EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ 

ΤΟΥ 

HANS HAASE

Wenn ich sterbe,du wirst es ahnen..Schreib mir, ein paar Worte.Ich werde sie lesen,obwohl ich nicht mehr da sein werde,und vergiss bitte nicht,dass das Leben,ein lustiges Spiel ist,das nur die tragischen Menschen geniessen koennen.

ΠΑΙΓΝΙΑ ΤΗΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1989

Ο Hans,άρτι αφιχθείς στο Μόναχο.Απένταρος.Δίχως να γνωρίζει κανέναν.Ο σιδηροδρομικός σταθμός,ένας ωκεανός ανθρωπίλας.Ξέβραζε τα δίποδα ζωάκια,καί τα χτυπούσε σαν χταπόδια,στις ράμπες των τραίνων.Ξημερώματα.Ανοιξιάτικη ακατάπαυστη βροχή.

Ο Hans,κρατούσε μία χαλασμένη βαλίτσα,γιά να μην ανοίγει, την έδεσε με ένα σχισμένο πουκάμισο.Η αποβίβαση του,θύμιζε την προσγείωση σε έναν άλλον πλανήτη.Το πνιχτικό αίσθημα της απομονώσεως καί της άγνοιας των επομένων βημάτων,τον έζωνε.Δεν ήταν καιρός γιά σκέψεις,άφησε το ένστικτο του να τον πηδαλιουχήσει.Πολλές φορές,οί τυχοδιώκτες επικοινωνούν με το πεπρωμένο τους,όχι με λεπτεπίλεπτους στοχασμούς,αλλά με κάτι βαθύτερο.Με τον χαρακτήρα τους.

ΣΚΟΤΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΜΨΗ.

Πυκνά,βαρειά σύννεφα.Δειλά ξεπετάγονταν, σαν διωκόμενοι κλέφτες,μερικές βολίδες του ήλιου.Ικανές,να σκιαγραφούν,την ψυχρή πόλη.Ο Hans,κατευθύνθηκε στους τηλεφωνικούς θαλάμους του σταθμού.Όχι γιά να τηλεφωνήσει.Ποιόν άραγε;.Αλλά γιά να εξασφαλίσει τον επιούσιον,τις λίγες μπανάνες γιά την ακρίβεια, της πρώτης ημέρας παραμονής του,στην άγνωστη πολιτεία.Εφήρμοσε ένα ρωμαίικο τέχνασμα.Βρήκε τον πρώτον περαστικό..

Μήπως έχετε,τυχαία,μερικά φοινίκια,γιά να τηλεφωνήσω;Δεν κρατάω ψιλά κέρματα.

Καί αυτό το αγαθόν κολπάκι,επανελήφη μερικές φορές.Έτσι,ο Hans,μάζεψε 5 μάρκα.Ξεγέλασε την πείνα του,μετά από δυό ημέρες ταξίδι με το λεωφορείο,από τον Σταθμό Λαρίσης,στο Μόναχο.2 μάρκα,μιά αρμαθιά μπανάνες,το γεύμα μιάς ημέρας.Περιπλανήθηκε,γιά ώρες στην πόλη,εκστασιασμένος από την επαφή του,με το όνειρο της νιότης του.Αλλά,αυτήν την περιήγηση,θα την γράψω άλλη φορά.Αν μου το επιτρέψει.

ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΖΥΘΟΣ.

Βράδυαζε απειλητικά.Γιά ξενοδοχείο,ούτε λόγος.Ο Hans,έκανε την αναγνώριση σε αλσύλια,κοντά στον Αγγλικόν Κήπον,μήπως καί ανακαλύψει ένα διακριτικό παγκάκι,γιά να αποκοιμηθεί.Όμως,το φιλόδοξο αυτό σχέδιο,ανετράπη,όπως θα δείτε.Στήν ιστορική καρδιά της πόλεως,πίσω από το Δημαρχείο,υπάρχουν περίφημες μπυραρίες.Σε μία από αυτές,χώθηκε βιαστικός,άρχιζε καί πάλι να βρέχει καταρρακτωδώς.Γεμάτη η αίθουσα. Οί προγάστωρες Τεύτονες τραγουδούν μεθυσμένοι. Οι Γερμανίδες,έξαλλες, αναμαλλιασμένες, με μεσογειακό πάθος,χορεύουν καί χειρονομούν βακχικά.Δεν βλέπουν την μύτη τους.Τα παλλόμενα πλούσια στήθη τους,αγγιγμένα απαλά από τις ξανθές κοτσίδες τους,κορδακίζονται χαριτωμένα.Η παραδοσιακή ορχήστρα,τους ξετρελαίνει..

Ο Hans,με την ψυχολογία επήλυδος στο απόμακρο διάστημα, βρίσκει, αθόρυβα, μία θέση, παραγγέλει τον ζύθον, καί απoλαμβάνει το έντονο θέαμα. Η ώρα περνά,σαν βαρειά αγχόνη στο λαιμό του,αλλά καί σαν υπέροχη τέρψη.Σαν να ήταν,αυτή η πανδαισία,η στερνή του επιθυμία. Πρίν περιπλανηθεί πάλι,γιά τον εντοπισμό υπαιθρίου,έναστρου,νυχτερινού καταλύματος.

Η αίθουσα της μπυραρίας είχε σχεδόν αδειάσει.Ήταν έτοιμος να σηκωθεί καί αυτός να φύγει.Αλλά πού να πάει;Ξαφνικά,τον πλησιάζει μία παράξενη,σκιώδης φιγούρα.Είχε καταλάβει,ότι τον παρατηρούσε,από ώρα.Δεν μπορούσε να διακρίνει τα χαρακτηριστικά της.Ο καπνός καί το ημίφως,ήταν εμπόδια.Τελικά,όσο πλησίαζε,φαινόταν καθαρά.Ώσπου,κάθησε δίπλα του.Τις πρώτες τις κουβέντες,τις θυμάται ακόμα...

Also..du bist es,endlich,ich habe dich gefunden..Warum hast du mich,schon lange Zeit,warten lassen;.

Woher kennen Sie mich;Ich bin ein Fremder.Ich komme zum ersten Mal in Muenchen.Ich komme aus einem fremden Land..

Γιά να μην τα πολυλογώ,μία εντελώς άγνωστη καί ξένη γυναίκα,είπε στον Hans,ότι τον περίμενε από καιρό,καί αυτός απόρησε.Σίγουρα,σκέφτηκε πρέπει να είναι τρελή η, μεθυσμένη.Πάντως το δεύτερο δεν ήταν.Μιλούσε,nuechtern,νηφάλια.Η μπυραρία,έκλεινε.Από την προοπτική,να κοιμηθεί σε ένα ψυχρό παγκάκι,δέχτηκε την αναπάντεχη προσφορά της,να πάνε σε μία ήσυχη,παρακείμενη,μικρή μπυραρία,να συνεχίσουν την παράξενη συνδιάλεξη.Άλλωστε ο Hans,ήταν νεανίας τυχοδιώκτης,καί λάτρευε τις απροσδόκητες περιπέτειες.Ήταν 19 ετών.Μήπως τελικά,η μοίρα,δεν είναι τίποτα άλλο,από ένα απόκρυφο πρόγραμμα του υποσυνειδήτου,που ξεδιπλώνεται από τις μεγάλες πρωτοβουλίες,τις εμφανώς αλλόκοτες,που στήνουν γέφυρες στον προδιαγεγραμμένο προορισμό,όταν τα ορμητικά ποτάμια,απειλούν να σε καταπνίξουν..

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ.

Μπήκαν στην μικρή μπυραρία.Κάθησαν σε ένα τραπέζι.Άρχισε να ξημερώνει.Ο Hans,μου διηγήθηκε τον απίστευτο διάλογο,μυθιστορηματικής παραφροσύνης.Αν δεν τον ήξερα καλά,θα νόμιζα,ότι αυτές οι αφηγήσεις,αποτελούν μαργαρίτας,από την φαρέτρα της οργιώδους φαντασίας του.Καί όμως,δεν ήταν,διότι μερικά κεφάλαια,από τις δραματικές έως τραγελαφικές περιπέτειες,που έζησε,ως συνέπειες αυτής της συναντήσεως,τις έζησα καί εγώ.

Η Ερικέτα,έτσι την λέγαν,την παράξενη,μεσόκοπη Γερμανίδα,λεπτό κατάξανθο στάχυ,ξεριζωμένο από την αραχνιασμένο,θρυλικό αλλά καί τραγικό κήπο άλλων εποχών,καί ριγμένο απροσάρμοστα στη τόσο πεζή εποχή μας,ξεκίνησε τον υετό του απυθμένου λόγου της,σπαρμένου από το απίθανο σενάριο,ενός σκοτεινού σεναριογράφου.

Ξεκίνησε να πυροβολεί λεκτικώς.Nα ρίχνει ρουκέτες.O φίλος μας,ο Hans,το διασκέδαζε.Μιλάμε γιά άφθονη τρέλα.Μέχρις ενός σημείου.Όταν έρριψε καί τα φλογοβόλα,το εντυπωσιακό παιγνίδι λάμβανε μία επικίνδυνη τροπή,καθηλώνοντας τον φίλο μας.Δεν θέλω,σε καμμία περίπτωση,να σας στερήσω,τον εκρηκτικό,παθιασμένο μονόλογο της Frau Ερικέτας..ιδίως από την στιγμή,που καθίστατο απειλητικά σαγηνευτικό,αλλά καί απίστευτο..

Σε άκουσα,κάποια στιγμή,να μιλάς  με κάποιον στην μεγάλη μπυραρία.Διέκρινα τα λόγια σου,από την έκτη αίσθηση.Επιβεβαίωσαν το ένστικτο μου.Σε παρατηρούσα,γιά ώρες.Είχες κάτι το πρωτόγνωρο,μυστηριακό..Αυτό,με συνεκλόνισε.Έδωσε το έναυσμα,να σε προσεγγίσω,αλλά κυρίως το αστραπηβόλο βλέμμα σου.Η αύρα της φλογερής ψυχής σου.Τα είδα,καί τα διάβασα όλα.Τα περασμένα καί μελλούμενα.Καί συνέχισε ακάθεκτη..

Λοιπόν..άκουσε..hoer zu..Έχουμε κοινές ιδέες.Κοινά οράματα.Είμαστε από τους ολίγους εναπομείναντες εκλεκτούς,που σαν αδέσποτα φαντάσματα,περιφέρονται στην σιχαμένη,μεταπολεμική εποχή,μετά την θυσία..Εκείνου καί της ηρωικής Γενιάς του,στην κατακτηθείσα Ευρώπη.Ξέρω καί νιώθω,γιά ποιόν λόγο,ήλθες.Ήλθες,γιά να φύγουμε.Έχω το σχέδιο μου.

Ο ΑΦΩΝΟΣ HANS..AΚΡΟΒΑΣΙΕΣ ΕΚΤΟΣ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ.

Ο Hans,δεν πίστευε,τι άκουγε.Αναβίωσε το ενστικτώδες δίλημμα της ακαριαίας φυγής,ενώπιον της συνομιλήτριας του.Πώς ήξερε όλα αυτά,τα μύχια των ενδοτέρων;Πότε τον άκουσε να ομιλεί περί ιδεών;Απ΄ὀτι θυμόταν,δεν μίλησε καθόλου καί με κανέναν,στην μεγάλη μπυραρία.Στο  Μόναχο,βρισκόταν μόνο μιά ημέρα..Πώς κατάλαβε,αυτή η ομιχλώδης γυναίκα την ιδεολογία του.Ουδέποτε είχε απασχολήσει,η,μπλέξει με μυστικές υπηρεσίες.Δεν τον παρακολουθούσε κανείς.Μυστήρια μυθιστορηματικά,έως και ονειρωδώς εφιαλτικά..

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΚΜΑΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΑΠΙΘΑΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ.

Η Ερικέτα ξεδίπλωσε,με λεπτομέρειες τις εκπληκτικές προθέσεις της.Ο Hans,παρέμεινε άναυδος καί ολίγον τρομαγμένος.Άρπαξε τον μίτο της Αριάδνης,καί ακούμπησε το πεινασμένο στόμα του Μινώταυρου του σχεδίου της,σε έναν άγνωστο άνθρωπο,από τον οποίο,σύμφωνα με τους νόμους της αριστοτελικής λογικής,ήξερε μόνον το όνομα του.Αλλά,κατά την διαισθητικήν ενόρασιν,αν υπάρχει,σχεδόν τα πάντα,από το ζοφερό υπόβαθρο της ψυχής,αν υπάρχει.

 ΙΤΑΛΙΑ,ΛΙΒΥΗ,ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ..ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ

Hans..Αύριο,φεύγουμε.Πρώτος σταθμός η Ρώμη.Έχω συγκεντρώσει τα χρήματα,που χρειάζονται.Από την Ρώμη,ταξιδεύουμε αεροπορικώς γιά την Τρίπολη της Λιβύης..Όταν φτάσουμε εκεί,θα πάμε στην γερμανική πρεσβεία.Έχω μιά γνωστή μου υπάλληλο, συναγωνίστρια.Με περιμένει.Από την Τρίπολη της Λιβύης,πετάμε γιά Νότια Αμερική.Στην Παραγουάη.

Σε αυτήν την χώρα,μου άφησε περιουσία,ο πατέρας μου,αξιωματικός των SS, μεταπολεμικός φυγάς,ένα μεγάλο κτήμα.Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα ποτέ.Πρίν μερικούς μήνες,με ειδοποίησαν γιά τον θάνατο καί την κληρονομιά του.Στο κτήμα του,θα δημιουργήσουμε μιά μικρή αποικία.Μας περιμένουν καί λίγοι ομόφρονες μας.Από τα τρία φυσικά μου παιδιά,δεν θέλουν να με ακολουθήσουν,παρά μόνον η κόρη μου,είναι στην ηλικία σου.Βρίσκεται ήδη στην Ρώμη..Με αναμένει..Θέλω να φύγω από αυτήν την ξεπουλημένη Γερμανία..Καί εσύ θα έλθεις μαζύ μου...

ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΧΟΡΔΕΣ ΜΙΑΣ ΑΡΠΑΣ Η, ΦΡΙΚΤΕΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ.

.

Ο Hans,παρακολουθούσε ενεός, το φοβερό,οραματικό παραλήρημα της μυστηριώδους Γερμανίδος.Αναρωτιόταν,αν όλα αυτά,που ζούσε,ήταν προβολές από το φευγάτο Βασίλειο του Μορφέα η,αν απλώς η γυναίκα,που είχε μπροστά του,στην κατάφωτη μικρή μπυραρία,διότι εν τω μεταξύ είχε ξημερώσει,έχρηζε ψυχιατρικής εξετάσεως.Ίσως.

Αλλά καί πάλι,πως ήξερε,αυτή η μέχρι πριν από λίγες ώρες άγνωστη,την ιδεολογική του ταυτότητα,καί κάποιες άλλες λεπτομέρειες από την ψυχή του,που αν τις αναφέρω,θα ανατριχιάσετε..με τέτοια επικίνδυνα πράγματα δεν παίζουμε.Μάλλον,θα πρέπει να ανασύρουμε γενναία,από την φιλοσοφική μας μνήμη,πυθαγόρειες καί ορφικές, οντολογικές, ερμηνευτικές προσπελάσεις.Αλλιώς δεν εξηγείται...

.

Τις τελευταίες, ορθολογικές κρίσεις του Hans,τις συνέτριψε μιά απότομη φράση,καί ιδίως μία χειρονομία της Ερικέτας..

Glaub mir..Ich kenne dich sehr gut,obwohl wir uns niemals vorher kennegelernt haben.ich bin nicht verruekt..Folge mir..Vertraue deinem Schicksal..

Του έλεγε,ότι τον ήξερε,αν και δεν τον γνώριζε.Έπρεπε να την εμπιστευτεί.Αυτήν καί το πεπρωμένο του.Καί ξαφνικά,ανοίγει την τσάντα της καί βγάζει 30.000 μάρκα.Τα μέτρησε καί είπε.

Αυτά,μας αρκούν γιά την αρχή.Φεύγουμε αμέσως,με την EISENBAHN, θα πάμε στο αεροδρόμιο,βγάζουμε εισιτήρια..και πετάμε γιά Ρώμη..Εκεί,είναι η κόρη μου.Με περιμένει,έχει καί τα πράγματα μου.Εγώ ήδη,θα έπρεπε να είμαι απο προχθές στην ιταλική πρωτεύουσα.Όμως,μιά ανεξήγητη εξέλιξη,με καθυστέρησε...

Ο Hans,έμεινε έκπληκτος.Σκέφθηκε πονηρά.Την ρώτησε,γιά την πρότερη επαγγελματική της ασχολία καί την πηγή των χρημάτων.Εκείνη απήντησε..

Ήμουν καθηγήτρια αρχαίας ελληνορωμαικής Φιλολογίας.Τα χρήματα αυτά, είναι οι αποταμιεύσεις μου.Αν θέλεις,το πιστεύεις.Αν δεν θέλεις,πάλι καλά.Ένας αετός,ετοιμάζεται να φτερουγίσει,το παρελθόν,εκείνη την στιγμή,είναι νεκρό.

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΩΠΟΥ ΧΑΟΥΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

Ήταν  εκ μέρους της, παθολογικός εγωισμός; παραφροσύνη; αρρωστημένη κτητικότητα σε έναν γνωστό άγνωστο; Η επιτακτικότης της παράδοξης απαιτήσεως της,προβλημάτισε δραματικά, τον φίλο μας,τον Hans.Ούτε καν τον ρώτησε,αν ήθελε να την ακολουθήσει,ούτε γιά το τι σχεδίαζε να κάνει στην προσωπική του ζωή στην Γερμανία,αλλά ούτε καί γιά τους δεσμούς του,στην ιδιαίτερη πατρίδα του.Δεν της πέρασε καθόλου, η ιδέα από το τρικυμιώδες μυαλό της,η ευθύνη,που θα ανελάμβανε γιά την ζωή ενός εφήβου;Καί αν αυτός ο νεανίας,δεν την ακολουθούσε;Η μήπως κάτι τραγικότερο κρύβονταν πίσω από αυτήν την απίστευτη ιστορία;Ήταν μία θυελλώδης ιδεαλίστρια,που πίστευε στις αναπάντεχες εκπλήξεις της μοίρας;;ή μία επικίνδυνη ψυχοπαθής;Αλλά καί πάλι,πως κολλούσαν τα μυστηριωδώς αταίριαστα κομμάτια του παράξενου μωσαικού των αδοκήτων αποκαλύψεων.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ,ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ.

Yπάρχουν φοβερές,υπέροχες,ελάχιστες στιγμές στην ζωή,που αξίζουν όσο ολόκληρη η ζωή..

Η χρήση της περιορισμένης,κατασκευασμένης λογικής,είναι ένδυμα της δειλίας καί της φρικτής ανεπάρκειας των πολλών περιττών,του μαζικού, κοινωνικού, αστικού απόπατου πάσης εποχής.

Μόνον οι τρελοί προχωρούν την Ιστορία καί την Κουλτούρα,σε εγκυμονούσες ιστορικές φάσεις..

Αλλά ουδέποτε θα πάψουν,οι καταραμένοι εκλεκτοί,να τρίβουν στα χτικιάρικα μούτρα των αναρίθμητων..καθώςπρέπει μικροαστικών,κατοικιδίων κοπρόσκυλων,την σαρωτική γροθιά της ιεράς τους ευψύχου τόλμης.Ακατανόητης καί ασύλληπτης γιά ανθρωπάκια,που οριοθετούν τον χώρο επιβιώσεως τους,με τα σκατά καί τα κάτουρα τους,που τρέχουν από τις ξεσχισμένες φλέβες τους.

Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ.ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΠΕΣΕΙ ΣΕ ΑΠΑΤΗ

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα,

που πρέπει το μεγάλο Ναί ή το μεγάλο Όχι να πούνε,

φανερώνεται αμέσως όποιος,τόχει μέσα του το Ναί.

    Κ.Καβάφης.

Ο Hans καί η Ερικέτα,πετούσαν ήδη,γιά τον πρώτο σταθμό της δραματικής τους περιπέτειας.Γιά την Ρώμη.Ακολούθησε το ταξίδι στην Τρίπολη της Λιβύης,καί ο τελικός προορισμός στην Παραγουάη της Νοτίου Αμερικής,όπου το χτίσιμο της μικράς αποικίας,ενεργοποίησε τον μοιραίο,εκρηκτικό μηχανισμό του αφεύκτου πεπρωμένου.

Αλλά γιά αυτά,θα μιλήσουμε,κάποια άλλη φορά..

.

                                                                  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ