EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

 Σκέψεις για την πραγματική αποστολή του Στρατού

Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλου, Δρ. Νομικής, δικηγόρο

     Η άθλια και ιταμή συγκυβέρνηση, φτηνός υπηρέτης την οθνείων και στυγνών πατρώνων περνά το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο θηλειά στον τράχηλο του καθεύδοντος αλλά και καθημαγμένου πλήθους, το οποίο παρακολουθεί ως μογιλάλος αγέλη τον βασανιστικό διαμελισμό της. Το αξιοπερίεργο είναι πως όλες οι κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις λίγο πολύ  δεν αντιδρούν ,παρ ότι αντιλαμβάνονται την επερχόμενη καταστροφή. Οι πάλαι ποτέ κραταιοί συνδικαλιστές έχουν σιγήσει εμπρός στην λαίλαπα των καταιγιστικών και εθνοκτόνων μέτρων.

      Χαρακτηριστική όμως είναι η αδιαφορία νευραλγικών τμημάτων της κοινωνίας από τα οποία θα περίμενε κανείς πολλά. Στο άρθρο 3 του Στρατιωτικού κανονισμού 20-1 περιέχεται ο στρατιωτικός όρκος. Οι στρατιωτικοί λοιπόν έχουν ορκιστεί να φυλάττουν πίστη εις την Πατρίδα. Ακόμη υπακοή εις το Σύνταγμα ,τους Νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους....Να φυλάττουν ακριβώς τους στρατιωτικούς Νόμους και να διάγουν εν γένει ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες.

     Όμως οι τελευταίοι όπως και όλα τα σώματα ασφαλείας δεν αντιδρούν καθόλου στην αλλοτρίωση της Ελληνικής κοινωνίας από τους χαμερπείς πολιτικάντηδες, στην αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας από επήλυδες και αλλόθρησκους φερέοικους, βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του έθνους ,στην φτωχοποίηση της Ελλάδας με ανηλεή μνημόνια και στην συνεχή συρρίκνωση του γερασμένου λαού της. Θα έπρεπε όμως, αφού η ακροτελεύτια διάταξη του άρθρου 120 παρ.4του Συντάγματος ορίζει, "Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Και φυσικά το Σύνταγμα δεν προσδιορίζει περισσότερο το εννοιολογικό περιεχόμενο της «βίας»,σίγουρα όμως ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της σωματικής βίας,  αφού φρικτή μορφή βίας αποτελεί  και ο βιασμός της Ελληνικής κοινωνίας με μνημόνια ,δυσβάσταχτους αμέσους και εμμέσους  φόρους, υπέρμετρες ασφαλιστικές εισφορές κατά τέτοιο τρόπο επιρριπτόμενα, έτσι ώστε να απειλείται πλέον ευθέως η συνέχεια της ύπαρξης του. Η συρρίκνωση του πληθυσμού και η σωρεία αυτοκτονιών αποτελούν πλήρη απόδειξη περί τούτου .    Εξ άλλου οι στρατιωτικοί  ως λειτουργοί της πολιτείας οφείλουν να είναι εγγυητές της ελεύθερης και ανόθευτης εκδήλωσης της Λαϊκής θέλησης ,ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και μάλιστα να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση.(Άρθρο 52 Σ),όταν μάλιστα θεμέλιο του πολιτεύματος κατά το άρθρο 1 παρ.2 του Σ είναι η Λαϊκή Κυριαρχία!

     Είδατε εσείς όλα αυτά τα χρόνια στον παρατεταμένο καταιγισμό με μνημόνια ,με εθνοκτόνους νόμους, με φορολογικές καταιγίδες που πλήττουν κυρίως τα χαμηλά στρώματα του δύσμοιρου αυτού λαού,. με χιλιάδες αυτοκτονίες εξ αιτίας της δουλικής και άθλιας αποικιοκρατικής πολιτικής των κυν-οβουλευτικών ανδραπόδων, να εξεγείρονται πεφωτισμένοι στρατιωτικοί θέτοντας προ των ευθυνών τους ουτιδανούς πολιτικάντηδες, χαράσσοντας με ελληνόψυχη τακτική τα όρια και τις κόκκινες γραμμές, ότι δεν πάει άλλο με τα πολιτικά αθύρματα και τους δημοκρατικούς αρουραίους;!

     Με όλα όσα κάνουν τα κυν-οβουλευτικά κνώδαλα παραβιάζουν ωμά την υποτιθέμενη Λαϊκή Κυριαρχία ,έχουν καταλύσει το Σύνταγμα, ιδιαίτερα χτές που ψήφισαν το κατάπτυστο νομοθέτημα για την παραχώρηση και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε ξένους τοκογλύφους για 99 έτη παρακαλώ! Με άλλα λόγια έχουν διαπράξει όπως ήδη έθιξα με αμέσως προηγούμενο άρθρο μου, εσχάτη προδοσία στον λαό αυτής της χώρας και στους γεννημένους αλλά και στους αγέννητους !Αφού λοιπόν οι στρατιωτικοί έχουν ορκιστεί υπακοή εις το Σύνταγμα και αφού το τελευταίο ωμά παραβιάζεται ,γιατί σιωπούν; Προτιμούν λοιπόν να τους υποβιβάζουν οι μυσαροί πολιτικάντηδες στον θλιβερό ρόλο της  φιλιππινέζας των αθρόα εισερχομένων λαθρο μεταναστών, προκειμένου να έχουν εξασφαλισμένο έναν πετσοκομμένο μισθό, που παρά την δικαστική δικαίωση, ακόμη οφείλεται;! Ή αποσκοπούν οι πιο υψηλόβαθμοι με την σιωπή τους και την δουλική αφοσίωση στο καθεστώς να πάρουν περισσότερους τίτλους και προαγωγές;

     Ο στρατός από την φύση του έχει υψηλή αποστολή. Είναι πρωτίστως εγγυητής και ακοίμητος φρουρός της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας με πληθώρα ενδόξων αναφορών στο διάβα της ιστορίας. Είναι όμως και τοποτηρητής του Συντάγματος των Ελλήνων έχοντας χρέος να παρεμβαίνει, όταν οι δορυάλωτοι από ξένα συμφέροντα πολιτικάντηδες διαλύουν και ισοπεδώνουν ο,τιδήποτε Ελληνικό στη ρημαγμένη αυτή χώρα. Μέχρι τώρα σιωπά προκλητικά και παρ ότι όλοι βλέπουμε την  με μαθηματική νομοτέλεια την δήωση και καταστροφή αυτής της φυλής! Σε λίγο όπως πηγαίνει το πράγμα η φυλή μας θα έχει συρρικνωθεί και αναμιχθεί με οθνείους τόσο πολύ ,που αν κάποιοι που έχουν δώσει όρκο γι αυτήν δεν παρέμβουν, θα είναι πολύ αργά! Δεν αρκούν σποραδικά δημοσιεύματα αποστράτων που στηλιτεύουν  ακαδημαϊκά το άθλιο πολίτευμα της κατ επίφαση ελληνικής Δημοκρατίας! Ούτε προπετάσματα καπνού, πως τάχα από αυτούς θα κατέλθουν στο πολιτικό στίβο με στόχο την κάθαρση του νοσηρού  πολιτικού βίου. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση  είναι βέβαιο, ότι θα νοσήσουν κι αυτοί.  

     Γιατί μα την αλήθεια είναι ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό και αηδιαστικό συνάμα για  στρατιωτικούς, να ορθώνουν διαπρύσιο λόγο κατά της αβελτηρίας και παρακμής των πολιτικών  αθυρμάτων μόλις τεθούν σε αποστρατεία! Τότε οι φωνές τους δεν έχουν περισσότερη αξία από τις υλακές κυναρίων! Γιατί τότε όπως και αυτά, δεν τους υπολογίζει κανείς.

     Είναι άλλες εποχές θα αντιτάξουν κάποιοι. Όχι! ,Στην ιστορία πάντοτε σε κρίσιμα γεγονότα του Έθνους τον κυρίαρχο λόγο τον είχε πάντοτε ο στρατός. Το κίνημα στο Γουδί το 1909, το στρατιωτικό καθεστώς του Μεγαλόπνοου Ιωάννη Μεταξά το 1936,έστω και  αν δεν αρέσει σε παρωχημένους αριστεριστές αλλά σε μεγάλο βαθμό και το καθεστώς της 21 Απριλίου, έστω κι αν η ζοφερή αριστερή προπαγάνδα δημιούργησε άρρωστες ιδεοληψίες σε τμήμα του άφρονος λαού, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα, ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε τότε μόνο, όταν υπήρχε ενεργός συμμετοχή του στρατού στα πολιτειακά πράγματα της χώρας.

     Σήμερα ο στρατός σιωπά, όπως ένοχα εν πολλοίς σιωπά και η Εκκλησία. Η αίσθηση από αυτή την απραξία δημιουργεί συναισθήματα ναυτίας και απογοήτευσης ,που μόνο με την σκέψη του ενδεχόμενου χαρακτηρισμού των από την ιστορία ως επιόρκων δημιουργεί απέραντο  ίλιγγο...Όλα σε τούτο τον κόσμο εξελίσσονται και τίποτε δεν μένει σταθερό. Οι νέες παγκόσμιες συνθήκες  επιβάλλουν επανεξέταση των πάντων, ακόμη και των υφισταμένων πολιτευμάτων. Οι ψευτοκουλτουριάρικες ιδεοληψίες  της δεκαετίας 70,80 επιβάλλεται να τεθούν στο περιθώριο. Γιατί «τα πάντα ρεί, τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει»…Το πιάσατε φύλακες;! Εκτός   κι αν δεν αισθάνεστε έτσι..!