EΛΛΗΝΙΚΟN ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΘΙΔΡΥΜΑ

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΕΚΑΣ 

ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ

     Δύο ενυπόγραφα δημοσιεύματα του Στέφανου Γκέκα μετά την αποχώρησή του από την Χρυσή Αυγή αποκαλύπτουν το πάθος για "βουλευτιλίκι" του αρχηγού της, τον οποίο ήξερε πολύ καλά εκ των "έσω" ο άλλοτε υπαρχηγός του. Και σε επίμετρο, ο Στέφανος Γκέκας αμφισβητεί ακόμα και την ψυχική υγεία του Νίκου Μιχαλολιάκου ήδη από το ...2004! Ας δούμε τα δύο δημοσιεύματα του Στέφανου Γκέκα:

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΒΟΘΡΟ !!!!

181944

από ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΕΚΑΣ  Ιαν. 27, 2004, 7:05 μμ.,

ANAKOINΩΣΙΣ Ν. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ ΠΡΟΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΝ Τ.Ο. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 9 Σεπτεμβρίου 2002. Αγαπητοί Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, Έχοντας την τιμή να παραμένω Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, μία τιμή την οποία δεν μου έδωσε κανείς, αλλά την κατέκτησα με δεκαετίες αγώνων και θυσιών αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας μέσω του παρόντος, παίρνοντας θέση πάνω στο γεγονός της αποχωρήσεως από το Κίνημά μας του μέχρι πριν λίγες ημέρες υπευθύνου των γραφείων της Βορείου Ελλάδος, Στέφανου Γκέκα. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως ότι πρόσφατα συνέβη δεν ήταν ένα απομονωμένο γεγονός από όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια. Ας έλθω όμως στο πρόσφατο γεγονός, που αποτέλεσε την αφορμή και όχι την ουσιαστική αιτία για την αποχώρηση του Στέφανου Γκέκα από τις τάξεις του Κινήματός μας. Η αφορμή δόθηκε με την αναγγελία ότι στις προσεχείς Νομαρχιακές εκλογές, η Χρυσή Αυγή θα συμπεριλάβει υποψηφίους της στο Νομαρχιακό ψηφοδέλτιο της περιοχής Αθηνών-Πειραιώς στο κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη. Επ' αυτού του σημείου μία διευκρίνιση: Στο πρόσφατο συνέδριο του κόμματος ΛΑΟΣ μας έγινε πρόταση να συμπεριληφθούν δέκα μέλη της Χρυσής Αυγής στην Κεντρική Επιτροπή του εν λόγω κόμματος. Πρόταση την οποία ΔΕΝ ΔΕΧΘΗΚΑ, θέλοντας να κρατήσω την ανεξαρτησία του Κινήματός μας και την αυτοτέλειά του, η οποία ακέραια παραμένει, παρ' όλες τις περί του αντιθέτου συκοφαντίες. Το γεγονός αυτό της συμμετοχής μας σε αυτό το ψηφοδέλτιο είχε γίνει γνωστό δύο ημέρες πριν και στον Στέφανο Γκέκα, αλλά είχε συζητηθεί και το καλοκαίρι με άλλους συναγωνιστές από την Θεσσαλονίκη, πολλοί από τους οποίους, που σήμερα είναι ουδέτεροι, είχαν εκφράσει θετική άποψη. Κατηγορήθηκα ότι δεν συγκάλεσα το πολιτικό συμβούλιο. Το πολιτικό συμβούλιο προβλέπεται να συνεδριάζει κάθε έξι μήνες. Συνεκλήθη τον Ιανουάριο 2002 στην Θεσσαλονίκη και είχα καλέσει τα μέλη του Π.Σ., που διαμένουν εκτός Αθηνών να έλθουν γι' αυτήν την Συνεδρίαση στην Αθήνα τον Ιούλιο. Πλην όμως ο Στέφανος Γκέκας δεν μπορούσε γιατί είχε να δώσει συνέντευξη στην Γερμανία! Πέραν αυτού, δεν νομίζω ότι είναι «έγκλημα καθοσιώσεως» η προσπάθειά μας συμμετοχής στο πολιτικό παιχνίδι με τον Καρατζαφέρη και μάλιστα σε επίπεδο τοπικών εκλογών, αλλά επιτρέπεται να έχουμε σχέσεις με τον Χαραλαμπόπουλο ή με τον Κουριανίδη, που δηλώνει με υπερηφάνεια ότι ανήκει στο κόμμα του Μάκη Βορίδη, ο οποίος σύμφωνα με συνέντευξή του δέχεται στο κόμμα του και μαύρους και εβραίους και δεν είναι εναντίον του σιωνισμού. Όπως είπα και προηγουμένως, το τελευταίο γεγονός αποτέλεσε την αφορμή και όχι την ουσιώδη αιτία. Επί έξι τουλάχιστον χρόνια η Κεντρική ηγεσία της Χρυσής Αυγής και οι επιλογές της κατ' ουσίαν αμφισβητούντο και εδέχοντο σκληρή κριτική από τον πυρήνα, που κατά καιρούς είχε δίπλα του ο Στέφανος Γκέκας. Αρκετοί από εσάς γνωρίζετε και έχετε ακούσει τα όσα λέγονται εις βάρος των αγωνιστών της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, όπως ότι είναι «ψευτόμαγκες και αλήτες χωρίς καμμία ιδεολογική ταυτότητα», κάτι μεταξύ χούλιγκαν και οπαδών μουσικών συγκροτημάτων. Ακόμη έχετε ακούσει ότι στην Αθήνα δεν γίνεται ιδεολογική δουλειά. Πως είναι δυνατόν όμως να συμβαίνει αυτό όταν τα τελευταία δυο μόνον χρόνια έχουν εκδοθεί σχεδόν 15 βιβλία και δύο περιοδικά κυκλοφορούν σε σταθερή βάση μέσω του πρακτορείου τύπου, ενώ έχουν ιδρυθεί και δύο βιβλιοπωλεία; Θα έπρεπε κάποιοι, μιλώντας για «ψευτόμαγκες», αν μη τι άλλο να σεβαστούν τις δολοφονικές επιθέσεις που έχουν γίνει εναντίον Συναγωνιστών τους, όπως του Συναγωνιστού Χάρη Κουσουμβρή, Μιχάλη Γεωργιλά, Ιώαννη Δράκου και να σεβαστούν επίσης ότι 30 μέλη του Κινήματός μας είναι υπόδικοι από τις σκευωρίες του συστήματος. Στην πρόσφατη συνομιλία μου με τον Στέφανο Γκέκα του είπα ότι ούτως ή άλλως καταστατικά εάν δούμε το θέμα το ζήτημα της περιοχής Αθηνών - Πειραιώς δεν τον αφορά και επιπλέον έχω σύμφωνη την γνώμη της πλειοψηφίας του πολιτικού συμβουλίου. Τότε αυτός μου αντέτεινε ότι έχω την πλειοψηφία, διορίζοντας τον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο, που κατ' αυτόν είναι όχι αντάξιος του αξιώματος και ότι το ήθος του δεν συμφωνεί με το δικό του! Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα έπρεπε να δεχθώ την όποια γνώμη του Στέφανου Γκέκα και να καταργήσω και τον εαυτό μου ως Αρχηγό και το πολιτικό συμβούλιο. Επίσης πρέπει να σας πληροφορήσω ότι ενώ εμφανίζεται μία εικόνα, ότι δεν υπάρχει η πρόθεση να πληγεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και Συναγωνιστές από την επαρχεία έχουν δεχθεί τηλέφωνα, προκειμένου να εγκαταλείψουν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και να ακολουθήσουν κάτι "νέο". Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν κρατά κανέναν δια της βίας κι όποιος θέλει να αποχωρήσει από το Κίνημά μας είναι ελεύθερος. Εις ό,τι με αφορά προσωπικώς, απολαμβάνω της εμπιστοσύνης της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών και των μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και αυτήν την εμπιστοσύνη δεν πρόκειται να προδώσω, υποχωρώντας στις οποιεσδήποτε απαιτήσεις. Ούτε δίνω σε κανέναν το δικαίωμα να αμφισβητήσει την Ιδεολογική καθαρότητα του Κινήματός μας. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα προχωρήσει όσο και εάν κάποιοι επιθυμούν το αντίθετο και εργάζονται γι' αυτό. Μετά τιμής Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ Ο Γενικός Γραμματεύς της Χρυσής Αυγής

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤ. ΓΚΕΚΑ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟ, 13/9/02 

 181951

από ΚΙΝΑΙΔΟΚΤΟΝΟΣ  Ιαν. 27, 2004, 7:12 μμ.,

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤ. ΓΚΕΚΑ ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ Παρασκευή 13 / 09 2002. Ανωτέρω παρετέθη το μήνυμα του Ν. Μιχαλολιάκου προς την ολομέλειαν της Τ.Ο. Θεσ/νίκης, συγκληθείσαν τη υποδείξει μου διά την Τρίτην 10/9 προς ανακοίνωσιν - διά γραπτού μηνύματός μου - της αναγκαστικής μου αποχωρήσεως, μετά ταυτοχρόνου μου εκκλήσεως προς τους συναγωνιστάς να παραμείνουν αγωνιζόμενοι εντός της «Χρυσής Αυγής», τουλάχιστον μέχρις ότου ευρεθούν πρό διλήμματος εκτελέσεως εντολής η οποία θά είναι αντίθετος προς την φωνήν της συνειδήσεώς των. Τον κ. Μιχαλολιάκον είχον ήδη μέσω τηλεφωνικής μου συνδιαλέξεως μετά της συζύγου του την Κυριακήν 8/9 καταστήσει κοινωνόν τής εκεί εκτιθεμένης μου ως άνω γραμμής. Ταύτα ο Ν. Μιχαλολιάκος όχι απλώς δεν εσεβάσθη, όπως και την προσφοράν μου εις την Κίνησιν, αλλά και προβαίνει διά του ως άνω μηνύματός του εις μίαν επίδειξιν πολιτικαντισμού και ψευδολογίας άνευ συστολής, έναντι της οποίας είμαι υποχρεωμένος να αποκαταστήσω ωρισμένας αληθείας. Εξακολουθώ, εν τούτοις, να εμμένω εις την αρχικήν θέσιν μου περί μη εκθέσεως υπ’ εμού καταστάσεων και δεδομένων πού θα καθίστων πρακτικώς αδύνατον την παραμονήν εις τήν Κίνησιν των μελών της πού αποτείνονται προς εμένα και λαμβάνουν γνώσιν των ανακοινώσεών μου, εάν τελικώς κατακλυσθούν υπό βδελυγμίας και αποστροφής. Εις την πρόκλησιν, όμως, της οποίας, ανακοινώσεις όπως η ως άνω μοιραίως εξωθούν τά πράγματα – διό και του απευθύνω τελευταίαν μεγαλόφρονα έκκλησιν, να μη ψεύδεται και λασπολογή! Εκτός εάν υπολογίζη πάλιν τόσον εις την ικανότητά του να περιχαρακώση αεροστεγώς τά μέλη, ώστε να προκαλέση ανενόχλητος την διά τοξικών αερίων και δηλητηρίων μετάλλαξίν των… Εν αναμονή, λοιπόν, θα περιορισθώ εις την αποκάλυψιν τού απ’ αρχής και αδιαλλείπτως έως τέλους ψευδούς και συκοφαντικού χαρακτήρος της ως άνω επαισχύντου γραφής. Επιλαμβανόμενος, πάλιν, συνοπτικώς των κυρίων σημείων: η διάθεσίς μου ν’ ασχοληθώ άλλο, και καθ’ οιονδήποτε τρόπον, μ’ αυτό το άτομο είναι μηδενική. Ειλικρινώς είμαι ασυγκράτητος κι εξωργισμένος πιο πολύ απ’ όλα με τον βρώμικο υπαινιγμό του εν σχέσει προς «μαύρους και εβραίους», πού αποδέχεται ο Βορίδης, με τον οποίον πολιτεύεται ο Γιάννης Κουριαννίδης (Γ.Κ.) και με τον οποίον Γ.Κ., πάλιν, εγώ έχω σχέσεις!!! ΝΤΡΟΠΗ –«θού Κύριε φυλακήν τώ στόματί μου», αίσχος – αυτός ο υπαινιγμός αποκαλύπτει την αβυσσαλέα ψυχή αυτού του ατόμου, την σκοτεινιά του και το πόσον ξένη και αντίρροπη προς κάθε στοιχειώδη φιλαλήθεια κι ευγένεια πού χαρακτηρίζει τους αρίους λαούς είναι η φύσις του… Νομίζει ότι με την ανεξάντλητη κι αδίστακτη ευρηματικότητα σε ψεύδη και παραποιήσεις θα αμυνθή – χωρίς, μάλιστα, κάν να του έχω επιτεθή: αγνοεί ότι κι η αλήθεια, παρ’ ότι περιορίζεται και είναι συγκεκριμένη, έχει την δύναμί της και μπορεί τελικώς να επιβληθή ως καταπέλτης επί των παραχαράξεων. Εδώ εξιχνιάζεται ακριβώς και η αντίθεσις της πολιτικής μας πρακτικής: ενώ εγώ στοχεύω στην αφύπνισι της συνειδήσεως και των αυθεντικών δυνάμεων της Αλήθειας, επειδή σ’ αυτήν πιστεύω, γι’ αυτόν όλα είναι ζήτημα τεχνασμάτων, πονηριάς και καταλλήλου μασκαρέματος. Ο μόνος λόγος πού δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι μπορέσαμε να συμπορευθούμε, είναι η απόστασις Αθηνών-Θεσσαλονίκης και η στρατιωτική μου φύσις. Καλύπτοντας έναν πολιτικό χώρο, μοιραίως συλλέγει εκεί πολλά αγνά παιδιά – και γι’ αυτά και μόνον δούλεψα, θυσιάζοντας κάθε τομέα της προσωπικής μου ζωής ανεξαιρέτως. Όλ’ αυτά είναι πασίγνωστα σ’ όλους όσους έχουν ιδίαν πείραν των καταστάσεων και των προσώπων. Και το ότι μικρά δόσις αληθείας αρκεί για να τσακίση το ψεύδος, με ενθαρρύνει να μη επεκταθώ εις όσα ήδη κατά την πρώτην μου ανακοίνωσιν – οδηγίαν προς τά μέλη της Περ/κής Δκσεως Β. Ελλάδος απέφυγα να θίξω. Τον Γ.Κ., κατ’ αρχάς, γνωρίζω από το 1980. Είναι πρότυπον ήθους, μέτρου και ευγενείας σ’ όλες του τις εκδηλώσεις. Εκδότης του γνωστού περιοδικού «Ενδοχώρα», επέλεξε ένα δρόμο διαφορετικό από τον δικό μου για να περάση τις αληθώς εθνικιστικές του ιδέες και προσωπικές του ιδεαλιστικές εκτιμήσεις. Η ανιδιοτέλειά του είναι δεδομένη για όσους τον ξέρουν. Η συμπόρευσίς του, όμως, με τον απεχθή αστοσαλονάτο παραχαράκτη του εθνικισμού Μάκη Βορίδη, ως προσωπική επιλογή τακτικής, δεν κατέστησε σκόπιμο την άμεσο μεταξύ μας, έστω και ιδιωτική, επαφή κατά τα τελευταία έτη - πράγμα πού του επεσήμανα και πρό διετίας περίπου, κατά τυχαίαν συνάντησί μας στον δρόμο. Οπότε και με διεβεβαίωσε ότι ουδεμία από τις αντιφυλετικές κατά καιρούς ή φιλοϊσραηλινές διατυπώσεις του Βορίδη τον ευρίσκει κατ’ ελάχιστον έστω σύμφωνο. Εκείνη η τυχαία συνάντησις υπήρξε και η τελευταία μας επαφή, μέχρις ότου κάποια στιγμή φέτος, περί Μάϊον μήνα, αν δεν με απατά η μνήμη μου, μού έδωσε τηλεφωνικώς ο κ. Μιχαλολιάκος εντολήν να τον συναντήσω και να επιδιώξω και συμμετοχήν μας στο ψηφοδέλτιο πού θα κατέβαζε ο εν λόγω για τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Πράγματι, τον συνήντησα – και τότε ο Γιάννης Κουριαννίδης για μίαν ακόμη φοράν με διεβεβαίωσε για την αταλάντευτο προσωπική του πίστι στα ιδεώδη του Εθνικοσοσιαλισμού και ότι πρώτιστα αισθάνεται πολύ ευτυχής πού δεν θα κατεβή ως υποψήφιος απλώς του Βορίδη, αλλά του ευρυτέρου εθνικού χώρου. Ήτο δε πρόθυμος προς οιανδήποτε δημοσίαν του προς όφελός μας δέσμευσιν – και, ασφαλώς, μάς παρεχώρει καί όσας θέσεις εις το ψηφοδέλτιόν του θα μπορούσαμε να καλύψουμε, είτε επισήμως ως Κίνησις, είτε και δι’ ατόμων ιδικών μας μέν, αλλά πού θα παρουσιάζοντο ως ανεξάρτητοι. Μετά τούτο, ο Γ.Κ. ετηλεφώνησε στον Ν. Μιχαλολιάκο και τον ενημέρωσε περί της επαφής μας, εις ό και εκείνος απεκρίθη υπογραμμίζων ότι η ιδική μου προς συνάντησίν του κίνησις εγένετο κατ’ εντολήν του. Αυτή ήτο και η μοναδική μου συνάντησις με τον Γ.Κ., μέχρις ότου, προσφάτως, βρεθήκαμε στο Βίτσι. Συγκρίνατε μόνοι σας γεγονότα και χειρισμόν των, όπως και των προσώπων, υπό του Ν. Μιχαλολιάκου – όσοι δύνασθε και τολμάτε να σκεφθήτε: οι υπόλοιποι ουδόλως, ούτως ή άλλως, μ’ ενδιαφέρουν. Αυτός είναι ο κ. Μιχαλολιάκος. Υπάρχει και συνέχεια – άς μείνη, όμως, για άλλη φορά. Μόνον 2-3 σύντομα σχόλια ακόμη. Άς μη προσπαθή να συνεγείρη το φιλότιμο ή την αγανάκτησι συναγωνιστών πού μάτωσαν στο πεζοδρόμιο – αφ’ ενός γιατί δεν πρέπει να καλύπτη την ανεστραμμένη κι αντιαξιοκρατική-αντιαριστοκρατική του πρακτική πίσω απ’ αυτούς και τις θυσίες τους, γιατί αυτό είναι ποταπό, και κατά δεύτερον γιατί εγώ στο πεζοδρόμιο δεν έστελνα κάποιους έρμαιους και τυφλούς, αλλά πρώτος έμπαινα μπροστά ο ίδιος, όντας επιτελάρχης, λοχαγός και πρώτος στρατιώτης ταυτοχρόνως. Αλλά και μόνος μου αντιμετώπισα νύχτα στα Πανεπιστήμια 15-20 ροπαλοφόρους αναρχικούς με γυμνά χέρια. Αυτά άς τά χρησιμοποιή, λοιπόν, αλλού! Οι χαρακτηρισμοί «μου» πού μού αποδίδει είναι αστείοι, δεν αφορούν αγωνιστάς αλλά όντως ψευτόμαγκες (βλ. πρώτην μου ανακοίνωσιν) – αλλά κι αυτοί, ακόμη, δεν ευθύνονται για την όποια τους παθολογία τόσον, όσον εκείνοι πού δεν τους κατηύθηναν ορθώς- αλλ’ απεναντίας τους ενεθάρρυναν εις την κηβδιλότητα. Η καθοδήγησις δε, δεν είναι ούτε θέμα εκδόσεων ούτε μαγαζιών – και δεν το λέγω υποτιμητικώς, αλλά για να ξέρουμε και ν’ αποδίδουμε τά ορθά μεγέθη. Αν αυτά, βεβαίως, συνωδεύοντο από μία ΣΥΝΕΠΗ και έμφρονα καθοδήγησι, σύμφωνο προς τα πρότυπα και τις απαιτήσεις της μάχης (κι όχι μιάς αντανακλαστικής ή σπασμωδικής αντιδράσεως πού συνήθως επικρατεί), θα μπορούσαν να είναι λαμπρά. Και, επί τέλους, το κρατούν κλίμα και ατμόσφαιρα κι όχι η απαρίθμησις εκδόσεων είναι το αποφασιστικόν στοιχείον μιάς ομάδος. Οι προσερχόμενες ποιότητες μπορούν να είναι και άριστες ακόμη – το ζήτημα είναι πώς διηθούνται και πώς εξελίσσονται τη καθοδηγήσει της Κινήσεως. Κι εδώ η αντιδιαστολή με την Θεσσαλονίκη υπήρξεν εμφανής - κι ενοχλητική, αντί να λειτουργήση ως πρότυπον. Ελειτούργησεν, όμως, ως πρότυπον για πολλά φωτεινά μεμονωμένα άτομα με διορατικότητα και κρίσιν. Πολλά εκ των οποίων βαθμιαίως απωθήθησαν… Για δέ τον Δημ. Ζαφειρόπουλο, δεν θα περιγράψω τώρα το πώς καταξιώθηκε στα μάτια του Ν.Μ. ως κεκαλυμμένος υβριστής μου και υπερασπιστής της rave και της techno ως δυνητικής «μουσικής» εκφράσεως ενός εθνικιστού… Υπάρχουν τά δημοσιεύματα – φυλαγμένα… Και, αλήθεια, περίμενα μόνον κάποτε μίαν απλήν «συγγνώμην» - αλλά ματαίως. Αντιθέτως, η εικών του και η συμπεριφορά του μόνον επεδείνωναν τις πρώτες μου εντυπώσεις – όπως όταν από το αυτοκίνητο όπου επεβιβάζετο προς αναχώρησιν απ’ τον ιερό χώρο των Θερμοπυλών πέρυσι μετά την εκδήλωσί μας ξεχείλισε τριγύρω στην διά πασών εν είδει οχετού και κόπρου αναισχύντως το ρυθμικόν νεγρικόν ανάκρουσμα μιάς τέτοιας techno-ειδούς αηδίας… Είναι ένα πολύ θλιβερό προφίλ πού θ’ αποφύγω να σκιαγραφήσω. Είναι δε προφανώς ορθόν αυτό πού και ο ίδιος εμμέσως λέγει, ότι όσα για μένα αποτελούν απαξίες, για τον Ν. Μιχαλολιάκο αποτελούν θετικά στοιχεία. Με τον Γ. Χαραλαμπόπουλο η σχέσις μου είναι κατ’ αρχήν επαγγελματική, αφού μεταφράζω τον «Μύθο του 20ού αιώνος» πού θα εκδόση. Μάλιστα δε, για να προχωρήσω σ’ αυτήν την συνεργασία εζήτησα πέρυσι το καλοκαίρι και έλαβα ανεπιφυλάκτως την άδειάν του. Ο ίδιος πού τώρα τον προβάλλει ως αποδιοπομπαίο τράγο, όμως, του επρότεινε πολιτική σύμπραξι για το εθνικό ψηφοδέλτιο στον Δήμο Αθηναίων υπό τον Οδ. Τυλιγάδα – για να τους «πουλήση» τώρα όλους συλλήβδην πρό του διλήμματος … Καρατζαφέρη. Αφού τους έβαλε όλους να εκτεθούν κοινωνικώς και οικονομικώς! Και προφασιζόμενος διάφορα φαιδρά, όπως μίαν ανακοίνωσιν του Χαραλαμπόπουλου διά της οποίας ο … Καρατζαφέρης (!) ευρίσκεται εκτεθειμένος ως κεκηρυγμένος φιλελεύθερος (χθές, μάλιστα, θυμήθηκε και τους «δυνατούς συναγωνιστάς» του στην «παλιά, καλή Νέα Δημοκρατία», όπως τον Μάνο και τον Α. Ανδριανόπουλο – ξέχασε μόνον τον Τάκη Μίχα!!!) και γυφτοπροστάτης! Μά τότε θα πρέπει ο Ν.Μ., πού τόσον κόπτεται για να υπερασπίση τις προτιμήσεις όσων (με ευθύνη, βεβαίως, άλλων!) δεν υπωψιάσθησαν τίποτε ουσιαστικότερο από την “White (…και με λίγο black) Power music” πίσω απ’ την (…όλα κι όλα!) «αδιαμφισβήτητη» (;;;) «ιδεολογική ταυτότητα» (ομάδα ποδοσφαιρική είναι αυτό – ή κάτι, να πούμε, στιλ Armani, πού φοριέται – αδιαμφισβητήτως;), και να τους απαγορεύση διά ροπάλου να βλέπουν «Τηλεάστυ» – πλήν της ιδικής του μόνον εκπομπής, όταν του δώσουν (δεν το βλέπω, πάντως, πρίν τις δημοτικές…). Αγωνίζεται ο κ. Μιχαλολιάκος, πασχίζει να τά μισο-κρύψη εδώ και καιρό – όταν, κυριολεκτικώς, «ο κόσμος τόχει τούμπανο – κι εμείς κρυφό καμάρι»!!! Αυτός και είναι ο λόγος της «υπερηφάνου απορρίψεως» της προτάσεως Καρατζαφέρη (θα άξιζε να πή 2 κουβέντες, τουλάχιστον στα μέλη του Πολ. Συμβουλίου, για το τί άλλο συμφώνησε…): ξέρει αυτός – «αγάλι – αγάλι γένεται η αγουρίδα μέλι»… Αν τόσο ήθελε ο Ν.Μ. «συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι με τον Καρατζαφέρη», τότε καλά θα έκανε να μη έσερνε στον βούρκο τέτοιων επιλογών αγνά παιδιά πού φλέγονται από μαχητικότητα και ιδεώδη – άς το έκανε μόνος του, σαν τον κ. Κουριαννίδη επί παραδείγματι! Αν αυτό «είναι έγκλημα καθοσιώσεως»; Όταν κάνη τις δημοσιεύσεις και τις εκδόσεις πού επικαλείται εις επιβεβαίωσιν της διεκδικουμένης ιδεολογικής του ταυτότητος – και τά κάνει όχι ως ο δείνα εκδοτικός οίκος αλλ’ ως πολιτικός φορεύς νεολαίας, τότε ΝΑΙ, είναι πολύ βαρύτερο κι από καθοσίωσι. Και είναι προσέτι και Σύγχυσις και Παρεκτροπή ενός νεανικού ιδεαλισμού, του οποίου η διαχείρισις είναι Υπόθεσις Ιερά – και όχι βρωμερά!!! Όσον τώρα αφορά εις την εκτίμησιν του παλαιού μέλους της Κινήσεως στην επιστολή του πού στο τέλος επισυνάπτει, ότι ο Ν.Μ. «ελέγχεται υπό σκοτεινών κύκλων», διαφωνώ ριζικώς. Αυτός επιβάλλει τους σκοτεινούς κύκλους και ξερριζώνει εδώ και χρόνια κάθε φωτεινό στοιχείο πού τον πλησιάζει, αν δεν υποταχθή στο γνωστό κλίμα του. Πολλά απ’ αυτά τα άτομα θα μπορούσαν, κάτω από σωστή καθοδήγησι, να εξελιχθούν σε καλούς χαρακτήρες και αληθινούς αγωνιστάς – αλλ’ η ατμόσφαιρά του δεν το επιτρέπει. Διά της ατμοσφαίρας αυτής αισθάνεται μόνον άνετος και «ασφαλής»: αυτό σημαίνει η … αυτοκαταξίωσις την οποίαν επικαλείται. Σχετικώς με τα περί Πολιτικού Συμβουλίου πάλιν ψεύδεται. Τελευταία – και πρώτη! – φορά αυτό συνεδρίασε την 3η Νοεμβρίου 2001. Όσον αφορά στις περί συνεντεύξεώς μου αστειότητες και τά λοιπά του σχετικά μηχανεύματα, έχω σχολιάσει δι’ ανακοινώσεως την Τετ. 11/11 και δεν επανέρχομαι. Επίσης καθ’ ολοκληρίαν ψευδή είναι τά περί από διετίας ορισθέντος τετραμελούς συμβουλίου Περ/κής Δκσεως Β. Ελλάδος. Το αληθές είναι ότι εγώ ο ίδιος διώρισα ομάδα Δκσεως με ωρισμένα δι’ έκαστον καθήκοντα, ζητήσας προς τούτο και λαβών την έγκρισιν του Πολ. Συμβουλίου την 3ην Νοεμβρίου 2001. Και δεν ήτο αύτη ούτε συμβούλιον ούτε σοβιέτ. Ένα τέτοιο επεχείρησεν εξ απαλών ονύχων να μού επιβάλη, ήλπιζε, δραττόμενος της εκδηλωθείσης πέρυσιν προδοσίας - κι εγώ δεν έφερα αντίρρησιν! Αυτό συνέβη κατά τον παρελθόντα Ιανουάριον – και περιελάμβανε άτομα με τά οποία, ούτως ή άλλως, συνεχώς συνεσκεπτόμην, δεχόμενος ευχαρίστως τις επισημάνσεις και υποδείξεις των. Και τους ανέθεσα συγκεκριμένα καθήκοντα και αρμοδιότητας. Ο υποφαινόμενος ούτε συνάδω προς το κλίμα, ούτε και δύναμαι να καταστώ άθυρμα, διότι και Βούλησιν και αληθείς Ιδέας έχω. Δυστυχώς για μίαν ακόμη φορά ο Ν.Μ. καθιστά εμφανή την ιδιοκτησιακήν περί της Κινήσεως αντίληψίν του. Για να την διασφαλίση δε, ακριβώς, ζητά να φύγουν οι «ουδέτεροι» - δηλαδή όσοι δεν είναι πρόθυμοι να ρίξουν λίθον αναθέματος εις εμέ και εις ό,τι εκπροσωπώ. Ελπίζω ν’ αντέξουν ακόμη και να παραμείνουν, στον βαθμό πού δύνανται να κρατήσουν τα υγιή γνωρίσματα και αρχές πού στο μήνυμά μου επισημαίνω. Κι εφ’ όσον τους αφεθούν προς τούτο περιθώρια. Αυτό συνέστησα εις όλους – κι όχι μόνον διά του μηνύματός μου, αλλά και κατ’ ιδίαν σ’ όσους μού τηλεφώνησαν. Αυτά πού λέγει περί του εναντίου είναι αναίσχυντα ψεύδη, επίσης. Δεν μπορώ να θυμηθώ την τελευταία φορά πού διάβασα τόσα ψεύδη συμπυκνωμένα σε 1,5 σελίδα! Ήτο ατυχής η επίκλησίς του διά παρουσίαν ψυχιάτρου: το κρίμα της διαρκούς του ύβρεως, της διαστρεβλώσεως και συγχύσεως αγνών Ιδεών και αδόλων ψυχών, επιστρέφει πάνω του – και τα φάρμακα των ψυχιάτρων μελλοντικώς δεν θα μπορούν να τον βοηθήσουν. Προσωπικώς επίστευα πάντοτε σε μία φωτεινή γωνιά μέσα του – κι αναμφιβόλως κάποτε υπήρξε, τουλάχιστον, μία τέτοια. Γι’ αυτό και ήλπιζα ότι κάποια στιγμή θ’ αναγνωρίση ωρισμένα πράγματα. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ μ’ αυτήν την εξέλιξι – κι όχι μόνον για τους συναγωνιστάς αλλά και για τον ίδιο. Δυστυχώς η ως άνω ανακοίνωσίς του διέψευσε αυτήν την πίστι μου. Του εύχομαι, όμως, και πάλιν, ως παλαιός φίλος, να σταματήση αυτήν την πορείαν – και ν’ ασχοληθή με την ψυχικήν του υγείαν, άνευ της οποίας είναι αδύνατον να βοηθήση άλλους. Τουλάχιστον αφού, όπως και είναι βέβαιον, για μίαν ακόμη φοράν αποδειχθούν «άνθρακες ο θησαυρός» (: ο Καρατζαφέρης…), για τον οποίον τόσον καίγεται… Η απάντησίς μου αυτή είναι σταχυολογική και απολύτως συνοπτική. Δεν θα επεθύμουν να γίνω αναλυτικότερος. Επαναλαμβάνω, όπως και εις την πρώτην μου ανακοίνωσιν-οδηγίαν, ότι δεν προτίθεμαι να προχωρήσω εις το εγγύς μέλλον εις ίδρυσιν μαζικής Πολιτικής Κινήσεως. Αντιλαμβάνομαι ότι ο κ. Μιχαλολιάκος αδυνατεί να κατανοήση τα ψυχικά μου χαρακτηριστικά – και τείνει εξ ιδίων να κρίνη τα αλλότρια. Αδυνατεί, επίσης, να πιστεύση ότι εγώ θ’ αποσυρθώ εις ήσυχον ιδιωτείαν – και επ’ αυτού ορθώς κρίνει. Έχων, όμως, σχετικώς ομιλήσει εις την «Οδηγίαν», δεν θα τα επαναλάβω ενταύθα. Έρρωσθε και χαίρετε! Στέφανος Γκέκας.

     Μικροπολιτικάντικη ίντριγκα, ποταπή μικροκομματική συναλλαγή, ευτελής διαπλοκή και έλλειψη Ιδανικών, αυτά ήσαν τα "ουσιαστικά προσόντα" της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής από καταβολής της ώστε, στελέχη, όπως ο Στέφανος Γκέκας, να εκδιώκονται! Η Χρυσή Αυγή αποτελεί τη πλέον εχθρική για τα εθνικά Ιδανικά, οργάνωση και όσοι την ακολουθούν δεν είναι παρά αυτόχειρες των ίδιων των προσδοκιών τους!