EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

H ...ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

Οι Ήρωες!

     Το 1955 ΕΝΑΣ γενναίος Πολεμιστής, ζωσμένος τα όπλα του (και όχι "προεκλογικές υποσχέσεις"!), κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο και με ελάχιστες θυσίες να απαλευθερώσει τη Πατρίδα του χωρίς προεκλογικές αφίσες, ομιλίες και ...ψηφοδέλτια, αλλά με ΦΩΤΙΑ και ΤΣΕΚΟΥΡΙ όπως κερδίζεται και δε δωρίζεται η λευτεριά! 

     Εκείνη, η πρώτη προκήρυξή του τηρήθηκε στο ακέραιο, χωρίς "κιβιστήσεις", χωρίς ,,,διαπραγματεύσεις, χωρίς συμβιβασμούς, με το αίμα της ψηχής του και το αίμα των συντρόφων και συναγωνιστών του, Ηρώων Συνελλήνων! 

     Ο λόγος του ήταν σαφής και, κυρίως, απόλυτος, χωρίς κοινοβουλευτικές υπεκφυγές και κομματικές παλινδρομήσεις, ένας λόγος εκπορευόμενος από τη πολεμική του ψυχή και όχι από το έρκος των οδόντων ενός κομματικού απατεώνος. Αυτός δε μιλούσε από προεκλογικό "μπαλκόνι" αλλά από το πολεμικό του ταμπούρι ατενίζοντας το θάνατο και όχι κοπάδια ηλιθίων ψηφοφόρων.

Ο Ηγέτης!

     Τότε, ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ με τους γενναίους Πολεμιστές (και όχι ..."πολιτευτές"!) της Ε.Ο.Κ.Α., μετά τον Λεωνίδα, τον Θεμιστοκλή και τον Αλέξανδρο, μας ξαναθύμισε ότι όσα θέλει ο Άνθρωπος να κατακτήσει, μόνο με το σπαθί μπορεί κι όχι με το κοινοβουλευτικό αλισβερίσι και ψηφοθηρική "κωλοτούμπα"!  

Τα κοινοβουλευτικά σκουπίδια!

     Σήμερα στο ναδίρ του δημοκρατικού του εξευτελισμού, ευνουχισμένος από την εκχώρηση της πολεμικής του αρετής στη κομματική υποσχεσιολογία των εσωτερικών κι εξωτερικών προαγωγών του, αλλοτριωμένος από την, πάλαι, μαχητική φύση του, ο παρίας ελλαδικός πληθυσμός επαφίεται γι  άλλη μια φορά στην εκλογική μασκαράτα ως «politically correct ...άλλοθι» της δειλίας του, αντί να διεκδικήσει τη λευτεριά και την ευημερία του με το σπαθί, όπως διδάχθηκε από τους προϋπάρξαντες Έλληνες! Και σ'  αυτό πρωτοστατούν οι κομματικοί φασουλήδες, τα κοινοβουλευτικά σκουπίδια.

     Εκατομμύρια υποταγμένων μαζανθρώπων, ξεσκονίζουν τα εκλογικά βιβλιάριά τους προσμένοντας κάποιον σωτήρα να τους σώσει ανήμποροι να αντλήσουν διδάγματα από κείνη την ιαχή που κάποτε ελευθέρωσε το τόπο: «ΦΩΤΙΑ ΚΑI ΤΣΕΚΟΥΡΙ!». Και έχοντας ανταλλάξει το τσεκούρι με …ψηφοδέλτια έχουν ακόμη τη ψευδαίσθηση ότι ο χαρτοπόλεμος μπορεί να υποκαταστήσει το πραγματικό Πόλεμο που είναι πατέρας πάντων και γεννήτορας της λευτεριάς! Κι εμείς, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ", τούτες τις μέρες της παρακμής, περιφρονώντας τη περιρρέουσα κομματοκρατία, διατυπώνουμε τη δική μας πολιτική πρόταση που δεν είναι άλλη από την απότιση φόρου Τιμής σ΄' Εκείνους που μας δίδαξαν το τρόπο με τον οποίο κατακτάται η λευτεριά κι η αξιοπρέπεια ενός Λαού, στους Ήρωες-Πολεμιστές της Ε.Ο.Κ.Α.προσκυνώντας τον τόπο του μαρτυρίου τους!

     Αυτές τις ζοφερές μέρες του ποταπού πολιτικαντισμού όπου όλες οι ψηφοθηρεύουσες τροτέζες του κοινοβουλευτικού παρενδυτισμού ξεχύνονται προς εκλογικό εταιρισμό, η σκέψη μας επιστρέφει στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας όπου θυσιάστηκαν εκείνοι των οποίων τη θυσία εμείς οι ανάξιοι ευτελίζουμε, εκεί που εμείς οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" αφήσαμε τη ψυχή μας πάνω στα Μνήματά τους.

     Ο ήχος των βημάτων μας στο κρύο δάπεδο της κεντρικής πτέρυγος των φυλακισμένων Ηρώων ηχεί, πάντα, ολοζώντανος στην ακοή μας και επικαλύπτει λυτρωτικά τις ιαχές των ηλιθίων μαζών που, απ΄"έξω", κραυγάζουν προεκλογικά συνθήματα. 

     Το "Διαμέρισμα 7" όπου φυλακίσθηκαν 1104 Αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. μεταξύ των οποίων και 284 παιδιά(!) υποδέχεται τον επισκέπτη για να του θυμίζει ότι το δικαίωμα του να μιλάς όρθιος στο θεό σου δεν κατακτάται στους προθαλάμους των κομμάτων αλλά σε τόπους σκιερούς, τόπους οδύνης, όπου η απαντοχή της ψυχής δοκιμάζεται και ή καταλήγει εξουθενωμένη, ή αναδεικνύεται νικήτρια όπως στη περίπτωση των Κυπρίων Ηρώων της Ε.Ο.Κ.Α.!

     Εδώ όπου οι Άνθρωποι θεωρούνται "αριθμοί" από τον κρατούντα ένοπλο Δυνάστη και όχι "νούμερα" από το κρατούν κομματικό σύστημα, η δική μας ψυχή αγαλλίασε εν μέσω ψυχών Ηρώων Αγωνιστών και μακράν ποταπών αψύχων κομματόσκυλων!

     Τα βαριά λουκέτα των κελλιών μας φάνηκαν πανάλαφρα σε σχέση με τα "ανάερα" ψηφοδέλτια της επικείμενης εκλογικής μασκαράτας και, παρά το βαρύ κλειδί που έδειχναν ότι τα ανοίγει, έδειχναν πολύ πιο "φιλικά" από κάθε κομματικό feuille volante...

     Τα κελλιά των υποδίκων παγερά κι ανήλιαγα, καγκελλόφραχτα και ...περίοπτα, στέκουν όπως ήταν το 1955 σα να περιμένουν τους επόμενους εξεγερμένους που, όμως, παραμένουν προσκολλημένοι στη θαλπωρή του καναπέ και της TV, ενώ σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η εξέγερση είναι η μόνη λύση!

     Τα κελλιά των καταδίκων ακόμη πιο σκοτεινά και ερμητικά, λες και θέλουν να εγκλωβίσουν στα "σωθικά" τους τη περηφάνια όλων όσων κάποτε φιλοξένησαν κάνοντάς τους να νοιώσουν ότι επιτέλεσαν το υψηλότερο καθήκον προς τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, τη μάχη της προασπίσεως του ιδανικού της ελευθερίας!

     Τα κελλιά των θανατοποινιτών εξακολουθούν να ..."αναπνέουν" απ΄τις ανάσες εκείνων που άλλοτε αφιέρωσαν τα τελευταία τους εικοσιτετράωρα μέσα σ΄ αυτά, μεταφέροντάς μας τις πλέον καλλικέλαδες παρακαταθήκες που πρέπει να τηρήσουμε, αγνοώντας τις "σειρήνες" των αθλίων προεκλογικών κομματαρχών του δημοκρατικού συρμού! 

     Το λιτό "κρεβάτι" πάνω στο οποίο "ξαπόστασαν" οι γενναίοι φυλακισμένοι εξακολουθεί να παραμένει σα μάρτυρας απόκοσμης απλότητας μέσα σε έναν κόσμο που ταλανίζεται από περιττές τεχνητές ανάγκες ..."δημοσία δαπάνη"! Εδώ επάνω, σε δυο τρίποδα και λίγες τάβλες, "ησύχασαν" Εθνικοί Ήρωες, όταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης ως "πρόεδρος δημοκρατίας" χρέωσε τον Ελληνικό λαό με 600.000 δραχμές για δυο αλλαξιές σεντονιών και δυο μαξιλαροθήκες από το πολυτελές ασπρορουχάδικο "Biancha", όταν αποφάσισε να διαμείνει στα Ανάκτορα των Αθηνών μετά την "εκλογή" του στο βλάσφημο θώκο του.

     Ένα απέριττο κλινάρι με δυο στρατιωτικές κουβέρτες, ούτε καν στρώμα, γι αυτούς που θυσιάστηκαν για τη λευτεριά! Ούτε σουίτες πολυτελών ξενοδοχείων πληρωμένες με το υστέρημα ενός πεινασμένου λαού, ούτε πολυτελή κλινοσκεπάσματα όπως απαιτούν, "δημοσία δαπάνη" τα ...λέσια του κοινοβουλίου! Οι ήρωες δεν έχουν ανάγκη παρά τη πολυτέλεια της ψυχής τους!  

     Ένα λαγήνι πήλινο, ένας τσίγγινος μαστραπάς, ένα ξύλινο σκαμνί ήταν όλα κι όλα τα σκεύη των κελλιών των Αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α. για να περνούν "κάπως" το έγκλειστο εικοσιτετράωρό τους. Α! ...κι ένας τσίγκινος κουβάς για καθίκι, πολύ ωραιότερος από τα καθίκια των κομμάτων που ζέχνουν πολύ χειρότερα από οποιοδήποτε "αγγείο της νυκτός"!

     Κάτι μας θύμισε η επεξηγηματική πινακίδα που βρίσκεται αναρτημένη στο τοίχο του "Διαμερίσματος 7", κάτι από την κοινή μοίρα όλων των πολιτικών κρατουμένων του Κόσμου, αυτών που έμαθαν να πολεμούν και να αδιαφορούν για τις ..."εκλογές"! Και, όπως η μοίρα όλων των γενναίων της ζωής είναι κοινή, έτσι κοινή είναι κι η ντροπή των απανταχού κομματόσκυλων ανεξαρτήτως "ταμπέλας"! 

     Εγκαταλείποντας πίσω μας το "Διαμέρισμα 7" είδαμε τη καγκελόφραχτη πύλη του από μέσα προς τα έξω ολοφώτεινη, όπως ακριβώς τη θωρούσαν κι όσοι αποφυλακίζονταν αλλά και όσοι μελλοθάνατοι θα τη περνούσαν οδηγούμενοι προς τη κρεμάλα! Αυτό το μεταφυσικό φως που αφήνει ασαφή της προς τα έξω εικόνα,είναι κοινό για τη ζωή αλλά και τον έντιμο θάνατο όπως καθένας μπορεί να επιλέγει με καθαρή καρδιά κι αγέρωχο βλέμμα!

     Περνώντας τη καγκελόφραχτη κιγκλίδα ο νους σταμάταγε να ξεδιαλύνει συναισθήματα κι εντυπώσεις. Τα βήματα δεν έλεγαν ν'  απομακρυνθούν από τούτο το κτίσμα και μόνον το χρέος του προσκυνήματος ενός ακόμη βαρύτερου τόπου μαρτυρίου βοήθαγε τα πόδια να βαδίσουν... Εδώ, δεν είναι σα τους κομματικούς προθαλάμους που πιλαλάνε χαζοχαρούμενα τα "πρόβατα" για κανα-διορισμό...

     Το μπλοκ του θανάτου στέκει απειλητικά με τη κρεμάλα κι όχι τη κάλπη στα "σωθικά" του... Οι τρεις υπερυψωμένοι φεγγίτες του μοιάζουν περισσότερο καμωμένοι να ξερνάνε σκοτάδι παρά να μπάζουν φως... Μπροστά του, ένας μεγάλος θάμνος λες και θέριεψε ποτισμένος με το αίμα των Ηρώων που πέθαναν πίσω από τους λιθόχτιστους τοίχους. Εδώ αναδεικνύονται τρισμέγιστοι Ήρωες, όχι ποταποί βουλευτές...

     Οι χειροπέδες των μελλοθανάτων μαρτύρων-Ηρώων αγίασαν τα "χέρια" τους, όσο τα ψηφοδέλτια μιαίνουν τα χέρια ταπεινών εξουσιολάγνων. Αυτές οι χειροπέδες που έσφιξαν και τους καρπούς του δεκαοχτάχρονου παιδιού Ευαγόρα Παλληκαρίδη σήμερα δείχνουν να ...αναπνέουν στη θέση όσων οδήγησαν στο θάνατο, διαιωνίζοντας τις αγνές ψυχές τους στο χρόνο!

     Μπαίνοντας στο μπλοκ του θανάτου, εγκαταλείπεται στο προαύλιο κάθε ελπίδα ζωής με την αξιοπρέπεια του γενναίου κι όχι του ...σκυφτούλη που την εγκαταλείπει σε κάποιο εκλογικό κέντρο!

     Η πόρτα του "ειδικού κελλιού" του μελλοθανάτου χάσκει για να καταπιεί μια ψυχή μέσα σ'  ένα στενό, παγερό, τσιμεντένιο περιβάλλον, χωρίς τα κλιματιστικά, τα μικρόφωνα, τους προβολείς και το προσεγμένο πολυάνθρωπο περιβάλλον μιας αίθουσας ...κοινοβουλίου! Εδώ, μπαίνει κανείς για να θυσιαστεί κι όχι να θυσιάσει Ιδέες κι Αξίες! 

     Αυτός ο μικρός χώρος αποτελεί ένα συμβιβαστικό αρχιτεκτόνημα ανάμεσα στην αξιοπρέπεια αυτού που σε λίγο θα πεθάνει κι εκείνων που θα μεριμνήσουν για τη ταφή του. Μια μικρή λεπτομέρεια που και οι δύο "πλευρές" θα αποδεχθούν, καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Εδώ ο μελλοθάνατος θα αφοδεύσει για τελευταία φορά αφού ο απαγχονισμός θα προξενήσει ένα φυσικό "λέρωμα" που δε θα το ήθελε ούτε ο ίδιος, ούτε αυτοί που θα αναλάβουν το πτώμα του. Ρήτρες "κοινές", αφάνταστες κι ασύλληπτες για όσους μπαίνουν και βγαίνουν καλοντυμένοι και μοσχομυρισμένοι στα κομματικά γραφεία!!

     Κι ύστερα, η στερνή πόρτα που κλείνει το θάνατο! Όχι σαν και κείνες τις "άλλες" των πολιτικών κέντρων με τις κομματικές ταμπέλες και τις αφισέτες των υποψηφίων, αλλά μια παγερή, σιδερένια "Ωραία Πύλη" με τις απαραίτητες αμπάρες και τα λουκέτα ασφαλείας, μια πόρτα που κάθε που ανοίγει, ανοίγει ταυτόχρονα κι έναν τάφο!! Το δωμάτιο της αγχόνης!

     Ποτέ ο χρόνος δε δείχνει τόσο "παγωμένος" κάνοντάς σε να νοιώθεις ότι κόβεται με το ...μαχαίρι όπως κόβεται το νήμα μιας ζωής! Κάτω από αυτό το βρόχο (τον εναν από τους τρεις, με το δεύτερο στο Μουσείο Αγώνος Ε.Ο.Κ.Α. και τον τρίτο να τον έχουν πάρει μαζύ τους οι ατιμώρητοι Βρεταννοί δολοφόνοι) και με τη καταπακτή να χάσκει μπροστά σου βιώνεις το πως κερδίζεται η αξιοπρέπεια κι η λευτεριά! Πουθενά αλλού δε μπορεί να καταλάβεις πως μπορεί να είσαι ορθός κι ελεύθερος όσο εδώ όπου καμιά "μέση" και καμιά "καρδιά" δε μπορεί να μείνει σκυφτή! Και πουθενά αλλού οι φωνές των θυσιασμένων Ηρώων δε μπορούν ν' ακουστούν τόσο εύμολπες σκιάζοντας τις προεκλογικές κομματικές ιαχές και ευτελίζοντάς τις ως ιταμή ηχορρύπανση. Οι φωνές Εκείνων που πέρασαν γενναία το λαιμό τους σ'  ετούτο το βρόχο δε πνίγηκαν απ΄ το απότομο σφίξιμό του αλλ΄ αντίθετα, εντάθηκαν μέσα στη σιωπή αυτού του χώρου που τις κράτησε στους παγερούς τοίχους του να μας διδάσκουν την αθάνατη "συνταγή" της λευτεριάς.  

     Ο βρόχος πάνω απ΄ την ορθάνοιχτη καταπακτή μένει μια ανεξίτηλη "σφραγίδα" για όποιον βρίσκεται έστω για μια στιγμή σ΄ ετούτο το ιερό θυσιαστήριο ανάμεσα στα πορτραίτα των απαγχονισμένων Ηρώων που κραυγάζουν το διαχρονικό πρόσταγμα: ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ! Τα ψηφοδέλτια, οι προεκλογικές αφίσες και οι κάλπες, εδώ, μοιάζουν ταπεινά προσανάμματα! 

     Η κορνιζαρισμένη κουκούλα του δημίου είναι το μόνο εδώ μέσα που σε παραπέμπει σε δόλιες ...κοινοβουλευτικές παραλλαγές, σε συστημική ανωνυμία και απουσία κάθε λεβεντιάς, στη προδοσία! Απρόσωπη όπως και η προδοτική συστημική εξουσία, αυτή η ευτελισμένη κουκούλα του δημίου θα μπορούσε να "στολίσει" τα παραβάν με τις κάλπες ασορτί με τους κουκουλοφόρους πολιτικάντες που αλλάζουν πρόσωπο με άνεση χαμαιλέοντος... 

     Όμως, ο φονικός μοχλός που άλλοτε έκανε τη καταπακτή να υποχωρεί και τα σώματα των Ηρώων να αιωρούνται στο νεκρικό κενό της, μας ξαναφέρνει στο νου τους ιερόθυτους της Ε.Ο.Κ.Α. και το σκληρό "μονοπάτι" που διάλεξαν με ελαφρά όσο και γενναία καρδιά να "βαδίσουν"! Αυτός ο μοχλός που, τώρα, στέκει βουβός από τύψεις, υπενθυμίζει σε όλους μας ότι η αξιοπρέπεια κι η λευτεριά περνά "μέσα" από έναν τέτοιο μοχλό κι όχι από "χαρτοπόλεμους εκλογικών διαδικασιών"!

     Η μεταφυσική του κενού κάτω από τη καταπακτή παραπέμπει στο προθάλαμο της δικαιώσεως! Εδώ κατέληγαν τα καθοσιωμένα κορμιά των απαγχονισμένων πριν εξαγνισθούν στις δέλτους της Ιστορίας επαληθεύοντας το “χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει”, κάτι που οι ψευτοπολιτευόμενοι, "γαντζωμένοι" στη φοβική κοινοβουλευτική εφημερία, αρνούνται να εννοήσουν...

     Από αυτό το σημείο υστερνής "εξόδου" ο ηρωικός νεκρός όδευε προς το τελευταίο του ησυχαστήριο! Οι βάρβαροι εκφορείς του, κάτι σαν τους σημερινούς καταμετρητές ψήφων, αποτιμούσαν το υπαρξιακό "ειδικό βάρος" του απαγχονισμένου και το μέγεθος της θυσίας του όσο κανένα σάκκο με ψηφοδέλτια! Εδώ, το άψυχο σώμα του Ήτωος ανεδεικνύετο ασυγκρίτως υπεράνω παντός ποσοστού ψηφοφορίας και κομματικής προτιμήσεως... Έτσι απέδειξε κατά τεκμήριο η νικηφόρα ολοκλήρωση του Αγώνος της Ε.Ο.Κ.Α. σε μια εποχή μαχητικής ανδρείας και όχι δημοκρατικής δειλίας! 

     Στην είσοδο του περιβόλου των "Φυλακισμένων Μνημάτων" μια μαρμάρινη επιγραφή μας θυμίζει ότι τη λευτεριά τη δοξολογούν μόνον τα κορμιά των νεκρών Ηρώων και όχι οι πολιτευτές ή οι καλποδιαχειριστές των δημοκρατικών διαδικασιών, μόνον οι Πολεμιστές και όχι οι εφησυχασμένοι πολιτευόμενοι!

     Πίσω από το τζάμι μιας προθήκης στο Μουσείο Αγώνος της Ε.Ο.Κ.Α. μαζύ με τις κουκούλες των δημίων, τις χειροπέδες των εκτελεσμένων και ένα μικρό αγγείο τα πτυοσκάπανα με τα οποία οι νεκροθάφτες του Ελληνισμού έσκαβαν τους τάφους των θυμάτων τους! Ο γκασμάς που χώθηκε στις σάρκες της Ελλάδος και το φτυάρι που της πέταξε άφθονο χώμα και ...λάσπη νομίζοντας ότι μπορούσε να τη καταθάψει, όμοια με τα "επιχειρήματα" των πολιτικάντηδων που επιχειρούν ακριβώς το ίδιο από τα έδρανα της (Β)ουλής και τα μπαλκόνια... 

     Η είσοδος των "Φυλακισμένων Μνημάτων" αποτελεί την πραγματική Ωραία Πύλη του Έθνους των Ελλήνων! Ούτε η περίλαμπρη πύλη κάποιου ανακτόρου, ούτε η φανταχτερή πύλη της (Β)ουλής καταφέρνει να φτάσει τη λαμπρότητα και το μεγαλείο αυτού του απέριττου θυρώματος απ΄ όπου πέρναγαν νεκροί Ήρωες για να ηρωοκαταταγούν εν μέσω ομοίων Ηρώων!

     Η είσοδος των "Φυλακισμένων Μνημάτων" σε ακινητοποιεί, σε καθηλώνει και σε υποχρεώνει να αναλογισθείς... Εδώ ακριβώς ανακαλύπτεις το "μονοπάτι" για το  κ ο ι ν ό  εθνικό συμφέρον, εδώ ακριβώς ανακαλύπτεις και το ποιο ...κόμμα θα ψηφίσεις, ή μάλλον ότι κανένα κόμμα δε θα πρέπει ποτέ να ψηφίσεις, εκτός από το να ακολουθείς πάντα το δρόμο της φωτιάς και του τσεκουριού! 

     Εδώ μπορεί να ησυχάζουν νεκροί, όμως τα Μνήματά τους σε υποδέχονται με τη φωτεινότερη ζωντάνια ενός πασίχαρου "Οικοδεσπότη"! Οι 13 δολοφονημένοι φαίνονται να απολαμβάνουν τη μεγαλύτερη γιορτινή σύναξη σε τούτον εδώ το κατάφρακτο μικρό περίβολο νοιώθοντας το μεγαλείο της εθνικής προσφοράς τους. Πουθενά δεν είναι πιο γιορτινά όσο εδώ μέσα και σε καμιά νικητήρια πολυάνθρωπη κομματική σύναξη δε νοιώθεις την ουσία του αποτελέσματος της Νίκης όσο εδώ!  

     Πρωταγωνιστής "Οικοδεσπότης" σ΄ αυτό το καθαγιασμένο χώρο ένα παιδί, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ένα πραγματικό παλληκάρι, παρά την ανηλικιότητά του, που δεν τίμησε απλώς το επίθετό του αλλά ολόκληρο τον Ελληνισμό αφιερώνοντας παρήφανος την ύπαρξή του στη Τιμή της Πατρίδος και κοιτάζοντας το θάνατο κατάματα. Τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη δεν τον "κάλυψε" καμιά ...κομματική νεολαία, δε τον έθελξε καμιά κομματική σημαία, αλλά μόνον η Ιδέα της Πατρίδος και η Εθνική Σημαία την οποία ντύθηκε ως σάβανο! Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δε προβληματίσθηκε για το τι θα έπρεπε να ...ψηφίσει, για τα συμφέροντα τίνος κομματάρχη θα έπρεπε να θυσιαστεί,  αλλά ΕΔΡΑΣΕ, ΠΟΛΕΜΗΣΕ και ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ για τη Πατρίδα μας!   

     Πίσω από το τζάμι, τα γραπτά του Ήρωος-παιδιού Ευαγόρα Παλληκαρίδη δείχνουν να πάλλονται στα μάτια μας και ν' αναπνέουν κραυγάζοντας το λάθος  των αλλοτριωμένων γραικύλων που δειλιάζουν μπροστά στο χρέος της θυσίας ενός ηρωικώς "μάχεσθαι" ευτελιζόμενοι ως ταπεινά παρακολουθήματα της μαζικής πορείας ενός κοπαδιού προς το σφαγείο του συμβιβασμού! Κι αυτό το γενναίο παιδί που καμία "Εκκλησία" δε φρόντισε να αγιοκατατάξει, για μας τους Έλληνες είναι ο πραγματικός Άγιος του νεώτερου Ελληνικού ΄Εθνους που, από κει που βρίσκεται, μας υποδεικνύει το "ψηφοδέλτιο" που πάντα πρέπει να "σταυρώνουμε" και που επιγράφεται: ΠΟΛΕΜΟΣ!

     Αυτός ο πόλεμος μέσα από ένα ταμπούρι, όπως εκείνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, ενός ακόμη "ενοίκου" των "Φυλακισμένων Μνημάτων" απ΄ όπου αντηχεί το ίδιο "μήνυμα" προτροπής σε ΕΞΕΓΕΡΣΗ με κάθε τίμημα, αν πράγματι θέλουμε να τα έχουμε καλά με τη πολιτειακή συνείδησή μας!  

     Απ΄ αυτό το, στενό, υπόγειο κρυσφήγετο του Γρηγόρη Αυξεντίου ακούγεται η ίδια προσταγή πολέμου που, ευτυχώς, την ακούνε ακόμη και παιδιά προσερχόμενα ως προσκυνητές στο άκουσμά της, την ίδια στιγμή που σα μεγαλώσουν παγιδεύονται στο ανάξιο δόκανο του κομματικού συμβιβασμού ως "άλλοθι" δειλίας.

     Στο Μουσείο Αγώνος της Ε.Ο.Κ.Α. οι Ήρωες νεκροί της εθνικής εκατόμβης γαληνεύουν καθένας με το καντήλι του συνεχώς να φέγγει τους λογισμούς μας κάτω από τους τρεις βρόχους της αγχόνης. Αυτοί οι εκλεκτοί μας και οι σταυροί τους "σταυροί" των δικών μας ..."ψηφοδελτίων"! Μόνο που αυτοί οι "σταυροί" δε χαράσσονται πάνω στο χαρτί με στυλό αλλά στην ίδια την Ιστορία με καυτό μολύβι!

     Και η δική μας θέση, όπως και πριν, όπως και σήμερα, όπως πάντα, ένας όρκος σ'  αυτούς που πολέμησαν να πορευτούμε απαρεγκλίτως στο μονοπάτι που Εκείνοι βάδισαν με το τσεκούρι στο χέρι και τη φωτιά στη ψυχή!

     Για όλους εμάς που βιώσαμε τον αγώνα για μιαν αξιοπρεπέστερη Κοινωνία πίσω από τους τοίχους των κατέργων του αισχρού πολιτικαντισμού, η πολιτική επιταγή της αριστοκρατικής (και ποτέ "μαζοκρατικής"...)  Πλατωνικής "Πολιτείας" δε μπορεί παρά να αποτελεί "πυξίδα" πορείας βίου..., είτε εδώ, είτε παντού, ακόμη και στο μακρινό μοσχοβίτικο βορρά, εκεί, στις φυλακές Лубя́нка  (Lubyanka) όπου και εκεί δοκιμάσθηκαν Συνάνθρωποι!

     Η υπηρέτηση του ανθρώπινου Πολιτισμού επαίρεται υπεράνω ποταπών αναμείξεων με κομματικά αλισβερίσια και αν οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν εννοήσουν το πνεύμα της Πλατωνικής "Πολιτείας" παραμένοντας έρμαια αγνοίας, διαρκώς θα αναπαράγουν δια της οδού των εκλογών τη τυραννία τους!

Ε Ξ  -  Ε Γ Ε Ρ Σ Η ! 

Η   μ ό ν η   λ ύ σ η !

Πλάτωνος "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" Βιβλ. 8ο

______________

Η έμπνευση της συγγραφής αυτού του κειμένου 

οφείλεται στη, Φίλη της Ομάδος μας, ερίτιμη Κυρία Μάρη Γαλανού 

η οποία μας εξέφρασε επίμονα τον προβληματισμό της 

εάν και τι πρέπει να ...ψηφίσει. Η πολιτική μας πρόταση είναι σαφής!

Της την αφιερώνουμε! 

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

     To παραπάνω αναδημοσιεύεται από το ιστολόγιο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" από το οποίο το αναδημοσιεύει και το ιστολόγιο "ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ".