσει ιουδαίους αρχιερείς.

Δεν μπορούμε,όμως,να ανακαλύψουμε  ούτε μία σοβαρή,διαλεκτική συζήτηση,με τεκμηριωμένα επιχειρήματα,ακόμα καί γιά την πονεμένη υπόθεση της αθανασίας της ψυχής,με έναν φιλόσοφο.Αυτά τα πολιτιστικά καί πνευματικά ανδραγαθήματα της συγκροτημένης Σκέψεως,συνέβησαν μόνον στην δροσερή,θαλασσοφίλητη Ελλάδα,καί ουδαμού στην αυχμηρά έρημο της Ιουδαίας,όπου ο ήλιος ,χτυπάει κατακούτελα,καί μωραίνει το μυαλό,εμφανίζοντας στις άνυδρες οθόνες του,Ιεχωβάδες καί Τέρατα.

Καί στο μυθιστόρημα του Ματθαίου,όπως καί στα παρεμφερή διηγήματα,δεν θα μάθουμε ποτέ,τι έκανε,τι δεν έκανε,πώς καί που ζούσε ο Ιησούς,γιά τουλάχιστον 20 χρόνια.Δέν θα δούμε ποτέ την περιγραφή της φυσιογνωμίας του.Δεν θα απολαύσουμε ποτέ ένα χαμόγελο του.Μόνο γκρίνια καί κλάψες,μύξες καί δάκρυα γιά τον..επάρατο κόσμο.Ελπίδες γιά την μεταθανάτια εκδρομή των οπαδών του,στην αθάνατη Βασιλεία του Ιεχωβά.Κατάρες καί αναθέματα γιά τους μη οπαδούς του,οι οποίοι,όπως προβλέπει το σενάριο,θα παραδοθούν στην Κόλαση της Φρίκης,των κλαυθμών καί βρυγμών των οδόντων,ενώπιον της πανισχύρου,γενοκτονικής των..αμαρτωλών απίστων,δευτέρας παρουσίας του Ιησού,όπως μνημονεύεται ξεκοιλιαστικώς,στην αποτροπιαστική Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Δεν επιθυμώ να αμφισβητήσω το δικαίωμα κάθε ανθρώπου,στην όποια Ουτοπία.Όμως,γιά να διευκρινίσω,παράλληλα,την εύλογη αξίωση παντός στοιχειωδώς νουνεχούς πλάσματος,της επακριβούς εφαρμογής του επιλεγέντος δόγματος,από τον θιασώτη του..

Η βιβλική διδαχή του περιγραφομένου Ιησού είναι ξεκάθαρη.Η συνειδητή αποδοχή της διδασκαλίας του,σημαίνει την σαρωτική απάλειψη της ενστίκτου, λειτουργικής κινητροδοτήσεως,γιά έναν Στρατιώτη,γιά έναν Επιχειρηματία,γιά έναν Δικαστή,γιά έναν πολιτειακό Άρχοντα,γιά έναν Φιλόσοφο.Η οδός,η απάγουσα στην χριστιανική Βασιλεία των Ουρανών,είναι ο εξοβελισμός του κόσμου τούτου.Η έρημος.Η μόνωσις.Η απόπειρα αυτοκαταργήσεως των επιθυμιών της σαρκός,ο αποσκορακισμός της Βουλήσεως.Η ολική μετάσχεσις στην αυταπάρνηση των πάντων,καί πρωτίστως του ιδίου εγώ.Η καθυπόταξις στο θεικό σχέδιο,όπως εξιστορείται στην Βίβλο.

Σέβομαι τον άνθρωπο,ο οποίος επιλέγει υπευθύνως,ειλικρινώς, την θυσία της ζωής του, ακόμα καί γιά απόκοσμα Ιδανικά καί Ουτοπίες.Σιχαίνομαι τους βδελυρούς,οι οποίοι επικαλούνται  Χριστοπαναγίες καί Ευαγγέλια,τα οποία,ουδέποτε εν τοις πράγμασιν επίστεψαν,γιά να επιδοθούν,σε εμπόριο καί σε παρασιτική επιβίωση, σε πολιτικό έλεγχο καί εκφοβιστική αστυνόμευση των μαζών.

Όμως,η ώρα πέρασε.Ήθελα να γράψω καί άλλα πολλά.Μόλις έκανε έφοδο,η νοσοκόμος του θαλάμου.Πρέπει να κλείσω το μικρό φωτάκι,δίπλα στο κρεβάτι μου.Ενοχλώ,προφανώς,τους υπόλοιπους Γέροντες,στον Θάλαμο,του Οίκου Ευγηρίας.

Είμαι βέβαιος,ότι αν δεν κατόρθωσα,να σας πυροδοτήσω τον στοχασμό,σίγουρα κατάφερα,να αποτρέψω οριστικώς καί αμεταθέτως,την ευγενή μας νοσοκόμα,να υποπέσει ξανά,στον θανάσιμο πειρασμό,δίπλα στο καθήκι της νυχτός,στην σκωραμίδα,να αφήσει,γιά να με πειράξει,την Καινή Διαθήκη.

Η νοσοκόμος αγρίεψε τρυφερά.Μου γνέφει.Πρέπει να κλείσω,αμέσως,το μικρό φωτάκι.  Η γλυκιά καί συμπονετική νοσοκόμος,μου χαρίζει ένα πλούσιο χαμόγελο βαθειάς κατανοήσεως.Είναι ασύγγνωστη αμαρτία,να στεναχωρώ,τώρα στα ανήμπορα γεράματα μου,μία τόσο χαριτωμένη ύπαρξη.Ελπίζω,να διαβάσει,κάποτε αυτές τις αδρές γραμμές,καί να διασκεδάσει.

.

.                                           ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ