ΜΕΛΑΝΑ ΛΑΒΑΡΑ
(ή Για μια άλλη Εποχή...)
Λάβαρα μελανά σε τοίχους
Σύντροφοι θα σου μείνουν τελικώς
Σαν καταλάβεις πως οι χρόνοι αυτοί
Δεν ήταν εποχής δικής σου.
Αλίμονο, τότε θα πεις, ψυχή μου
Πέρασαν τόσα χρόνια για να δω
Πως δεν ανήκω σε γενιά πτωμάτων
Και Μαύρος ειν’ ο Ήλιος που ποθώ.
Τότε ίσως να τα έχω καταφέρει
Το Μέγα Μεσημέρι να διαβώ
Καθώς δεν ήμουν γεννημένος για το
τώρα
Μα για ένα μέλλον που ‘χε γίνει
παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.