EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΟΛΗ Η  ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ 

ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΑ

     Αν κάποιος επιθυμούσε να γνωρίσει από κοντά όλη την νεοελληνική βλακεία και υπεροψία ποιο πιστεύετε ότι θα ήταν το καταλληλότερο μέρος να τον στείλετε; Η εκκλησία; Κάποια δημόσια υπηρεσία; Όχι, υπάρχει ένα πολύ πιο κατάλληλο μέρος. Υπάλληλος σε επιχείρηση που  ασχολείται με τουρισμό, είτε καφετέρια, είτε εστιατόριο, είτε οτιδήποτε. Όσο εθνικιστής κι αν είναι κάποιος, όση αγάπη κι αν θρέφει για την πατρίδα, ή αν όσο φιλέλληνας κι αν είναι, αν πρόκειται για ξένο, θα μετανιώσει για την ώρα και τη στιγμή που ήρθε στην καλύτερη, θα μισήσει την Ελλάδα στη χειρότερη των περιπτώσεων.

     Ήμουν 14 χρονών όταν είχα πρωτοπιάσει δουλειά σε μία τοπική ταβέρνα. Τότε για να πληρώνω καφέδες, τσιγάρα και λοιπά χαζά έξοδα. Πλέον για ενοίκια και για το ζειν. Ήμουν εθνικιστής στα όρια του σωβινισμού, αλλά μέσα σε ένα καλοκαίρι αυτό έσβησε. Πρώτη φορά συναντούσα ανθρώπους που ήταν ταυτόχρονα υπεραπαιτητικοί, τσιγκούνηδες και ψωροπερήφανοι, με αμέτρητα σκηνικά. Από Ελληναράδες που ζητούσαν να σερβιριστούν πρώτοι "γιατί εμείς είμαστε Έλληνες ενώ αυτοί ξένοι", ασχέτως που ο Ρουμάνος δίπλα του είχε έρθει 10 λεπτά νωρίτερα και προηγούνταν, μέχρι "κοντέσες" που επέστρεφαν την σαλάτα επειδή δεν τους άρεσε η γεύση και αρνούνταν να την πληρώσουν (!!!), θαρρείς και το εστιατόριο ήταν δοκιμαστήριο γεύσεως!

     Μία άλλη μάστιγα συναντάται στις νεαρότερες ηλικίες, συγκεκριμένα σ' αυτούς τους φοιτητές που κάνουν διακοπές με τα λεφτά του μπαμπά δίχως να έχουν δουλέψει ούτε μία μέρα. Βέβαια πλέον που στενεύουν τα πράγματα οικονομικά, είναι όλο και λιγότεροι, ενώ πολλοί αναγκάζονται να δουλεύουν part time σε καφετέριες τον χρόνο οπότε έχουν μάθει να εκτιμούν ορισμένα πράγματα, κάτι που δεν έκανε ποτέ η γενιά του πολυτεχνείου και οι προηγούμενες όντας βολεμένες στο δημόσιο από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, νομίζοντας ότι είναι οι βασιλιάδες του τόπου.

     Κάποιος θα πει ότι πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά είμαι εδώ για να τον διαψεύσω. Δεν γίνεται μία τουριστική μειοψηφία (γιατί μιλάμε για τόπο με τουρίστες Ρουμάνους, Σέρβους, Βούλγαρους, Δυτικοευρωπαίους, Τούρκους, Ρώσους και Αμερικάνους) να δημιουργεί τόσα πολλά θέματα, είναι καθαρά θέμα παιδείας, πράγμα που δεν έχει ο νεοέλληνας. Ο ίδιος νεοέλληνας που ενώ όλο τον χρόνο κλαίγεται για την κρίση, θα βγάλει μία φωτογραφία στα μπουζούκια, 15η Αυγούστου με το Chivas στο χέρι, τραγουδώντας "σινανάι γιάβρουμ". Τι έλεγε ο Πανούσης; "Θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος, μ' αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος".

     Όση ελπίδα και να θέλει να έχει κανείς γι' αυτόν τον τόπο, την επόμενη στιγμή θα έρθει ο γραικύλος να του την κάνει συντρίμμια, ξαναρίχνοντάς τον στον πεσσιμισμό."

Λ-K

ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΛΑΒΑΜΕ

Κ.Α. . 19/8/2018, 19:42 μ.μ.  

Θέλω καταρχήν να δώσω συγχαρητήρια στο συγγραφέα του άρθρου διότι το θέμα των Γραικύλων και της συμπεριφοράς τους στις διακοπές αποτελεί μια ακόμα μελάνη σελίδα στην κοινωνική ζωή αυτής της χώρας και το περιγράφει λίαν εύστοχα.

Προφανώς ο συγγραφέας όντας κάπως μεγαλύτερος σε ηλικία από τους σημερινούς εικοσάριδες ανακαλεί στην μνήμη του θλιβερές εικόνες (και τραυματικές εμπειρίες υποθέτω)  από την "αρχοντογυφτιά" και την επιδειξιομανία του Ρωμιού σε καιρό διακοπών. Τυγχάνει να έχω παρόμοιες καθότι δούλεψα και εγώ κατά καιρούς σε βραδινά μαγαζιά σε παραθαλάσσιες περιοχές παραθεριστών. Ο τρόπος με τον οποίον οι Ελληνάρες, προ κρίσης ειδικά, ξεσπούσαν τα κόμπλεξ τους, που μάζευαν όλο το χρόνο, στο προσωπικό εργασίας προκειμένου να αισθανθούν ανώτεροι και σημαντικοί σε έκανε πραγματικά να χάνεις κάθε καλή ιδέα που ίσως είχες για αυτήν την πατρίδα και αυτό το λαό και σίγουρα δεν μπορούσες να τον συνδέσεις πλέον με οτιδήποτε από το λεγόμενο αρχαίο κλέος και τους λαμπρούς προγόνους. Η αγένεια φυσικά όπως και η έλλειψη στοιχειωδών τρόπων καλής συμπεριφοράς πήγαινε πάντα χερι- χέρι με την βρωμιά στο περιβάλλον και τον μη σεβασμό πρωτίστως των ιδίων τους των εαυτών όπως και των γύρω τους. Να προσθέσω εδώ ίσως και την υπέρμετρη ματαιοδοξία η οποία και εκτονώνονταν σε αγορές υπερπολιτελών ενδυμάτων, αυτοκινήτων και υπηρεσιών,  τα οποία και όλα μαζί διόγκωσαν τον αριθμό των δανείων και του ιδιωτικού χρέους της χώρας (διακοποδάνειο, χριστουγεννοδάνειο, πορνοδάνειο, δάνεια για πάρτυ κοκ). 

Λίγα χρόνια πιο μετά είδα τους ίδιους και παρόμοιους τύπους να μαζεύονται στις πλατείες ως "αγανακτησμένοι" και να επικαλούνται δήθεν ιδανικά και αξίες προκειμένου να σωθεί η χώρα. Σκεφτόμουν με βάση τέτοιες εμπειρίες όπως του συγγραφέα πόσο υποκριτές ήταν, πόσο συνυπεύθυνοι για όσα κατηγορούσαν και πως το μόνο που ήθελαν πραγματικά ήταν να συνεχίσουν χωρίς κόστος την γύφτικη ζωή που κάναν ως τότε. Μάλιστα η ασχετοσύνη τους ήταν τόσο εμφανής που απαιτούσαν όπως έλεγαν την "πραγματική δημοκρατία". Ενώ αυτό που βίωναν και υπηρετούσαν ήταν όχι το αντίθετο αλλά το αποκορύφωμα της δημοκρατίας. 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω μετά από όλα όσα εξέθεσα ότι αξίζουν για τα όσα παθαίνουν ειδικά την τελευταία δεκαετία, μιας και είναι οι σχεδόν αποκλειστικά υπεύθυνοι. 

_____________________________________________________________________________