EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

ΣΚΙΕΣ ΤΟΥ ΤΑΥΓΕΤΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΝΕΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

     Η περιπτωσις της εθελουσιας θυσιας του δασκαλου Δημητριου Λιαντινη,εσβησε,οπως ηταν αναμενομενο,απο τα κνεφη της δημοσιοτητος.Καποτε μαθαμε οτι ο καθηγητης ,αφηνοντας προειδοποιητικες επιστολες στην οικογενεια του,τραβηξε την ατραπο προς τον Ταυγετο,οπου και χαθηκε..Σε λιγα χρονια,ο θορυβος της υποθεσως σταματησε.Ομως τοτε ακριβως ανοιξε η αυλαια του Μαρτυριου του για τους ολιγους μυστες .Ενω το σκοταδι ελουσε με απληστια το αδοκητο συμβαν,ενας αλλος ηλιος πλημμυρισε με φονικη απληστια τις ουσιωδεις λεπτομερειες της υποθεσεως..Απο αυτο το οριακο σημειο αρχιζει το εντονο ενδιαφερον για το ενδοτερο υποστρωμα του τολμηρου εγχειρηματος και το νοημα τετοιων πρωτοβουλιων ανορθολογικης ..αποκοτιας..Για να ανακαλυψεις το νοημα αυτης της λεβεντικης συναντησεως με τον Χαρο..πρεπει και εσυ να ερωτοτροπεις την μαχη μαζι του στα..αλωνια της Αντρειοσυνης...Να ποθεις την ..μαχαιρια στην αιμασουσα πληγη της Ψυχης σου..αυτην την στερνη,που θα σου χαρισει την Λυτρωση...Αλλο μονοπατι δεν υπαρχει...Πρεπει να οδευσεις ,με λαχταρα,με χαρμολυπη,με παλληκαρια,το ζαλιστικο και αποκρημνο μονοπατι προς το ορος..Σινα των Ελληνων.....

.

     Και σε αυτο τον δρομο,σαν να γυρνας απο ενα τρελλο μεθυσι,εγκαταλειπεις το οβραικο υποδεκαμετρο της στυγνης λογικης,βυθιζεσαι χωρις σκαφανδρο οξυγονου στον φλοισβο της υπερλογου και απερινοητου δωρικης Πιστεως,δροσιζεσαι στον αστειρευτο ωκεανο των προγονικων φλεβων του ελληνικου αιματος..και ετσι βιωνεις στις εξεγερμενες ινες του Ειναι σου, την ερμηνεια του ανερμηνευτου..Και μετα ρουφας,σαν ενα παλιο δυνατο κρασι ,την Αθανασια ενος Ερασιθανατου...Σε καποια βουνοπλαγια του Ταυγετου,οπου αντηχουν ακομα οι πολεμικες Ιαχες των Σπαρτιατων και κανουν νυχτερια οι χρυσες Νυμφες της Λακεδαιμονος,διψωντας για εκδικηση,εκει στηνεις ενα νοερο Βωμο και πλεκεις με τα στερεμενα δακρυα των αγδικιωτων Φαντασματων και την στυφη αλμυρα της ατερμονου Μονολαλιας των Ιεροφαντων, τον αορατο στεφανο του Κλεους ,για Εκεινον...για ενα απο τους στερνους πρωτοπορους ,που καλπασαν στον Αδη των Ελληνων,για να αντικρυσουν με ματια θαραλλεα, τους μαντεις του Κατω Κοσμου των Νεκρων,να θρηνουν σπαρακτικα για τους ..ζωντανους Νεκρους του..επιγειου κοιμητηριου των χλωμιασμενων συνειδησεων....

.

     Ο Δασκαλος οδοιπορησε την μοναχικη πορεια στο αφατο Ιδανικο της Ενδελεχειας του,συνεπαρμενος απο την εξαλλη μεθη των ιερων χυμων της  ελληνικης φιλοσοφιας,καταληφθεις υπο της ιερας μανιας της πλατωνικης βρυσομανας...Επιτελους ξεδιψασε απο την αισχρη αυχμηροτητα της εποχης μας,εξαγνιζοντας την αλωβητη φυλετικη ψυχη του απο τα μιασματικα απονερια της χυδην παρακοιμωμενης ελλαδικης νεκροπολεως.,απολαμβανοντας τα.. μαυλιστικα αποσκιρτηματα των αγριων ανθεων του βουνου των Ελληνων,οπου οι προπατερες μας ,ελαμβαναν τις θειες εντολες ,οχι απο τον εμπορο Γιαχβε,αλλα απο γενναιους Θεους και απαστραπουσες ,χρυσομαλλουσες Θεαινες...Στολισμενος απο τα ευωδη λουλουδια,που βλασταινουν οργιαστικα την Ανοιξη, ξεροντας οτι θα σπαραχθουν απο τον αιωνιο Θεριστη του επελαυνοντος Θερους.......

.

     Ακουραστος ρεκτης της ελληνικης Γραμματειας,δαημων της  κλασικης Σοφιας,σιγησε αποτομα για να κραυγασει στεντορεια τον Υμνο προς την Ελευθερια,που τοσο αγαπουσε.Σπαταλησε δαψιλως τα αμυθητα αγαθα και πλουτη της ψυχης του,με την απλοχερη Αρχοντια ενος ακιβδηλου ευπατριδους..Σκορπισε σαν ξαφνικη αστραπη τον θυσαυρο του λαμπρου πνευματος του,με σκανδαλωδη και αφειδωλευτη πλησμονη και για να μην αφησει καμμια αμφιβολια στους ολιγοπιστους συνταξιωδες των καιρων του..απεβαλλε και το σαρκινο ενδυμα του,πετωντας το ,,περιφρονητικα στα περιδεη προσωπα τους..Διοτι μπορει ενας εραστης της Ζωης, να φυγει,οχι γιατι κουραστηκε  η λιποτακτησε απο την αντρικια κονιστρα του Αγωνος της,αλλα απο ασιγαστο Ερωτα για αυτην..γιατι δεν αντεχε αλλο τον ξεπεσμο της...Ενοιωσε την απολυτη πληροτητα του δυναμικου παλμου της,την ανεκλαλητη ομορφια ,την..πλανευτρα αλλα αθικτη Ερασμιοτητα της..να τον κατακλυζει και τοτε ορμησε στα κυματα της..για να την απολαμβανει ,χωρις τα περιττα σκλαβοσιδερα της υλης ,του χωρου και του χρονου...Υπαρχει αραγε ενας καλλιτερος ορισμος του Ερωτος για την Ζωη......

.

     Δασκαλε ..ξερω προς τα που αγναντεψες ,πριν κλεισεις και την τελευταια πετρα στην φωλια του μαρτυριου σου...Κοιταξες περηφανα προς δυο σημεια...για να ειδοποιησεις τα αδελφια σου,που σε καρτερουσαν στα Ηλυσια Πεδια των Ελληνων..Το αετισιο βλεμμα σου πεταξε στην Ακροκορινθο..εκει οπου καποτε ενας αλλος Αγαπημενος των Θεων ,ο Ιωννης Συκουτρης ανοιξε τα φτερα του για ταξιδεψει λευτερος στους γαλανους ουρανους της Φυλης μας....Και μετα κοιταξες πιο περα...προς τα καθαγιασμενα απο την υπεροχη ,παλλευκη Μορφη του, νερα της Ελευσινος..για να κλεισεις την αρχικη αλλα και ακροτελευτια συναντηση σου με την φιλομειδη, χαμογελαστη Σκια του Περικλεους Γιαννοπουλου..Και αυτοι σε προσεκαλεσαν ..Και απο την θυσια του Ταυγετου εγινες Θρυλος...σαν και αυτους...Μαζι τους κανεις τον ελληνικο φιλοσοφικο περιπατο σου στα απεραντα πνευματικα παλατια των Ιδανικων της Ρατσας μας,θωρωντας με ηδυπικρη νοσταλγια τους ρημαγμενους Κηπους της  επιγειου Ελλαδος..Αλλα ας ειστε Ευτυχεις ..φυγατε.. Ορθιοι...Ακεραιοι...Εφηβοι...Γλυκεις... Η Αιωνια Ελλας υπεριπταται θριαμβευτικα στην εκλεκτη σας Ομηγυρη.....στην επουρανιο Κιβωτο του Δευκαλιωνος...μακρια ..πολυ..μακρια.. απο τον βορβορωδη κατακλυσμο της Πατριδος μας..του 21 αιωνος..ισως και τον τραγικοτερο....

.

                                       ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΓΟΣ